Του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου
Άφησε προ ημερών η Εκκλησία της εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου στους ουρανούς και πανηγυρίζει αυτή της Πεντηκοστής. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος που θα τιμήσουμε αύριο δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, ούτε τότε και εκεί που συνέβη, ούτε και τώρα που θα το θυμηθούμε. Εστάλη το Άγιο Πνεύμα ως εκπλήρωση της κυριακής υπόσχεσης στους Μαθητές Του και ως εφόδιο για να μπορέσουν εκείνοι να διανύσουν την ιεραποστολική τους διαδρομή. Οι πρώην φοβισμένοι αγράμματοι ψαράδες, καλούνται να μεταδώσουν σε όλα τα έθνη όσα είδαν και άκουσαν κοντά Του. Δύσκολο το έργο, απαίτησε θυσίες, ζήτησε θάρρος, κατέληξε σε μαρτύριο. Άξιζε όμως. Γνώρισε η οικουμένη τον Σωτήρα Χριστό, έμαθε τον λόγο Του και πίστεψε στον ρόλο Του.
Το Άγιο Πνεύμα θα δούμε αύριο να κατέρχεται σαν πύρινη γλώσσα (άλλοτε το βλέπουμε ως περιστέρι, ως αύρα, ως βροντή), δεν είναι μόνο του και δεν εργάζεται αυτόνομα. Είναι το ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος το οποίο συν-εργάζεται με τον Πατέρα και τον Υιό και ζωογονεί την Εκκλησία, για αυτό και θεωρείται η εορτή της Πεντηκοστής ως η γενέθλιος ημέρα Της. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Παναγίας Τριάδας είναι η ενότητα και η συνεργασία, έννοιες και καταστάσεις απαραίτητες στο σήμερα της ανθρωπότητας και στο τώρα της Εκκλησίας.
Το ότι συνεργάζονται τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος άλλωστε φάνηκε πρώτιστα κατά την πλάση του ανθρώπου. Το ρήμα “ποιήσωμεν” είναι το αποδεικτικό στοιχείο. Αυτή την ενότητα την κατέδειξε και ο Άγιος Σπυρίδων στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο δια του θαύματος με το κεραμίδι και πρόσφερε άριστο διαχρονικό μάθημα στους πάντες.
Όποιοι, όπου και όποτε θέλουν να πετύχουν πονηρά σχέδια, σπέρνουν διχόνοιες. Ξέρουν ότι με την διαίρεση και την ενδοκοινωνική διχογνωμία μπορούν να επιβληθούν αφού η οποιαδήποτε αντίσταση θα είναι ισχνή και κάθε αντίδραση θα αποβεί μάταιη. Αναπόφευκτα θα υπάρξουν αντιπαλότητες, η οποίες θα οδηγήσουν σε εσωστρέφεια και θα καταλήξουν σε τέλμα.
Πολλοί και σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής, προσωπικής ακόμα και εκκλησιαστικής ζωής επενδύουν στην ακαταστασία λόγω έλλειψης πνεύματος ομόνοιας, κατανόησης, συμφιλίωσης. Η εορτή της Πεντηκοστής όμως καταρρίπτει το “διαίρει και βασίλευε” (Μακιαβέλι) και κάνει πράξη το “στην ενότητα η ισχύ” (αρχαίο ρητό). Άλλο άμιλλα και άλλο ανταγωνισμός. Ο εγωισμός είναι κακός σύμβουλος και ανασταλτικός παράγοντας προκειμένου να μην υπάρχουμε ως μονάδες, αλλά ως δημιουργικό σύνολο.
Η έλλειψη συναντίληψης στους ανθρώπους μπορεί να εξυπηρετεί κάποιους, όχι όμως την αλήθεια, την δημιουργία, την προκοπή. Καλύτερα να διεξάγουμε συλλογικούς αγώνες, παρά ατομικές μάχες. Χωρισμένοι σε ομάδες και παρατάξεις σίγουρα δε θα πετύχουμε το επιθυμητό.
Οι καιροί μας επιβάλουν η αγιοτριαδική συνεργασία να μας βρει μιμητές και όχι απλά συνεορταστές. Οφείλουμε ως κοινωνικά όντα και συνειδητοί χριστιανοί να καλλιεργούμε συνθήκες συναλληλίας και να επιδιώκουμε πνεύμα παραχώρησης. Πρωτοβουλίες, γνώμες, συμβουλές από τους άλλους ευνοούν την συνύπαρξη και προκαλούν την συζήτηση. Δεν ζούμε για να κρίνουμε, αλλά συζούμε για να πορευόμαστε με άλλους ίσως διαφορετικούς, μα χρήσιμους. Συνεργασίες από ανάγκη, λόγω φόβου και με υστεροβουλία δεν ευδοκιμούν, αργά η γρήγορα καταρρίπτεται η αναγκαιότητα τους και αποκαλύπτεται η δολιότητα τους.
Την ενότητα που έχουν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος οφείλουμε να αξιοποιήσουμε και στην καθημερινότητα μας. Η διατάραξη της συνεργασίας με τον περίγυρό μας -ιδίως σε ώρες δύσκολες και στιγμές κρίσιμες- οδηγεί σε σχίσμα και καταλήγει σε ρήγμα. Η αποξένωση έρχεται τότε ως το μοιραίο επακόλουθο. Διλήμματα, προκαταλήψεις και ανησυχίες μπορεί να πειράζουν συχνά την ψυχή μας, δεν πρέπει όμως να εκκολάπτονται οι αιτίες να αναπτυχθούν και οι αφορμές να ανδρωθούν.
