Ο Μητροπολίτης Ιερισσού στον Ι. Ναό Αγίας Αικατερίνης Τρίπολης

Με ευλογία του Γέροντός του, σεπτού Ποιμενάρχου Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. Αλεξάνδρου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος επεσκέφθη την γενέτειρά του Τριπολιτσά, την καρδιά  του Μωριά και προέστη της Ακολουθίας του Όρθρου και της επακολουθησάσης Αναστασίμου Θείας Λειτουργίας, την Κυριακή του Παραλύτου, 7η Μαΐου τ.έ.. Ο λόγος που τον έφερε στην Τρίπολη ήταν το 40νθήμερο Ιερό Μνημόσυνο της αείμνηστης Βασιλικής Βαρουξή, που στήριξε το Ιεράρχη όταν το 1988 χρειάστηκε να μεταβή η μακαριστή αδελφή του Ρεβέκκα στο Λονδίνο για μεταμόσχευση μυελού των οστών, λόγω οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας. Όντως η ‘’κυρά -Βάσω’’ στήριξε την πληγείσα από την επάρατο νόσο οικογένεια του Μητροπολίτη, παρά την δική της μικρόσωμη και ασθενική φύση, και χωρίς να λογαριάση κόπους και θυσίες, προσέφερε τέτοια χείρα βοηθείας και βακτηρία σ’ αυτόν, που μέχρι και σήμερα ο Σεβασμιώτατος την ονομάζει ‘’ψυχομάνα’’ του. 

            Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ο Παν. Αρχιμ. π. Δωρόθεος Ζέρβας, Γενικός του Αρχιερατικός Επίτροπος και ο Διάκονός του π. Νικόδημος Κωτινούδης, ενώ με πολλή αγάπη τον υπεδέχθησαν στον υπέροχο και υπό ανέγερση Ιερό Ναό της Αγίας Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης Τριπόλεως ο Αιδ. Πρωτ. π. Αναστάσιος Χριστόφιλος και ο Αιδ. π. Γεώργιος Κωστόγιαννης, οι οποίοι διακονούν τον Κύριο ευόρκως στο Δώμα της Πανευφήμου Νύμφης του Χριστού.

            Στο πολυπληθές Εκκλησίασμα απηύθυνε λόγο αγαθό ο Σεβασμιώτατος και με την ευκαιρία της αιτίας της παρουσίας του στον Ιερό Ναό, δανείστηκε το θέμα του από τη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, χρησιμοποιώντας το λόγιο του Παραλυτικού, ο οποίος ανταπαντώντας  στον Κύριο, σαν τον ρώτησε αν επιθυμή  να δή την υγιεία του, απάντησε: ‘’ Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν…’’, δηλαδή, ‘’Δεν έχω άνθρωπο Κύριε να με βοηθήση και να με  βάλη στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όταν ταραχθή το νερό της από την παρουσία του Αγγέλου, για  να βρω την υγιειά μου’’ (Ιωάν. ε΄ 7)! Ο λόγος λοιπόν για τον άνθρωπο, για την αξία του ανθρώπου και για την αλήθεια ότι δυστυχώς στην εποχή μας χάνεται ο άνθρωπος, εξαιτίας των ανθρώπινων επιλογών!

            Η αξία του ανθρώπου, είπε ο ομιλητής, δεν βρίσκεται στο ότι όντως αυτός είναι ένας μικρόκοσμος και ένας μικρόθεος, όπως χαρακτηρίζει τον άνθρωπο ο  Ντοστογιέφσκυ στους ‘’Αδελφούς Καραμάζωφ’’, αλλά η αξία του ανθρώπου βρίσκεται στο  ότι είναι θεόπλαστο όν και δημιουργημένος από τον Κύριο να είναι Πρόσωπο!  Τον Αδάμ τον έπλασε ο Θεός με ‘’ρίζες’’ στη ‘’Γη’’ και στον ‘’Ουρανό’’, συγγενή με τη γη και τον ουρανό, συγγενή με τον ορατό και πνευματικό κόσμο, τον προίκισε με προσόντα δικά Του, πλάθοντας τον κατ΄ εικόνα δική Του, για να επιτύχη το καθ’ ομοίωσιν, να ενωθή με τον Θεό και Πατέρα του, να μοιάση στον Θεό και Πατέρα του, να μετάσχη στην Αγιότητητά Του! Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος υπάρχει, γιατί υπάρχει ο Θεός και γιατί Εκείνος θέλησε να τον πλάση και να τον καλέση να μετάσχη στη δόξα Του και στη μακαριότητά Του!

            Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Μας κάλεσε ο Θεός να μοιάσουμε και να εμβολιαστούμε στον Θεάνθρωπο, αλλά εμείς απορρίπτοντας αυτή την κλήση πορευτήκαμε προς τον ανθρωποθεό, πορευόμενοι χωρίς Θεό και αποζητώντας να υποκαταστήσουμε τον Πλάστη μας με τον εγωκεντρισμό μας, κάνοντας την αυτοθέωση και την αυτοσωτηρία μας αυτοσκοπό. Λοιπόν, αδελφοί, χάνεται ο άνθρωπος! Και παρά το πολύβουο μελίσσι και την χλαλοή της σημερινής κοσμοσυρροής πάνω στη γη, το ανθρώπινο πρόσωπο χάνει την υπόστασή του, την ομορφιά του, αρνούμενο την καταγωγή και τον προορισμό του. Στο χέρι μας είναι, αναζητώντας τον Θεό να ξαναβρούμε τον Άνθρωπο, μάλλον δε να τον ανακαλύψουμε και πάλι στου Θεανθρώπου το Αναστημένο και Δοξασμένο Πρόσωπο, στη μετοχή του Πανάσπιλου Σώματος και του Αγίου Του Αίματος»! 

Διαβάστε ακόμα