Οφειλόμενη μνημεία, προς τον “δομήτωρα” του πνεύματος και της ψυχής μας, και ευεργέτη ημών, Παναγιώτατο Ποιμενάρχη μας, Μητροπολίτη πρώην Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμο, μετά απείρου υιϊκής αγάπης και ευγνωμοσύνης, ευχόμενοι προς τον Κύριο της Ζωής, Ιησού Χριστό, να χαρίσει χριστιανά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά τέλη στη ζωή του.
«Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον του Θεού, ών αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν.» (Εβρ. 13,7)
Η μετ’ ευγνωμοσύνης αναφορά στους πνευματικούς πατέρες, προσδίδει τιμή σε κάθε χριστιανό, ιδιαιτέρως όμως, στα πνευματικά τέκνα άξιων Πατέρων, τα οποία εκβάλλουν εκ της καρδίας των αγαθά, υπέρ εκείνων, οι οποίοι τα καθοδήγησαν στο δρόμο της Ιερατικής τους διακονίας και της Ζωής της Εκκλησίας.
Μία κατάθεση από τα μύχια της καρδιάς & απείρου υιϊκής ευγνωμοσύνης, όχι απλώς οφείλουμε, αλλά διακαώς επιθυμούμε να εκφράσουμε, στον Παναγιώτατο Ποιμενάρχη μας, Μητροπολίτη πρώην Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμο.
Εξέχουσα εκκλησιαστική φυσιογνωμία, υπήρξε ο Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμος, διαδραματίζοντας σημαντικότατο και πρωτοπόρο ρόλο, σε μία πληθώρα εξελίξεων και ζητημάτων. Αναδείχθηκε άξιος Επίσκοπος, όπως τα χρόνια της εποχής του απαιτούσαν και όπως η Εκκλησία μας τον ήθελε.
Εκ των πρώτων του βημάτων, προορισμένος απ’ τον Θεό για την υψηλή διακονία της Εκκλησίας, αγωνίστηκε μέχρι το τέλος, ώστε να μη λυπήσει το Πνεύμα το Άγιο. Διακόνησε το λαό του Θεού, από ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Ορθοδοξίας και του ελληνισμού, αυτού της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως και Σαμοθράκης, έχοντας πλήρη συναίσθηση των υποχρεώσεων και ευθυνών του, χωρίς να στέκεται ως απλός θεατής των προβλημάτων και των αγώνων, αλλά χαλκέντερος αγωνιστής και ποιμένας.
Επισφράγισμα και επιστέγασμα των αγώνων του αυτών, το επιτελεσθέν έργο που άφησε τόσο στο Θρόνου της Θράκης, όσο και σε αυτόν της Μακεδονίας.
Η ποιμαντορία του, στην κλεινή και περίδοξη των βυζαντινών συμπρωτεύουσα, Θεσσαλονίκη, συνέπεσε με την ανάγκη του τοπικού μας λαού, για μια στιβαρή παρουσία. Καλλιέργησε συστηματικά τον σπόρο της ευσέβειας, δημιούργησε τις ικανές εκείνες συνθήκες, που ανέκοψαν τις κοσμικές απαιτήσεις της εποχής μας και εργάσθηκε μέχρι τέλους και προσωπικής εξουθένωσης, για μία σειρά έντονων κοινωνικών θεμάτων.
Η πολυετής και ευδόκιμος Αρχιερατική διακονία του από Αλεξανδρουπόλεως Παναγιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, εκφράζει εναργώς το δυναμισμό του χαρισματικού αυτού Ιεράρχου, αποτυπώνοντας εντόνως την ανάγκη υπάρξεώς του, εντός της εκκλησιαστικής και όχι μόνο ζωής μας.
Τα ποικίλα εκκλησιαστικά, εθνικά και κοινωνικά ζητήματα, τον επηρέασαν αισθητά και αποτέλεσαν τους πόλους, πέριξ των οποίων κινήθηκε με ικανότατη δεξιοστροφία, θάρρος και αποφασιστικότητα. Το πολύπλευρο και πολυσήμαντο έργο του, στις δύο Ιερές Μητροπόλεις που άξια διακόνησε, είναι πλουσιότατο για να μπορέσουμε να το χωρέσουμε στην παρούσα οφειλόμενη μνεία.
Διακρίθηκε στην συγγραφή, στην εκκλησιαστική ρητορεία, ενώ διέθετε εξαίρετες περγαμηνές στη διοίκηση, όπως και εξαιρετική μόρφωση και λειτουργική αρτιότητα. Κυρίως όμως, υπήρξε εραστής της αγάπης του Χριστού, η οποία κατά τους Θεοφόρους Πατέρες είναι «ανωτέρα απάντων των χαρισμάτων», προσφέροντας στήριγμα και παραμυθία σε πολλούς συνανθρώπους μας, ανεξαρτήτως θρησκείας και φυλετικής καταγωγής.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, δύναται να καυχάται, ότι στη ζωή και την ιστορία της, δεν έλειψαν οι καλοί ποιμένες, οι συνδοκιμασθέντες και συνταυτισθέντες μετά του ποιμνίου τους, ως πιστεύσαντες απόλυτα σε αυτό. Ο βίος και το έργο, η δράση και η μαρτυρία του κ.κ. Ανθίμου, τον κατατάσσουν σε αυτούς τους Ιεράρχες, οι οποίοι σε όλη τους τη ζωή έμειναν όρθιοι και αγωνίσθηκαν ακλόνητοι επί των επάλξεων, εν μέσω και μετά του λαού του Θεού.
Η μαρτυρία του πρώην Ποιμενάρχου μας, όλα τα χρόνια της Αρχιερατικής πορείας του, απέδειξε ότι ο ενθουσιασμός, η αποφασιστικότητα και η τόλμη του, δεν ήταν λόγοι απλοί και κενοί, αλλά συγκερασμός Ορθοδοξίας και ορθοπραξίας, καθώς και ικανότητας επισφραγίσεως των λόγων με έργα.
Η πολυσχιδής δραστηριότητα του, έγραψε από νωρίς λαμπρές σελίδες ιστορίας στους τόπους της διακονίας του, ενώ κατέστη εξέχουσα εκκλησιαστική και εθνική φυσιογνωμία, καταλαμβάνοντας επίζηλον θέση εις την χορείαν των επιφανών Ιεραρχών της Εκκλησίας μας.
Ως αληθινός αγωνιστής, πέραν των υψηλών οραμάτων και στόχων, θεώρησε το κάθε στάδιο άξιον στίβου «καλού αγώνος» και αγωνίσθηκε από κάθε μετερίζι με επιμονή και υπομονή, αλλά και πειθαρχία προς τη φωνή της Εκκλησίας.
Ο Παναγιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμος, ο φλογερός αυτός Ιεράρχης, «ο εύορκος στρατιώτης της στρατευομένης του Χριστού Εκκλησίας και θεράπων πιστός του ευλογημένου Γένους ημών», εγκατέλειψε οικειοθελώς, προ ολίγου καιρού, την Αποστολική Μητρόπολη της Θεσσαλονίκης και εμείς πλέον οφείλουμε συγκινούμενοι και εμπνεόμενοι από τη ζωή και τη δράση του αφιερώσαντος εαυτόν άνευ όρων και ορίων στη γλυκυτάτη μας Εκκλησία, να πράξουμε το ίδιο, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μας.
Πλέον, ολοκληρώθηκε και τυπικά ο άριστος αυτός κύκλος του σεβάσμιου αυτού Ιεράρχου της Εκκλησίας μας, στο Θρόνο της Θεσσαλονίκης, με την ανάληψη της τοποτηρητείας στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, απ’ τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο, ήδη από τις 18 Σεπτεμβρίου 2023.
Ο Προϊστάμενος & Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Ματσάς,
Τα μέλη των Εκκλησιαστικών Επιτροπών και σύσσωμη η Ενορία του Ιερού Ναού Παναγούδας
