Του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου – Κοινωνιολόγου
Η 28η Οκτωβρίου ως επέτειος έρχεται για μια ακόμη χρονιά όχι για έναν στείρο και τυπικό εορτασμό, αλλά ως αφορμή για προβληματισμό. Τα κατορθώματα των προγόνων μας είναι σπουδαία και μπορούν να γίνουν απαρχή για παραδειγματισμό, αν και όταν απαιτηθεί. Όταν αναζητήσουμε τα διδάγματα της ημέρας θα σταθούμε οπωσδήποτε και σε εκείνο της ενότητας των Ελλήνων ενώπιον των εχθρών τους. Δεν θα έφταναν στην κατάκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας τους αν δεν ήταν ενωμένοι στον αγώνα, στην αντίσταση, στην διεκδίκηση σε πόλεις και σε χωριά, στα νησιά και στα βουνά.
Η ενότητα όπου και όποτε υπάρξει καλλιεργεί την ισότητα και ευνοεί την ποιότητα. Όταν την έχουν οι άνθρωποι δεν ανταγωνίζονται αλλά συναγωνίζονται για την επίτευξη ενός κοινού στόχου, της ανεξαρτησίας εν προκειμένω. Οι συνέλληνες της περιόδου 1940-1944 έφυγαν από το εγώ και πήγαν στο εμείς. Όνειρό τους ήταν να ζήσουν επιτέλους ελεύθερα και δημιουργικά στον τόπο τους και στον χρόνο τους. Απαιτείται σεβασμός στα όσα πέτυχαν και επιβάλλεται αναστοχασμός για όσα κατάφεραν.
Καμία προσπάθεια δεν καρποφορεί νίκη και δεν γεννά επιτυχία αν δεν διέπεται από ομοψυχία, ομοθυμία, ομοφωνία· κοινός παρονομαστής όλων είναι η ενότητα. Όταν είμαστε ενωμένοι τότε δίνουμε κοινωνικούς, εθνικούς, προσωπικούς και τα καταφέρνουμε αργά η γρήγορα, αφού «η ισχύς εν τη ενώσει», μας πληροφορεί ρητό γνωστό με σημασία, χρησιμότητα και εφαρμογή διαχρονική.
Κανενός είδους εχθρός -ορατός ή αόρατος- δεν θα ηττηθεί και ουδεμία μορφή δουλείας -σωματική ή πνευματική- δε θα αποτιναχθεί αν δεν διακρίνουμε το θέλω από το πρέπει και αν δεν ξεχωρίζουμε την αλήθεια από το συμφέρον. Καθώς διατηρούμε τέτοιο πνεύμα θα περάσουμε από την κατοχή στην αυτοδιάθεση, από τον πόλεμο στην ειρήνη, από τον φόβο στην δημιουργία.
Όταν μιλάμε για ενότητα δεν σημαίνει ότι ο ένας υποτάσσεται σε κάποιον άλλο, αλλά ότι συνυπάρχουν και συναγωνίζονται πάντες ισότιμα κατά τα χαρίσματα που διαθέτει ο καθένας. Χρειάζεται σύγκλιση ικανοτήτων και συζήτηση προτάσεων για να επιτευχθεί η ενότητα και να κατακτηθεί η ελευθερία. Οι προσωπικές μειονεξίες και τα ατομικά συμφέροντα οφείλουν να υποχωρούν ενώπιον του κοινού οράματος.
Πίστη, ιδανικά, προοπτική προσκαλούν την ενότητα για να συναντηθεί με την ελευθερία ως αγαθό δημιουργίας και ως αιτία ανάπτυξης. Όταν καταρρίπτεται, αμφισβητείται, αναιρείται η ελευθερία πρέπει ο άνθρωπος να αγωνισθεί για να ελευθερωθεί γιατί είναι εκ φύσεως ον φιλελεύθερο. Η άνεση έκφρασης και διαλόγου δεν είναι αυτονόητη για όλους -μέχρι και στις ημέρες μας-· αρκετοί την στερούνται, κάποιοι την εκμεταλλεύονται, άλλοι την επιβουλεύονται.
Στην εποχή μας από το ΟΧΙ στην υποδούλωση φτάσαμε στην αποδοχή ότι μας φαίνεται προοδευτικό. Αποδεχόμαστε απροϋπόθετα όλα εκείνα που καλλιεργούν την λήθη, ευνοούν τον ανθελληνισμό και συκοφαντούν τον πατριωτισμό. Ενώ ελευθερωθήκαμε, έχοντας χυθεί αίμα και αφού χάθηκαν ζωές, υποδουλωνόμαστε σταδιακά σε κάθε τι που νομίζουμε ότι μας κάνει πολίτες του κόσμου, ξεχνώντας ότι είμαστε πρώτα και κύρια κάτοικοι της Ελλάδας με τις ομορφιές της, την ιστορία της, τους αγώνες της, τα κατορθώματα της από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Είπαμε πριν 84 χρόνια όχι στον φασισμό και λέμε διαρκώς ναι στον άκρατο δικαιωματισμό. Υπηρετούμε άθελα μας την προδοσία και υπακούμε ακούσια στην μειοδοσία έναντι του παρελθόντος.
Η ενότητα ας σφυρηλατείται, καλλιεργείται, επιδιώκεται όχι μόνο σε στιγμές κρίσεων αλλά και σε περιόδους νηνεμίας. Έτσι μόνο θα δημιουργούμε σαν άτομα και θα μεγαλουργούμε σαν λαός. Έτσι θα καταγάγουμε νίκες και θα υπάρχουμε ουσιαστικά. Ας κατανοήσουμε κάποτε ότι σε χώρα αγώνων ζούμε και σε χώμα ηρώων περπατούμε.
