Του Δρ Χαραλάμπους Μ. Μπούσια, Μέγα Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, Ἀντιπροέδρου τῆς Ἑνώσεως Πολυτέκνων Ἀθηνῶν
Μετὰ τὴν ὑπερψήφιση τοῦ νομοσχεδίου τῶν ὁμοφυλοφίλων ἀπὸ τὴν ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες καὶ τὰ συγχαρητήρια τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως τοῦ ἐξωτερικοῦ γιὰ τὴν ἅλωση τῆς «Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος», ὅπως δημοσίευσαν, καταγράψαμε, ἀντλοῦντες νοήματα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τῆ σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἑξῆς διάλογο μεταξὺ κυβερνώντων καὶ σταυρωμένης παραδοσιακῆς οἰκογενείας:
Οἱ σύγχρονοι κυβερνῶντες (Ἰουδαῖοι):
-Δὲν συμφωνοῦμε μαζί σου, δὲν συμμεριζόμαστε τὸ εὐαγγελικό σου Σύνταγμα. «Ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ἡ παραδοσιακὴ οἰκογένεια ὀφείλει ἀποθανεῖν» (Ἰω. ιθ΄ 7).
Χριστιανικὴ οἰκογένεια:
-Αἰῶνες τώρα, ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, προσπαθῶ νὰ ἐφαρμόσω τὸ Σύνταγμά μου, αὐτὸ τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως εἴπατε, καὶ νὰ πορευθῶ σύμφωνα μὲ αὐτό, ποὺ εὐλογεῖ τὴν ἔννομη συζυγία, τὴν σύζευξη ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Αἰῶνες τώρα, ἀπολαμβάνω τοὺς καρποὺς τοῦ γάμου, αὐτοῦ ποὺ εὐλόγησε ὁ Χριστὸς στὴν Κανᾶ, τὴν καλλιτεκνία καὶ πολυτεκνία. Αὐτοὺς τοὺς ζωντανοὺς καρποὺς ἀνασταίνω μὲ μόχθο «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. στ΄ 4) καὶ δημιουργῶ χρηστοὺς πολῖτες, πρὸς ὄφελος τῆς κοινωνίας.
Μήπως καὶ ἐσεῖς δὲν εἶσθε καρποὶ ἐννόμου συζυγίας, δὲν προέρχεσθε ἀπὸ πατέρα καὶ μητέρα καὶ δὲν ἀνατραφήκατε στὴν Ὀρθόδοξη πατρίδα μας;
Γιατί τώρα μὲ σταυρώνετε; Ποιό ἄτυπο ἐποίησα;
Γι’ αὐτὴν τὴν ἀπόφασή σας, ἐσεῖς ποὺ εἶστε ἀγνώμονες στὴν γενέτειρά σας οἰκογένεια, τῆς ὁποίας γευθήκατε τὸν γλυκύτατο ἄρτο, μείζονα ἁμαρτίαν ἔχετε.
Κρατοῦντες:
Ἤδη σταυρώθηκες, καταργήθηκες, γιατὶ δὲν εἶσαι ἀρεστὴ στὸν Καίσαρα (δυνάμεις τοῦ σκότους)!
Δύστυχη χριστιανικὴ οἰκογένεια:
-Ἐγὼ δὲν γνωρίζω Καίσαρα, ἀλλὰ Χριστό, καὶ τοῦτον Ἐσταυρωμένο. Τὸ νὰ σταυρωθῶ γι’ Αὐτὸν θεωρῶ τιμὴ καὶ δόξα. Ἄλλωστε Αὐτὸς ἐπέτρεψε νὰ βρεθῶ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση, κατὰ τὶς ἀνεξιχνίαστες βουλές Του τὶς ὁποῖες ἐπιτρέπει, ὅπως ἐπέτρεψε καὶ σὲ ἐσᾶς νὰ πράξετε, ἢ γιὰ νὰ μᾶς διαγράψει ἁμαρτίες, ἢ γιὰ νὰ μᾶς δώσει μισθὸ σωτηρίας ἢ γιὰ νὰ δώσει σὲ ἐσᾶς χρόνο μετανοίας καὶ σωτηρία, τὴν ὁποία ἐπιθυμῶ ἐνθυμούμενη τὸν πρωτομάρτυρα Στέφανο, γι’ αὐτὸ καὶ προσεύχομαι λέγοντας: «Ἄφες αὐτοῖς, Κύριε, οὐ γὰρ οἴδασι τί ἐποίησαν».
