Του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου
Όσο και αν ψάχνει η ανθρωπότητα να βρει επαναστάτες πάντοτε θα καταλήγει σε μικρό αριθμό ατόμων. Βρίσκει εκείνους που εγκατέλειψαν την απάθεια, την υποχώρηση, την συνθηκολόγηση και βρήκαν την αγωνιστική διάθεση, το ανήσυχο πνεύμα, το εθνικό πείσμα για να προχωρήσουν, να απαιτήσουν, να πολεμήσουν.
Στις 25 Μαρτίου κάθε χρόνο τόσο το εκκλησιαστικό εορτολόγιο με το γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όσο και το εθνικό ημερολόγιο με την επέτειο της επανάστασης κατά των Οθωμανών, μας θυμίζουν την ιερή υποχρέωση που έχουμε ως χριστιανοί και ως Έλληνες να θυμόμαστε την προθυμία κάποιων και να εκτιμάμε την προσφορά άλλων στο να είμαστε ελεύθεροι ψυχοσωματικά. Να επικοινωνούμε με τον Θεό άνετα και να συνυπάρχουμε με τον συνάνθρωπο ελεύθερα.
Το άγγελμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Θεοτόκο ότι θα φέρει στον κόσμο τον Ιησού Χριστό δεν ήταν απλή η τυχαία συνομιλία. Λίγα λεπτά της ώρας ήταν αρκετά να αλλάξουν την ζωή της ανθρωπότητας. Η ανάμνηση της συνάντησης εκείνης νοηματοδοτεί την επιθυμία, οριοθετεί την δυνατότητα και σηματοδοτεί την θέληση του ανθρώπου να βρεί τον δρόμο προς τον Θεό και να λυτρωθεί ουσιαστικά από δεσμά που έφερε ως αποτέλεσμα της ανταρσίας του έναντι του Θείου θελήματος και της εξορίας του από τον Παράδεισο. Τόλμη ήταν για την Παναγία η αποδοχή να γεννήσει τον Ένα της Αγίας Τριάδος, τόλμη έδειχνε η απόφαση για εξέγερση των Ελλήνων μετά από τετρακόσια ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς.
Προϋπόθεση σημαντική για την διεκδίκηση των όσων μας ανήκουν, σαν πρόσωπα και σαν έθνος, είναι η ύπαρξη ζώσας και ζέουσας καρδιάς έτοιμης να φιλοξενήσει μάχες και αγώνες, νίκες και ήττες, θριάμβους και κατακτήσεις, προσωπικά και συλλογικά. Δεν έχει σημασία πόσοι ήταν στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 οι αγωνιστές, αλλά ποιοί ήσαν αυτοί που ανέλαβαν την ευθύνη να χαρίσουν στην πατρίδα ότι της έλειπε, την ελευθερία της.
Λίγοι ήταν οι επαναστάτες, εκείνοι που ξεκίνησαν έναν αγώνα άνισο σε αριθμό και σε όπλα. Είχαν όμως πραγματική ευψυχία, συνείδηση εθνική, πίστη αληθινή και δίψα καρδιακή να δουν τον τόπο τους ανεξάρτητο και να ευημερεί. Ήταν πάμπλουτοι σε θέληση και γνήσιοι σε όραμα. Έθεσαν σκοπό της προσπάθειάς τους και όρο της ζωής τους να πάψει η σκλαβιά, να σταματήσει ο εξισλαμισμός, να ανασάνει ο τόπος, να επιβιώσουν οι συνέλληνες.
Ο Θεός κάνει την δουλειά Του με λίγους και καλούς, τους πρόθυμους και αποφασιστικούς· και αφήνει τους πολλούς και αδιάφορους να Τον προσπερνούν η να Τον απορρίπτουν. Αναμένει τους καλεσμένους Του και μακαρίζει τους εκλεκτούς Του.
Με ύμνους, τραγούδια και γιορτές η Εκκλησία θυμίζει τις πράξεις, τιμά τα πρόσωπα, συντηρεί την μνήμη, υπογραμμίζει το χρέος που έχουμε όλοι μας έναντι της ιστορίας που παραλάβαμε και της παρακαθήκης που προσφέρουμε. Αν διαθέτουμε γενναίο φρόνημα δεν θα υποδουλωθούμε ποτέ και σε κανέναν· και αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι για λίγο. Οι τολμηροί -όσοι και αν είναι αυτοί- πάντοτε θα υπάρχουν για να κάνουν την διαφορά. Δεν μας πρέπει η απογοήτευση, δεν μας αξίζει η παραίτηση, αλλά η εγρήγορση. Μη παραχωρήσουμε ποτέ σε κανέναν την χαρά ότι μας υπέταξε και την καύχηση ότι μας πέταξε.
