Κήρυξ δέδοσαι, τῇοἰκουμένη, σύ γλυκύτατος, ἐν θεολόγοις, τῆς τοῦΧριστοῦἀγάπης τρισόλβιε, τόνΤαπεινόν γάρ καί Πρᾶονἑώρακας, καί τήνἘκείνουκαρδίανκατέμαθες. Ὅθενἅπαντες, Σιλουανέἐλλαμπόμενοι, τοῖςσοῖςθεογλώσσοιςρήμασι, δοξάζομεντόΠνεῦματό δοξάσαν σε[1].
Σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει και τιμά τη μνήμη του οσίου πατρός ἡμῶνΣιλουανού του Αθωνίτη – κατά κόσμο, Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ – του ασκήσαντος στο Αγιώνυμο Όρος, στο Περιβόλι της μάνας Παναγίας και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος.Ο άγιος γεννήθηκε το 1866 στην περιφέρεια Ταμπώφ της Ρωσίας και εκοιμήθη στις 24 Σεπτεμβρίου του 1938[2].
Η ασκητική βιοτή τού οσίου στηριζόταν στην προσευχή και αυτή τον ενδυνάμωνε και τον παρηγορούσε. Ο τρόπος ζωής τού οσίου είναι υπόδειγμα όχι μόνο για τους μοναχούς αλλά αποτελεί παράδειγμα και για τους ιεραποστόλους. Οι ιεραπόστολοι μέσα στο διάβα του δύσκολου αγώνα για τη διάδοση του μηνύματος του Αναστημένου Χριστού και της Βασιλείας Του, είτε είχαν συμπαραστάτες μοναχούς είτε μοναχοί ορίζονταν και είχαν την κύρια ευθύνη της ιεραποστολικής δράσεως. Η γνωστή ρήση του οσίου ‘‘κράτα τον νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι’’[3] δεν είναι τυχαία. Είναι μία φράση που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ειπωμένη ειδικά για την ιεραποστολή και την πραγματικότητα της καθημερινότητας του αποστόλου του Χριστού. Αποτυπώνει αυτό που βιώνει και νιώθει ο κάθε ιεραπόστολοςστην άσκηση της ιεραποστολής και μάλιστα στην πρώτη της γραμμή. Οι δυσκολίες σε κάθε βήμα, σε κάθε προσπάθεια, όχι απλάπολλές, αλλά πάμπολλες. ‘‘Η γλώσσα των ανθρωπίνων λέξεων και εννοιών παρέχει πολύ περιορισμένη δυνατότητα μεταδόσεως της εσωτερικής καταστάσεως’’[4] του ιεραποστόλου, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται μόνος τις περισσότερες φορές και αντιμέτωπος με όλες αυτές τις δυσχέρειες. Να όμως ένας μοναχός που έρχεται συμπαραστάτης στο έργο του κάθε ιεραποστόλου, καθώς είχε αφήσει το σπίτι του και τους δικούς του και είχε βρεθεί σε τόπο μακρινό για την αγάπη του Χριστού, όπως ακριβώς και οι ιεραπόστολοι που αφήνουν την πατρίδα και τους δικούς τους για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Έτσι ακριβώς όπως κοπιάζουν οι ιεραπόστολοι, για δεκάδες χρόνια οδυρόταν ο Άγιος Σιλουανός «με μεγάλα δάκρυα», για να γνωρίσει ο κόσμος τον Θεό[5]. Σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρει ο Άγιος ότι «ο μοναχός ικετεύει για όλο τον κόσμο, για όλο τον Αδάμ»[6]ο οποίος «δεν είναι μία αφηρημένη ιδέα,αλλά το πιοσυγκεκριμένο πλήρωμα της ανθρώπινης υπάρξεως»[7]. Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο και το πνεύμα οφείλει να είναι η προσευχή που βγαίνει μέσα από την καρδιά τού αληθινά κεκλημένου από τον Χριστό, το Άγιο Πνεύμα και εντέλει την Εκκλησία ιεραποστόλου.
Με όλα αυτά τα δεδομένα ως κριτήρια συντελέστηκεη επιλογή της ιδρύσεως της ενορίας του οσίουΣιλουανού του Αθωνίτη στη μακρινή Μαδαγασκάρη. Την ίδρυσε ο θεοφιλέστατος επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ.κ. Πρόδρομος, άνθρωπος που προήλθε μέσα από τα σπλάχνα του μοναχισμού, καθώς μεγάλωσε και ανδρώθηκε και ο ίδιος σε ένα ιστορικό μοναστήρι. Γνώρισε και βίωσε την ταυτόσημη προοπτική του μοναχισμού με την ιεραποστολή. Η ίδρυση λοιπόν αυτής της ενορίας του οσίου Σιλουανούόπως και της ιεράς μονής του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή, κινείται μέσα στο πλαίσιο το οποίο έρχεται να επιβεβαιώσει τον σύνδεσμο του ησυχαστικού πνεύματος με την ιεραποστολή.
Σήμερα, λοιπόν, χαρά μεγάλη διακατέχει την Εκκλησία για την τιμή του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτη, καθώς εκείνος με το παράδειγμά του – όπως άλλωστε και ο ίδιος είχε το παράδειγμα και την ευλογία ενός άλλου αγίου, αυτού του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης – αλλά και τις θερμές προσευχές του ανέδειξε έναν ακόμα νέο όσιο που εργάστηκε ιεραποστολικά στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Μεγάλη Βρετανία, τον όσιο Σωφρόνιο του Έσσεξ. Χαρά μεγάλη διακατέχει όμως και τις καρδιές των αδελφών μας χριστιανών της τοπικής Εκκλησίας της επισκοπής Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης μιας και εορτάζει η Εκκλησία τους, που είναι αφιερωμένη στον όσιο Σιλουανό, καθώς έχουν αγκαλιάσει την ενορία αυτή με ιδιαίτερη θέρμη που μας προκαλεί θαυμασμό. Ο επίσκοπος κ. Πρόδρομος τέλεσε την πανηγυρική θεία λειτουργία. Ο λαός του Θεού συναθροίσθηκε ως εκκλησιαστική κοινότητα μαζί με τους αγγέλους, μαζί με τους αγίους, ώστε να ακούσουν το Ευαγγέλιο και κατ’ αυτόν τον τρόπο να πλησιάσουν πιο πολύ τον Θεό. Η χαρά όμως έγινε ακόμα μεγαλύτερη καθώς κατά τη διάρκεια του μεγάλου μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας με την πάνδημη συμμετοχή του λαού του Θεού και συμπαραστατούμενος από τον π. Ραφαήλ, κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης και εφημέριο του ιερού ναού Αγίου Παντελεήμονος Αλίμου, ο οποίος βρίσκεται αυτό το διάστημα στην Ιερά Επισκοπή Τολιάρας, ο θεοφιλέστατος τέλεσε την εις διάκονον χειροτονία του π. Σπυρίδωνος. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως κάθε νεόφυτη Εκκλησία για να μπορέσει όχι μόνο να συσταθεί αλλά και να εδραιωθεί, χρειάζεται να στηριχθεί στον ντόπιο ιθαγενή κλήρο. Σπουδαίο εκκλησιολογικό και ποιμαντικό έργο αποτελεί η χειροτονία νέων κληρικών. Έτσι λοιπόν ο π. Σπυρίδων, έγγαμος και πατέρας ενός παιδιού, έρχεται να ενταχθεί ως ακόμα ένας νέος κληρικός στην ομάδα αυτή που θα εργασθεί με ζήλο για την τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία και τον δραστήριο επίσκοπό της. Επιβεβαιώνοντας την εν σώματι παρουσία της Εκκλησίας στην επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης και κινούμενος μέσα στο αγαπητικό και θυσιαστικό πνεύμα που ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος προτρέπει πάντοτε τους αρχιερείς του θρόνου του Αγίου Μάρκου στο πλαίσιο ανάπτυξης της ιεραποστολής, ο επίσκοπος κ. Πρόδρομος τελεί με τη δέουσα προσοχή και προετοιμασία τις χειροτονίες αυτές των ιθαγενών κληρικών. Η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία απονέμει την πρέπουσα τιμή στους αγίουςμας και προτρέπει τους πιστούς χριστιανούς να προσπαθούν να τους έχουν ως πρότυπα στη ζωή τους και να τους μιμούνται στο μέτρο του δυνατού. Η ευλάβεια των πιστών μελών της Εκκλησίας, η οποία είναι χαρακτηριστική, ιδιαίτερα στις ιεραποστολικές μητροπόλεις, επιβεβαιώνεται από την πάνδημη συμμετοχή των χριστιανών μας στο ποτήριο της ζωής. Στο τέλος ο θεοφιλέστατος κήρυξε επίκαιρα τον θείο λόγο αναφερόμενος αφενός στη σημασία που έχει η ιερωσύνη και ο κλήροςγια την άσκηση της ιεραποστολής, απευθύνοντας θέρμα και συγκινητικά λόγια ειλικρινούς πατρικής αγάπης προς τον νέο διάκονο αλλά και τη διακόνισσα σύζυγό του, αφετέρου στη ζωή του οσίου και στην αγωνιστικότητα που οφείλει να γίνει παράδειγμα για όλους. Η πανήγυρη έκλεισε με παράθεση πλούσιας τράπεζας με εδέσματα που προσέφερε η Ιερά Επισκοπή με αγάπη προς όλους τους ενορίτες και προσκυνητές που προσήλθαν,άλλοι μεν από την περιοχή άλλοι όμως από πιο απομακρυσμένες περιοχές κινούμενοι από πείνα και δίψα πνευματική. Όλοι έφυγαν στο τέλος έχοντας λάβει χαρά από τη συναναστροφή με αδελφούς από διάφορες εκκλησιαστικές κοινότητες αλλά ιδιαιτέρως από τη χάρη και ευλογία του οσίου ώστε να προσπαθήσουν ενδυναμωμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα της δικής τους ζωής.
Μ. Πρωτοπρ. του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Δρ. Ιεραποστολικής π. Αντώνιος Μπαφαλούκος
[1]Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, αρχιμ., Καθηγούμενος, Ακολουθία του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Σιλουανού του Αθωνίτου, εκδ. Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας, Άγιον Όρος 19952, σ.18.
[2] Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμοι 12, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας – Άγιον Όρος, Ιερό Κοινόβιο Ευαγγελισμού της Θεοτόκου – Ορμύλια Χαλκιδικής, Ορμύλια – Θεσσαλονίκη 2001, σσ. 261-266.
[3]Σωφρονίου Σαχάρωφ, αρχιμ. νυν οσίου, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938).
εκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 19905, σ. 237.
[4] Σωφρονίου Σαχάρωφ, αρχιμ. νυν οσίου, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938).
εκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 19905, σ. 237.
[5] Σωφρονίου Σαχάρωφ, αρχιμ. νυν οσίου, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938).
εκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 19905, σ. 238.
[6] Σωφρονίου Σαχάρωφ, αρχιμ. νυν οσίου, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938).
εκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 19905, σ. 255.
[7] Σωφρονίου Σαχάρωφ, αρχιμ. νυν οσίου, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938).
εκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 19905, σ. 255.
