Του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου – Κοινωνιολόγου
Η αυριανή γιορτή μας συστήνει μια άλλη διάσταση της φιλίας, εκείνης που εγκαινιάζει ο Κύριος και καλεί όλους μας να την επιλέξουμε στις σχέσεις μας με οικείους και γνωστούς, σε συγγενείς και φίλους. Είναι η διάσταση που χαρίζει ακόμα και ζωή, που ανασταίνει σχέσεις και ζωντανεύει ανθρώπους.
Ο Χριστός και άλλες φορές έδωσε ξανά την ζωή σε άτομα και μάλιστα νέους (κόρη του Ιάειρου, γιος της χήρας της Ναΐν) , ήταν τυχαίες συναντήσεις και πρωτοβουλίες του Θεανθρώπου. Στην περίπτωση όμως του Λαζάρου, αν και έμαθε ότι είχε χάσει την μάχη με την ζωή, άφησε να περάσουν ημέρες και τότε πήγε. Δάκρυσε για πρώτη φορά σε αντίστοιχη περίπτωση. Ήταν φίλος του.
Η κατάθλιψη, η απογοήτευση, η παραίτηση ενώπιον των προβλημάτων μπορεί να έρθουν ως διέξοδα υπαρκτά σε ώρες πένθους, αλλά όχι και σωτήρια. Όταν μοιραζόμαστε την λύπη, αυτή γίνεται ελαφρύτερη και όταν κάνουμε το ίδιο με την χαρά, εκείνη γίνεται εντονότερη. Η θλίψη και η ευφροσύνη υπάρχουν στην ζωή του ανθρώπου ως φυσική και συχνή εναλλαγή βιωμάτων που εξαρτώνται από γεγονότα και καταστάσεις. Ανάλογα πλέον τις δυνάμεις και τις αντιστάσεις που υπάρχουν, αντιμετωπίζεται η στεναχώρια και διαχειρίζεται η χαρά. Η αληθινή συμπαράσταση σε δύσκολες στιγμές, σαν αυτές που έζησαν οι αδελφές του Λαζάρου, πρέπει να υπάρχει χωρίς σκοπιμότητα, υστεροβουλία, συμφέρον. Σε αντίθετη περίπτωση καταντά ανίερος καιροσκοπισμός και στυγνή εκμετάλλευση.
Ο Χριστός έδειξε ότι ήταν γνήσιος φίλος. Για τον λόγο αυτό και όταν αντιληφθεί ανάλογη ανάγκη μας σε ώρα πένθους, αφ΄ ενός μεν εκτιμά την όλη στάση μας και αφ’ ετέρου φωνάζει να βγούμε από το μνήμα του οδυρμού, της μοναξιάς, της φυγής. Η αδολίευτη φιλία -ατομικά η συλλογικά- περνά από την δοκιμασία στην ωρίμανση και καταλήγει στην συμπόρευση. Μέσα στον χρόνο μπορεί να περνά αυτή από διάφορες εναλλαγές και ποικίλες διακυμάνσεις, τελειώνει όμως σε θαύματα. Καθώς ξεφύγει από τα δάκρυα και τις συμβουλές και προχωρήσει σε πράξεις και πρωτοβουλίες μπορεί να μην αναστήσει άλλους σωματικά, θα τους κρατήσει όμως ολοζώντανους στις σκέψεις, στις συζητήσεις, στις αναπολήσεις.
