Του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου
Οκτώ ημέρες μετά την λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου η Εκκλησία προβάλει τον Απόστολο Θωμά, που έμελλε να γίνει κήρυκας του γεγονότος και δάσκαλος της ομολογίας. Ο Κύριος δεν κατέκρινε, δεν παρεξήγησε, δεν επιτίμησε τον μαθητή Του, αφού ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Αντιθέτως με την συμπεριφορά Του τον προσκάλεσε, τον προκάλεσε, τον παρακάλεσε να ψαύσει τα τραύματα απο τα καρφιά, επειδή ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Στην καθημερινότητα μας και προκειμένου να αποδοκιμάσουμε κάποιον που δεν μας πιστεύει τον χαρακτηρίζουμε “ΑΠΙΣΤΟ ΘΩΜΑ”. Μακάρι να μοιάζαμε όλοι μας στον Απόστολο.
Μπορεί ο Απόστολος Θωμάς σε μια στιγμή πειρασμού να αμφισβήτησε ότι όντως ο Κύριος υπάρχει και εμφανίσθηκε ενώπιον των Μαθητών και να έθεσε όρους για να το πιστέψει. Όταν όμως συναντήθηκε με τον αναστημένο Ιησού ομολόγησε αυτό που έβλεπε και κατέστη έμπρακτα Ιεραπόστολος μέχρι μαρτυρίου και θανάτου. Η σωματική απουσία του όταν ο Χριστός εμφανίστηκε στους υπόλοιπους μαθητές, μεταποιήθηκε σε αιώνια παρουσία στο αγιολογικό στερέωμα της Εκκλησίας μας.
Εμείς όμως, αν και αμφισβητούμε διαρκώς τον Ιησού με λόγια και με έργα, δεν γινόμαστε νέοι Θωμάδες. Δεν ομολογούμε την χάρη, ούτε κηρύττουμε την αλήθεια, δεν διαλαλούμε την ευεργεσία όσο και αν παρουσιάζεται ολοζώντανος ο Θεάνθρωπος ενώπιον μας ποικιλόμορφα. Δεν Τον πιστεύουμε ολοκληρωτικά, καρδιακά, πραγματικά. Ζητάμε ολοένα και περισσότερες αποδείξεις για τα αυτονόητα. Στην ουσία δεν είμαστε δύσπιστοι, αλλά άπιστοι.
