Άρθρον υπό του κ. Πέτρου Ρηγάτου, Δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω, Μ.Δ.Ε., Νομικού Συμβούλου της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών
Στην κοινωνία μας η ηθική σήψη και η διαφθορά πλεονάζουν, η αρετή και το ήθος τίθενται στο περιθώριον, τα δε πρότυπα τα οποία πρέπει να προβάλλομε στην νεολαία μας αλλά και στο κοινωνικόν σύνολον αποκρύπτονται εσκεμμένα.Κυριαρχεί η αρχή της ήσσονος προσπάθειας, το εύκολο κέρδος, το ατομικό βόλεμα και ο ακραίος εγωκεντρισμός. Η Πολιτεία διαχρονικά έχει οδηγήσει το κοινωνικό σύνολο σε οριακό σημείο, σε Κοινωνία Ώρα Μηδέν. Δεν προβάλλονται πλέον οι ηθικές και πνευματικές διαχρονικές αξίες με τις οποίες έζησαν, ανατράφηκαν και γαλουχήθηκαν γενεές γενεών, δεν προβάλλεται η Ορθοδοξία, οι αρετές, οι ηθικές αξίες, ο Χριστιανικός βίος, η οικογένεια, οι μορφές πρότυπα των Αγίων μας, των μεγάλων μορφών της Ιστορίας μας, των ενδόξων προγόνων και των ηρώων της Εθνικής Παλιγεννεσίας, των κληρικών και λαϊκών που εθυσιάσθησαν στο βωμό της ελευθερίας του Έθνους, του ηρωικού και αγωνιστικού φρονήματος, του γενναιόφρονος Ελληνικού Λαού, των Εθνικών Ευεργετών, των εναρέτων επιστημόνων, των καλών, συνετών και πραγματικά αγωνιστών οικογενειαρχών οι οποίοι μοχθούν καθημερινά με συνέπεια και εντιμότητα για να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να συντηρήσουν την οικογένειά τους προσφέροντας παραλλήλως με την νοοτροπία που τους διακατείχε στην κοινωνία και την πατρίδα, αλλά προβάλλεται έντονα και κατά τρόπον προκλητικόν ο άνετος, υπερπολυτελής και προκλητικός τρόπος ζωής.Θεσμοθετούνται και νομιμοποιούνται μέχρι πρότινος κοινωνικά κατακριτέες και ηθικά ασύγγνωστες συμπεριφορές όπως το σύμφωνο συμβίωσης, ο γάμος των ομοφυλοφίλων και πολλά άλλα τα οποία κατά τον Απόστολο Παύλο αισχρόν εστίν και λέγειν.
Και όλα αυτά δημιουργούν την εικόνα ενός κόσμου αποδιοργανωμένου, όπου η ηθική πρόοδος δεν συμβαδίζει με την τεχνική πρόοδο και δεν την ελέγχει, όπου οι παραδεδεγμένες αξίες έχουν παραμερισθεί, χωρίς όμως να έχουν αντικατασταθεί από νέες, όπου ιδιαίτερα η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει απολεσθεί και όπου χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας είναι η ηθική ανασφάλεια που συχνά συμβαδίζει με την οικονομική.
Αποτελεί μέγιστο, ιστορικό και τραγικό λάθος των ιθυνόντων, η αποστέρηση της Ορθόδοξης παιδείας από τα παιδιά μας, στο όνομα του προαιρετικού δήθεν μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία αλλά και η σκόπιμη καλλιέργεια διαφόρων άλλων καινοφανών απόψεων. Πιστεύομε ότι οποιαδήποτε παρόμοια ενέργεια είναι αντισυνταγματική σύμφωνα με τα άρθρα 3 και 16 παρ. 2 του Σ.
Και λίγα λόγια για το ζήτημα που ταλανίζει τον πολιτικό κόσμο και την κοινωνία μας.
Για την σύναψη του γάμου η διαφορά φύλου μεταξύ των μελλονύμφων είναι διαχρονικά αυτονόητη για την ελληνική έννομη τάξη, η οποία στηρίχθηκε στη χριστιανική παράδοση και τη χριστιανική διδασκαλία. Ενδεικτικά αναφέρεται ο ορισμός του Μοδεστίνου ως προσδιορισμός της έννοιας (ουσίας) του γάμου “γάμος εστί ανδρός και γυναικός συνάφεια και συμπλήρωσις του βίου παντός..” (Αθηνά Κοτζάμπαση, Καθηγ. Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Εγχειρίδιο Οικογενειακού Δικαίου, Σάκκουλα 2023).
Στην έννοια του γάμου, ως πρώτη προϋπόθεση για την έγκυρη σύναψή του, ανταποκρίνεται η διαφορά του φύλου. Και στο σημείο αυτό συμφωνούν διαχρονικά μέχρι σήμερα όλοι οι πανεπιστημιακοί συγγραφείς “εγχειριδίων Οικογενειακού Δικαίου”.
Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεί την αρσενοκοιτία φοβερόν αμάρτημα.Στον Ζ΄ κανόνα του αναφέρεται στις ακόλαστες, ασελγείς και ανήθικες σαρκικές πράξεις, τις οποίες εξομοιώνει με τον φόνο εκ προθέσεως.Τόσην απέχθειαν τρέφει ο Άγιος κατ΄αυτών.“Αρρενοφθόροι και ζωοφθόροι και φονείς και φαρμακοί και μοιχοί και ειδωλολάτραι της αυτής καταδίκης εισίν ηξιωμένοι”. Εις δε τον ΞΒ΄ κανόνα του Μ Βασιλείου αναφέρεται : “ο την ασχυμοσύνην εν τοις άρρεσιν επιδεικνύμενος τω χρόνω του εν τη μοιχεία παρανομούντος οικονομηθήσεται.Τον αρσενοκοίτην ο παρών Κανών ομοίως με τον μοιχόν κανονίζει, ήτοι χρόνους ιε (15).
Ο Μέγας Βασίλειος υπήρξε μέγας νομοδιδάσκαλος, συνέγραψε δε πολύ σημαντικούς ιερούς κανόνες, από τους οποίους 92 επεσφράγισε και επικύρωσε δια του Β΄Kανόνος της η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος, η οποίας θεωρείται ως ο Νομοθέτης της Εκκλησίας μας.
Επισημαίνωμεν ότι οι 92 κανόνες του Μ. Βασιλείου έχουν συνταγματικήν ισχύν, αφού ρητώς αυτοί αναφέρονται στον Β΄ Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, το δε ισχύον Σύνταγμά μας στο άρθρον 3 & 1 εδ. 2 ορίζει ότι “Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού, τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις”.Το Σύνταγμα με την διάταξίν του αυτήν εισάγει το Κανονικόν Δίκαιον της Εκκλησίας ως Ισχύον Δίκαιον (βλ. και Καθηγητήν Α.Π.Θ. Κων/νον Βαβούσκον εις Αρμενόπουλον 1980, τευχ. 2)
Συνεπώς, τυχόν ψήφισις νόμου από τη Βουλή του λεγομένου γάμου ομοφύλων, θα είναι αντικείμενος στον Θείον Νόμον, θα ναρκοθετεί τα θεμέλια της οικογένειας και της κοινωνίας μας και θα είναι προφανώς και αντισυνταγματικός.
