Την Κυριακή 14η Ιανουαρίου 2024, την οποία η Εκκλησία μας χαρακτηρίζει ως Κυριακή Μετά τα Φώτα που για φέτος μάλιστα συμπίπτει με την Απόδοση της Εορτής των Θεοφανείων και στους Ιερούς Ναούς αναγινώσκεται η Ευαγγελική Περικοπή Ματθ. δ΄ 12-17, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ακολουθούμενος από τους Διακόνους του π. Νικόλαο Τσεπίση και π. Αλέξανδρο Αλιφέρη, επεσκέφθη τον ιστορικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Στρατονίκης, όπου επαξίως τον διακονεί ο Παν. Αρχιμ. π. Ευστράτιος Λιασσής, εκλεκτός άνθρωπος, δραστήριος Κληρικός και Μέλος του Δ.Σ. της Στέγης Γερόντων – Οίκου Ευγηρίας «Παναγία του Ακαθίστου» που εδράζεται στην Αρναία, την έδρα της Ι. Μητροπόλεως.
Η Ενορία του Αγίου Νικολάου προσήλθε στο Ποτήριο της Ζωής και παραλλήλως για να τιμήσει τον Μητροπολίτη της, ο οποίος περιοδεύει ολόκληρη τη Μητρόπολη σύμφωνα με μηνιαίο πρόγραμμα. Επικεφαλής του Λαού ο Πρόεδρος της Κωμοπόλεως κ. Νικόλαος Αντωνίου, ο οποίος τυγχάνει και Μέλος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του, αφού απέδωσε το νόημα των Φώτων για την οικουμενική Ορθοδοξία, στάθηκε και ανέλυσε το χωρίο: «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς», δηλαδή, «Ο λαός που κάθεται σαν κρατημένος και ακίνητος στο πνευματικό σκοτάδι της ειδωλολατρικής πλάνης και της ασέβειας, είδε μέγα πνευματικό φως, τον Χριστό και σε κείνους που κάθονται στη χώρα που σκιάζει το πυκνότατο σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου, έλαμψε από τον ουρανό φως σε αυτούς» (Ματθ. δ΄ 15-16). Πρόκειται για το γνωστό χωρίο του Προφήτου Ησαΐου (Ησ. η’ 22- θ΄2), ο οποίος όχι μόνο προεφήτευσε τη Σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού εκ Παρθένου Μαρίας και Πνεύματος Αγίου, αλλά τον είδε και ως Φως μέγα να θερμαίνει τις ψυχές και όλες τις ανθρώπινες υποστάσεις, και αυτό μάλιστα οκτακόσια χρόνια πριν από τη Γέννησή Του.
Αρχικώς ο ομιλητής παρουσίασε το σκοτάδι του ειδωλολατρικού κόσμου, μέσα στον οποίο διάλεξε να γεννηθεί ο Κύριός μας, σκοτάδι και παρακμή πολιτισμική και ηθική, τέτοια που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα να λέγαμε ότι ωδηγούσε το ανθρώπινο γένος στον τάφο του. Διεξετραγώδησε στο σημείο αυτό την άποψη του τότε κόσμου περί πίστεως και θρησκείας, που είχαν ξεπέσει και διαστραφή σε ειδωλολατρία εσχίστης μορφής. Οι θεοί του ελληνορωμαϊκού πανθέου δεν ήταν παρά προσωποποιήσεις ανθρώπινων ελαττωμάτων και αδυναμιών. Της αιμομιξίας, της λαγνείας, της μέθης, του δόλου, της οργής, του μίσους και του πολέμου. Παρετήρησε μάλιστα ότι ανθρωποθυσίες ελάμβαναν χώρα στην Ανατολή χάριν εξωφρενικών θεοτήτων, ενώ στην αυτοκρατορική Ρώμη πέραν του Ιανού, θεού του πολέμου, επικρατούσε και η λατρεία διεστραμμένων και εγκληματιών αυτοκρατόρων, πράγματα που είναι και δείγματα του θρησκευτικού ξεπεσμού κατά τη Ρωμαϊκή εποχή. Βέβαια, είπε ο Επίσκοπός μας, υπήρχε και η πίστη του Ιουδαϊκού Λαού προς τον Θεό Ιαχβέ, τον ένα Θεό Πατέρα, που γέννησε τους Πατριάρχες και τους Προφήτες, που γέννησε τον Νόμο, τον οποίο εμπιστεύθηκε ο Θεός στον Προφήτη Μωϋσή, πίστη όμως που είχε καταντήσει ξηρός τύπος, χωρίς καρπούς πνευματικότητος, ικανούς να θρέψουν τις πεινασμένες ψυχές. Μια πίστη που σφράγιζε η υποκρισία και η αδιαντροπιά των Φαρισαίων…
Αυτή την εποχή διάλεξε να γεννηθεί ο Κύριος, που στη Ρώμη η βαρβαρότητα, η ακολασία, η διαστροφή, η εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυρούς, τα ανατριχιαστικά εγκλήματα και η εμπορία των δούλων είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της καταστάσεως.
Σε ένα τέτοιο κόσμο ο Θεός, ντυμένος την ανθρώπινη σάρκα, φέρνει στη γη την Αλήθεια και την Αγάπη και για να προσφέρει τη Λύτρωση στην ανθρωπότητα, κραυγάζοντας: «ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς», δηλαδή, «Εγώ που είμαι το Φως ήλθα στον κόσμο, ώστε ο καθένας που πιστεύει σε μένα να μην παραμείνει στο σκοτάδι της αμαρτίας και της πτώσεως, αλλά να έχει το Φως της ζωής» (Ιωανν. ιβ΄ 46). Έτσι ξεκινά η Χριστιανική επανάσταση, που αντιτάσσει την αλήθεια στην πλάνη, την αγάπη στο μίσος, τη συγγνώμη στη βία, την ειρήνη στη βαρβαρότητα, την ελευθερία στη σκλαβιά, τη δικαιοσύνη στην εκμετάλλευση, την αγνότητα και την παρθενία στην ακολασία, την ισότητα και αδελφοσύνη στις κοινωνικές διακρίσεις και σφραγίζει την ισοτιμία άνδρα και γυναίκας!
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Στον αιώνα μας, ύστερα από δύο πολύνεκρους παγκοσμίους πολέμους, που γέμισαν την υφήλιο με σταυρούς και τάφους και κρεματόρια, ύστερα από μια κοινωνική επανάσταση που έσπειρε τον όλεθρο, ανέτρεψε τις πνευματικές αξίες και πολέμησε την πίστη, διαφαίνεται δυστυχώς ένα ημίφως που μοιάζει να σκεπάζει και πάλι τη γη και κρύβει τον Ήλιο της Δικαιοσύνης από τα μάτια των ανθρώπων. Δυστυχώς στις μέρες μας η τεχνολογία, οι πυρηνικές δοκιμές, οι φλόγες των διαστημικών πυραύλων μας και η φαγωμάρα μεταξύ των λαών δείχνει ότι η σκιά του μικρού ανθρώπου κρύβει το πρόσωπο του Αγίου Θεού! Και είναι δυστυχώς τούτη η σκιά ακριβώς η πηγή της αγωνίας και του άγχους μας, που γεννά φόβο ακόμα και την ημέρα των Χριστουγέννων ή των Φώτων, σαν αφουγκραζόμαστε πυραύλους ομοθρήσκων να χτυπούν ανελέητα αδελφούς τους, και ας δοξολογούν και από τις δύο πλευρές τον Γεννηθέντα Θεό! Άραγε, αυτό το πνευματικό ημίφως του καιρού μας να ναι λυκόφως, προμήνυμα μιας πολιτισμικής και ηθικής ανθρώπινης νύχτας, ή λυκαυγές αναγγελία μιας καινούργιας αυγής; Ο Σαρκωθείς και Βαπτισθείς Κύριος παραμένει το Φως του κόσμου. Θα διαλέξει ο κόσμος και πάλι το σκοτάδι;»
Σημειώνουμε ότι ο π. Ευστράτιος με τη συνδρομή των πνευματικών του παιδιών φέρει εις πέρας την Αγιογράφηση του ιστορικού Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου, τον οποίο Ιερό Ναό έχει φροντίσει και περιποιηθεί σύμφωνα με το περίσσευμα της καρδιάς του και την Τάξη της Εκκλησίας.
Προ της Απολύσεως ο Ποιμενάρχης μας κάλεσε τον Λαό του Θεού να περιφρουρήσει τα πιστεύματα της Ορθοδοξίας μας και να τηρήσει επακριβώς τους λόγους του Ευαγγελίου και τις επιταγές του Κυρίου μας, αναφορικά με όσα επιχειρούν γνωστές πηγές του Εσωτερικού αλλά και του Εξωτερικού να διαστρέψουν, αλλοιώνοντας τους θεσμούς της Οικογένειας και του τίμιου Γάμου, πολύ δε περισσότερο καταβιβάζοντας το επίπεδο και την αξία του ανθρώπινου προσώπου ως άνδρα και γυναίκας που πλάστηκαν από τον Θεό για να στολίζουν το Σύμπαν!
