Σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης τελέσθηκε σήμερα, Κυριακή 15 Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου και της μητρός αυτού Ανθίας, Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Οσίου Λεοντίου Μονεμβασίας.
Την Θεία Λειτουργία τέλεσε για τελευταία φορά στην ενορία, ο μέχρι σήμερα Εφημέριός της και Αρχιερατικός Επίτροπος Μονεμβασίας Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Κρυπωτός.
Ο δραστήριος και σεβαστός π. Κωνσταντίνος μετατίθεται από την Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης, την οποία για 22 έτη διακόνησε με αυταπάρνηση και πνευματικό ζήλο στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, έπειτα από αίτημα του νέου Μητροπολίτη κ. Επιφανίου.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας οι τοπικές αρχές τις Μονεμβασίας του επιφύλαξαν έναν χαιρετισμό, θέλοντας να τον τιμήσουν για όλα όσα προσέφερε, τόσο στην τοπική κοινωνία, όσο και στον καθένα ξεχωριστά, βοηθώντας τους πάντες χωρίς διάκριση.
Τον π. Κωνσταντίνο προσφώνησαν εκ μέρους του Δημάρχου και του Δήμου Μονεμβασίας ο Αντιδήμαρχος κ. Χριστάκος, απονέμοντάς του τιμητικό έπαινο για το πολύτιμο και θεοφιλές του έργο στην τοπική κοινωνία, ο Πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας Μονεμβασίας κ. Παναγιώτης Γράφος, ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Μονεμβασιτών κ. Παναγιώτης Γράφος, ο πρώην Δήμαρχος Μονεμβασίας κ. Νεκτάριος Μαστορόπουλος, η Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Μονεμβασίας κα Μαντώ Μαστοροπούλου και η Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου Ριζών κα Παναγιώτα Μάρκου.
Να σημειωθεί ότι ευχετήρια επιστολή, η οποία αναγνώσθηκε απέστειλε ο Βουλευτής Λακωνίας κ. Νεοκλής Κρητικός, ο οποίος ευχαριστεί τον π. Κωνσταντίνο για την μέχρι σήμερα συνεργασία τους.
Ο π. Κωνσταντίνος φανερά συγκινημένος αρχικά ευχαρίστησε τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο για την πατρική του αγάπη και συνεργασία. Επίσης ευχαρίστησε όλους τους παρισταμένους από καρδίας για την πολυετή συνεργασία τους, αλλά και την στήριξή τους. Συνάμα, προέτρεψε τους πιστούς να αγκαλιάσουν και να στηρίξουν το νέο τους εφημέριο π. Γεώργιο Κάμπρα, όπως στήριξαν και τον ίδιο όλα αυτά τα χρόνια.
Πλήθος πιστών παρέστη στη Θεία Λειτουργία με σκοπό να αποχαιρετίσει το αγαπητό τους πνευματικό πατέρα και να του μεταφέρουν την αγάπη τους, ευχόμενοι όλοι για μια νέα καλίκαρπη διακονία στην νέα του Μητρόπολη.
Παρέστησαν η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Παναγιώτα Αλειφέρη, οι Δημοτικοί Σύμβοιλοι κ. Νικόλαος Βλάχος και Βασίλειος Κουλουβάκος, ο Διοικητής του Α.Τ. Μολάων Αστυνόμος Β΄ Ευάγγελος Δρίβας, η Λιμενάρχης Νεαπόλεως Αντιπλοίαρχος κα Βασιλική Χριστοφοράκη, ο Διοικητής του Λιμενικού Σταθμού Μονεμβασίας κ. Κυριάκος Βλαχόπουλος, ο Διοικητής του Αστυνομικού Σταθμού Μονεμβασίας κ. Νεκτάριος Γάγκας.
Σεβαστέ πατέρα Κωνσταντίνε, αγαπητέ παπά Κώστα
Πέρασαν κιόλας 22 χρόνια από τη πρώτη φορά που σε πρωτογνωρίσαμε οι μονεμβασίτες και διαπιστώσαμε ότι ο νέος ιερέας που -εν Σοφία -τοποθέτησε ο Μητροπολίτης μας προς αντικατάσταση του αείμνηστου παπα Σταύρου , δεν είναι ένας συνηθισμένος κοινότυπος κληρικός.
Κάποιος κοινός μας φίλος είπε ότι η Μονεμβάσια δε θα ξαναβρεί παπά Κώστα και έχει απόλυτο δίκιο
Ο παπά Κώστας υπήρξε ένα φαινόμενο για τη πόλη της Μονεμβάσιας, ένα ακραίο μάλιστα φαινόμενο το οποίο τη μία στιγμή σου έφερνε τη βροχή και τη καταιγίδα και την επόμενη τον ήλιο ,τη θαλπωρή και τη ζεστασιά. Μια προσωπικότητα πολυσχιδής δυναμική και πληθωρική που άλλαξε κατά πολύ την εικόνα που είχαμε για την ιεροσύνη. Ξέφυγε από τα στεγανά και τα στερεότυπα, ήρθε κοντά στο λαό , έγινε κοινωνός του, ζυμώθηκε μαζί του και δημιούργησε ένα πρότυπο ιερέα μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Όλοι έχουμε προσωπικές στιγμές και εικόνες για να θυμηθούμε με το παπαΚώστα. Προσωπικά δε θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που συνευρέθηκα ,συζήτησα και συνεργάστηκα μαζί σου,
Τότε που ψάχνοντας μέσα στη νύχτα τα εκκλησιαστικά κτήματα μεταξύ Ξηφιά και Αγ Στεφάνου κοντέψαμε να σκοτωθούμε όταν το αυτοκίνητο μας βρέθηκε στον αέρα,
ή τότε που μας απειλούσε και μας κατέκρινε στο Δεσπότη μας μια ψυχή- που ο Θεός να την αναπαύσει -ότι της καταπατούσαμε τη περιουσία υπέρ της εκκλησίας,
ή τότε που στο γραφείο μου παραλαμβάναμε τις αγωγές του Συμβούλιου Επικρατείας από άλλους καλούς φίλους του τόπου, που ισχυρίζονταν ότι εκείνοι πρέπει να αποφασίζουν για το πως θα διαχειρίζεται η εκκλησία τη περιουσία της.
Είναι κι άλλα πολλά που μπορούμε να πούμε όσον αφορά τη προσφορά σου στη πόλη μας. Κάποια απαριθμήθηκαν μόλις προχτές παρουσία το Μητροπολίτη μας .
Όμως για εμένα προσωπικά, η μέγιστη συμβολή σου πατέρα Κωνσταντίνε όλα τα χρόνια της εδώ παρουσίας σου θα είναι η μεγάλη και άκοπη προσπάθεια σου για την διάσωση της περιουσίας της εκκλησίας της Μονεμβασίας.
Μερόνυχτα έρευνας ,τοπογραφικών αποτυπώσεων ,δασικών χαρτών , μετέπειτα δηλώσεων στο κτηματολόγιο ,εκατοντάδες εργατοώρες χωρίς οικονομικό όφελος με στόχο την εύρεση ,καταγραφή και δήλωση της εκκλησιαστικής περιουσίας
Σ αυτή τη προσπάθεια όμως υπήρξε και μια δεύτερη παράμετρος.
Με κάθε ελιά και κάθε μέτρο γης που ανακαλύπταμε σε ξεχασμένα συμβόλαια και ρουμανιασμένα χωράφια δεν κάναμε την εκκλησία πλουσιότερη .Ικανοποιούσαμε τη τελευταία επιθυμία όλων εκείνων των συμπολιτών μας που στο τέλος της ζωής του θέλησαν να κληροδοτήσουν κάτι στη μητρόπολη μας. Ανακαλύπτοντας και διαφυλάσσοντας αυτά τα κομμάτια γης πραγματοποιούσαμε τις τελευταίες επιθυμίες των κεκοιμημένων μονεμβασιτών. Για εμένα αυτή η καταγραφή και κτηματογράφηση υπήρξε η μέγιστη συμβολή σου στην ιστορία του τόπου μας και η κληρονομιά σου στις επόμενες γενεές
Πατέρα Κωνσταντίνε είναι προφανές ότι κι εκεί που θα βρεθείς τώρα πάλι δε θα κάτσεις φρόνιμος . Πάλι θα αναλάβεις ευθύνες και δράσεις ,πάλι θα βρεις τρόπους να ακουστείς και να πρωταγωνιστήσεις. Και είμαι βέβαιος πως κάθε φορά που θα περνάμε από τα νέα σου μέρη ή θα συναναστρεφόμαστε τους γείτονες αρκάδες ,όλο και κάποια ιδιαίτερη ιστορία θα έχουν να μας διηγηθούν για τον δικό μας παπαΚώστα ,που θα μας συγκινεί και θα μας γεμίζει χαρά και υπερηφάνεια.
Σήμερα δεν μαζευτήκαμε εδώ για να σε αποχαιρετήσουμε ούτε να σου πούμε αντίο. Σήμερα σου ευχόμαστε «εις το επανιδείν» και καλή αντάμωση.
Αγαπητέ παπα Κώστα η Μονεμβάσια Ευγνωμονούσα θα ήθελε να σου προσφέρει μια εικόνα της πολυαγαπημένης μας Παναγίας Χρυσαφιτισσας να σε ευλογεί να σε προστατεύει και να σε νουθετεί.
Σ ευχαριστούμε για όλα .
Παναγιώτης Γράφος
Πρόεδρος ΚΣ Μονεμβασίας
Η Ένωση των Απανταχού Μονεμβασιτών, «Η Παναγία η Χρυσαφίτισσα», το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη της όπου γης, είναι εσαεί ευγνώμονες στον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Κωνσταντίνο Κρυπωτό, ιερέα της ενορίας της ιστορικής Μονεμβασίας, ο οποίος επί είκοσι δύο έτη υπήρξε ταπεινός υπηρέτης των θρησκευτικών και ηθικών αναγκών της γενέτειράς μας.
Ασυναγώνιστος θρησκευτικός λειτουργός, στη Θεία Λειτουργία, το κορυφαίο λατρευτικό γεγονός της Εκκλησίας μας, στις μεγάλες εορτές και τα Ιερά Μυστήρια της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης μας, στις χαρμόσυνες αλλά και στις λυπητερές ακολουθίες, μετέδιδε στους πιστούς την επίγνωση του Τριαδικού Θεού μας.
Οι αναμνήσεις μας από το ολοθαύμαστο έργο του είναι αμέτρητες και η διακονία του στους πιστούς της Ενορίας μας, μας σημάδεψε όλα αυτά τα χρόνια. Όπου υπήρχε χρεία, αυτός παρευρισκόταν για να δίνει την πνευματική του βοήθεια σε εκείνους που την χρειάζονταν. Έδωσε στα παιδιά των ενοριτών και σε όλους μας την ηθική του Ευαγγελίου, στάθηκε προσεκτικός στον πλησίον του, βοήθησε με κάθε τρόπο την αδύναμη ανθρώπινη φύση. Η διαγωγή του έγινε γνώμονας των ενοριτών. Προστάτεψε, αποκατέστησε και ανέδειξε τα ιερά προσκυνήματα του τόπου μας, με ακατάβλητη ψυχική και σωματική αντοχή, λειτούργησε αποτελεσματικά και υποδειγματικά τα ευαγή ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, των οποίων είχε την ευθύνη. Είναι ως άνθρωπος προσηνής προς όλους, ήταν χαρά όλων μας οι συναντήσεις μαζί του. Με το ήθος του και την εργατικότητά του, έγραψε ανεξίτηλα το όνομά του στην ιστορία του τόπου μας.
Το Διοικητικό μας Συμβούλιο ομόφωνα και με ταπεινότητα του αποδίδει τιμητική πλακέτα ως ελαχιστότατη ανταπόδοση της πολυδιάστατης συνεισφοράς του στο θρησκευτικό και κοινωνικό του έργο στη Μονεμβασία. Του ευχόμαστε δε, να έχει υγεία και να μεταδίδει πάντοτε του Χριστού το φως!
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Απανταχού Μονεμβασιτών
Σεβαστέ πατέρα Κωνσταντίνε, σήμερα, ύστερα από 22 συναπτά έτη παρουσίας σας και προσφοράς στην ενορία μας, αποχωρείτε, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό, τόσο προσωπικά στις καρδιές μας, όσο και στον τόπο, στον τόπο που αγαπήσατε και με τόσο πάθος υπηρετήσατε.
Όσο και να θέλουμε δεν είναι δυνατό να κρύψουμε αυτή την ώρα, τη θλίψη μας για αυτή την αναπάντεχη εξέλιξη, αφού τόσα χρόνια δεθήκαμε με δεσμούς άρρηκτους με το πρόσωπό σας, καθώς μοιραστήκαμε μαζί σας τις προσωπικές μας στιγμές, τις χαρές και τις λύπες μας, αλλά και συλλογικά σαν κοινότητα τόσα πολλά γεγονότα που μας σημάδεψαν ιστορικά.
Το έργο σας και η προσφορά σας θα μείνουν για πάντα εδώ, να σας θυμίζουν στα βήματά μας, ακόμη και αν θα θέλαμε να σας ξεχάσουμε.
Τόσο έντονη η προσωπικότητά σας και η παρουσία σας, τόσα και τόσα αυτά που κατορθώσατε με το πείσμα και το ταλέντο σας, που και ο πιο κακόπιστος δε θα μπορούσε να μη παραδεχθεί πως το κενό που αφήνετε θα είναι δυσαναπλήρωτο.
Πιστεύουμε όμως, πως ο νέος ιερέας μας, ο πατέρας Γεώργιος Κάμπρας θα σταθεί επάξια στο πόστο που αφήνετε και θα συνεχίσει το λαμπρό δρόμο της χορείας των ιερέων της ενορίας της Μονεμβασίας, που γνώρισα προσωπικά από μικρό παιδί, των αειμνήστων παπα Δεσποινάκη , παπα Σταύρου Αγγελάκου και τέλος ημών.
Επειδή όμως τα λόγια αυτές τις ώρες είναι δύσκολο να περιγράψουν τα συναισθήματά μας, θα μου επιτρέψετε να ζητήσω τη συνδρομή της ιστορίας του τόπου, μια και σήμερα γράφεται ιστορία καθώς και τη βοήθεια της ποίησης, για να περιγράψω τις στιγμές αυτές.
Αναφέρει ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων για την είδηση της απελευθέρωσης του Κάστρου, το 1821.
«τοις πάσι και μάλιστα τοις μακράν κειμένοις, παράδοξον τι και μυθώδες εφάνη η είδησις αύτη…»
Έτσι και σε εμάς όλους φάνηκε σαν ψέματα η είδηση της αποχώρησής σας και δε θέλαμε με κανένα τρόπο να το πιστέψουμε αρχικά.
Ύστερα όταν συνειδητοποιήσαμε την πραγματικότητα, θέλαμε να φωνάξουμε, να σας κάνουμε να μείνετε, πάση θυσία, όπως έκανε ο μητροπολίτης Μονεμβασίας Μητροφάνης το 1540, προ της παράδοσης του Κάστρου στους Οθωμανούς, όταν απευθύνθηκε στους Μονεμβασιώτες, λέγοντας:
« …άρα ακούσεις φωνής Ελκομένου Χριστού, βοώσης μέγα, λαός μου, που πορεύεσθε; Που δει απελθήν τολμάτε τον εμόν περικαλλή και θεόδμητον αφέντες ναόν; Μείνατε εν τη πατρίδι οι καλοί του Χριστού αγωνισταί…»
Όμως μάταιο.
Με τη στάση σας και την ωριμότητα σας, μας υποδείξατε να ησυχάσουμε και να δεχτούμε τη νέα πραγματικότητα.
Για να μας θυμίσετε τον σεπτό ιεράρχη της Μονεμβασίας Νικόλαο, τον οποίο ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ ο Παλαιολόγος τον περιγράφει στο χρυσόβουλό του το 1301, ως εξής:
«ποιμένα αρτίως πάντ’ άριστον, ασκητικόν, ευλαβή, θερμουργόν, φιλάγαθον, φιλεύσπλαχνον»
Ο χρόνος όμως και οι κύκλοι του είχαν κλείσει πλέον, τίποτα άλλο δεν είχε νόημα.
Για να θυμηθούμε έτσι τους στοίχους του Οδυσσέα Ελύτη:
«… και είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, όπου κάποτε οι φιγούρες των αγίων βγάζουν δάκρυ αληθινό…»
Στο καλό αγαπημένε μας πατέρα Κωνσταντίνε, συγχωρήστε αυτό το τελευταίο δάκρυ μας…
Είναι όμως αληθινό.
ΑΞΙΟΣ….
Ο πρώην Δήμαρχος Μονεμβασίας
Νεκτάριος Μαστορόπουλος
