Του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου
Ο Θεός είναι μαζί μας, όχι θεωρητικά και αόριστα, αλλά με σάρκα και οστά. Η σκέψη μας ας ταξιδέψει στη Βηθλεέμ, όχι τουριστικά, αλλά προσκυνηματικά και προσευχητικά σε αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός της πανανθρώπινης ιστορίας.
‘Hθελε o Θεός να σώσει το δημιούργημά Του, και χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους. Εκείνο, παρά ταύτα επίλεγε να μένει μακριά Του. Η είσοδος του Θεού στην ιστορία όμως δημιούργησε νέες ευκαιρίες συνάντησης και συναναστροφής. Η σάρκωση αυτή έδωσε την δυνατότητα επιλογής σε κάθε άνθρωπο να βρει λύσεις στα προβλήματά του, νόημα στη βιωτή του, διέξοδο στις αναζητήσεις του.
Πέρασαν από τότε αρκετοί αιώνες και η ανθρωπότητα φαίνεται πεισματικά να προτιμά τους ρυθμούς που είχε πριν την ενανθρώπισή Του. Οι ειδήσεις που έρχονται από κάθε γωνιά του πλανήτη μας δεν είναι εκείνες που κάνουν την ζωή όμορφη και ευχάριστη.
Το μήνυμα της Γέννας του Χριστού συνεχίζει να παραγκωνίζεται από τους άρχοντες για να σκοτίζει τους αρχόμενους. Ο φόβος του ολέθρου είναι ορατός, κι όμως δεν πρέπει να μας καταβάλει. Η αισιοδοξία πρέπει να ανατέλλει για να καθορίζει κάθε απόφαση, πράξη και επιλογή μας.
Αν ξαναεπισκεπτόταν και σήμερα σωματικά ο Χριστός την κοινωνία μας δεν θα είχε και πάλι την ίδια υποδοχή και αποδοχή όπως και τότε. Θα εύρισκε άραγε το ενδιαφέρον μας στη διαδικτυακή ενημέρωση; Θα είχαμε ανάγκη να ανιχνεύσουμε την παρουσία Του στον παγκόσμιο ιστό; Θα “κλικάραμε” να βρούμε τα δώρα Του; Ακόμα και ο ύμνος των Αγγέλων θα σκεπαζόταν από τους δυνατούς ήχους των πολέμων που κυριαρχούν σε γειτονιές της γης και σε γωνιές του πλανήτη.
Η ειρήνη φυγαδεύεται σε προσωπικό, κοινωνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Ο άνθρωπος καταστρέφει τις σχέσεις του με τον συνάνθρωπο, τον βλέπει ως ανταγωνιστή και όχι ως συναγωνιστή, εφευρίσκει όπλα, ισχυρά και καταστροφικά για να τον πολεμά, να τον διασύρει, να τον ταλαιπωρεί.
Ο άνθρωπος ταυτόχρονα αντιστρατεύεται και την φύση. Παρεμβαίνει και επεμβαίνει και τελικά ασχημονεί στο σώμα της σπαταλώντας τους φυσικούς πόρους με την αλόγιστη χρήση τους. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι μόνο επιστημονική θεματική, αντικείμενο συζήτησης, αλλά και διαπίστωση οδυνηρή. Το λιώσιμο των παγετώνων δεν πλημμυρίζει μόνο παράκτιες πολιτείες, αλλά πνίγει και την ελπίδα επιβίωσης. Από χρήστες του φυσικού περιβάλλοντος, γίναμε καταχραστές του και αυτό μας εκδικείται. Η βιομηχανική δραστηριότητα εκτοξεύεται ανεύθυνα με στόχο μόνο την κερδοφορία, αδιαφορώντας για τα ολέθρια αποτελέσματα που αφήνει πίσω της.
Την φύση που μας δόθηκε ως επίγειος παράδεισός μας την μετατρέψαμε με την συμπεριφορά μας σε τόπο αντιπαλότητας που μας εξοντώνει. Η οικολογική ανισορροπία απειλεί το δικό μας σήμερα και των παιδιών μας το αύριο. Φωτεινή έξοδο και απεμπλοκή από τούτο τον ζόφο μας συστήνει το αστέρι της Βηθλεέμ που μας προτρέπει να πορευθούμε και γνωρίσουμε το παράδοξο γεγονός. Προκαλείται από την ταπείνωση του Θεού η παντοδυναμία του ανθρώπου, αυτή που αποδεικνύεται ενώπιον όποιας κρίσης ότι τελικά στηρίζονταν σε γυάλινα πόδια και στέκονταν σε αχυρένια υποστυλώματα.
Περιορίζεται χωροχρονικά ο άναρχος και ατελεύτητος Θεός για να μας διδάξει ότι πρέπει να μειώσουμε τις απαιτήσεις μας και να οριοθετήσουμε τις ανάγκες μας. Η υπερβολή εξυπηρετεί μεν την προβολή, αλλά και παρατείνει την αναμονή να δούμε Θεού πρόσωπο. Πρέπει να αγωνισθεί ο άνθρωπος του 21ου αιώνα ώστε με την συμπεριφορά του να δείξει ότι σέβεται το πρόσωπο του κάθε άλλου και ότι αγαπά την φύση που τον περιβάλλει.
Γιορτάζουμε Χριστούγεννα! Έχουμε και πάλι μια ευκαιρία να συμφιλιωθούμε με τον συνάνθρωπο και με το περιβάλλον. Τα πρόσωπα των Μάγων και των Ποιμένων προβάλλονται ως οδοδείκτες αναζήτησης της αλήθειας. Η αδήριτη ανάγκη από την μία και η καλοπροαίρετη διάθεση από την άλλη, γίνονται οι τρόποι που μπορούν να αντικαταστήσουν την απάτη με την αγάπη, την εκμετάλλευση με την ελευθερία, την αναρχία με την άφεση. Αυτή η αποκατάσταση της σχέσης Πλάστη και πλάσματος θα επαναφέρει και την πλάση στην αρχική της δόξα.
