Η Ακολουθία του Νυμφίου (Όρθρος της Αγίας και Μεγάλης Τετάρτης) τελέσθηκε απόψε, το εσπέρας της Μεγάλης Τρίτης, 15 Απριλίου 2025, στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Μάκρης, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κυρίλλου, συμπαραστατουμένου υπό ιερέων της περιοχής, με πρώτο τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσ. Αρχιμ. π. Κωνσταντίνο Χαραλαμπόπουλο. Η ιερή αυτή Ακολουθία, ξεχωρίζει για το περίφημο Δοξαστικό των Αποστίχων, γνωστό ως <<Τροπάριο της Κασσιανής>>, το οποίο απέδωσε άρτια ο πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού κ. Αριστείδης Βασδέκης.
Προ της Απολύσεως ο Σεβασμιώτατος κήρυξε το θείο λόγο όπου ανέφερε τα εξής: Mέσα σ᾿ ένα δράμα υπάρχει ο πρωταγωνιστής και δευτεραγωνιστές. Οταν λοιπόν φορτίζεται έντονα ο ψυχικός κόσμος των δρώντων προσώπων, τότε με το αποκορύφωμα της ψυχοσωματικής τους δράσεως έχουμε φυσιολογικά την κεντρική πράξη του έργου.
Και στό θείο δράμα, στο σωτήριο Πάθος του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, για τη θεουργική ανάπλαση του ανθρώπου και τη νεουργία της φύσεως, συμμετέχει αντιπροσωπευτικά ολόκληρη η ανθρωπότητα. Κατά τη λειτουργική όμως προβολή και βίωσή του, προβάλλονται τις άγιες αυτές ημέρες εναλλάξ μορφές σωζομένων και απολλυμένων. Απόψε (Μ. Τρίτη βράδυ) ακούσαμε στη δεύτερη κατά σειρά ωδή του τριώδιου κανόνα, πως είδε ο υμνωδός με τα πνευματικά του μάτια τη σκηνή με την αμαρτωλή γυναίκα.
Ο ανακείμενος Ιησούς, ο ήδη διαβεβλημένος από την αξιοκατάκριτη συναγωγή ως φίλος τελωνών και πορνών, γίνεται ιερουργός πριν από την αρχιερατική και άμωμη αυτοπροσφορά Του πάνω στο Σταυρό. Ιερουργεί με την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του και μεταποιεί τα δάκρυα της μεταστροφής και της εξομολογήσεως μιας πόρνης σε αντίλυτρο αφέσεως, απαλοιφής των ηθικών εγκλημάτων, καθάρσεως και σωτηρίας. Οχι μόνο δεν «βδελύσσεται» τα μύρα τα αναμιγμένα με την οδύνη της συντριβής, με τα δάκρυα της μετανοίας, με την προθυμία της ελπίδας· αλλά και διαβεβαιώνει τους αγανακτισμένους για το κατ᾽ αυτούς άσκοπο ξόδεμα μαθητές: ‘Αμήν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐάν κηρυχθῇ τό εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καί ὅ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς (Ματθ. Κστ΄, 14).
Αυτή η διαβεβαίωση επιβεβαιώνεται τριπλά: πρώτα, με την ιδιαίτερη μνεία των Ευαγγελιστών, που σημαίνει αντίστοιχη με τη γραπτή παράδοση και κηρυκτική μνημόνευση· έπειτα, με την αναφορά αυτής της ημέρας των αγίων Παθών στο γεγονός, δηλ. πανορθόδοξη λατρευτική και εορτολογική μνεία· τέλος, με την σχεδόν καθημερινή ανάμνηση σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Τούτο το μάθημα βγαίνει από τό μνημόσυνο της σώφρονος πόρνης, που η Εκκλησία μας την συμπεριέλαβε στη χορεία προσώπων σαν τον πάγκαλο και σώφρονα Ιωσήφ. Αυτή η έκπληξη μας προετοιμάζει για να δούμε το παράδοξο θαύμα ενός ληστή συνοδοιπόρου του Εσταυρωμένου στον Παράδεισο· εκεί όπου την ημέρα της Κρίσεως θα ζήσουμε τις πιο απρόσμενες εκπλήξεις.
Η σκηνή που περιέγραψαν απόψε το βράδυ τα Ευαγγέλια και ανέλυσαν οι ύμνοι ασφαλώς υπήρξε κρίσιμα συνταρακτική. Για πολλούς λόγους: συγκίνηση του Κυρίου καί έμμεσα σαφής προαναγγελία για τη ζωηφόρο Ταφή, Αγανάκτηση των μαθητών, φθόνος του Ιούδα, ταραχή των Φαρισαίων…
Κυρίως όμως, γιατί η πριν άσωτη, που είχε κατακρύψει στο βόρβορο της διαφθοράς το θείο τάλαντο (το αρχαίον κάλλος της εικόνος), το καθάρισε με τ θεοβράβευτη μετάνοια και με την ολοκληρωτική προσφορά στό Αρχέτυπο, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Κι έπειτα τό κατέθεσε στούς τραπεζίτες (βλ. παραβολή των ταλάντων, Ματθ. ΚΕ΄, 1430), δηλ. στους ιερούς Ευαγγελιστές, για να προσφέρει μετά στον Κριτή μαζί με τη δική της και τη μετάνοια όσων παραδειγματίζονται ανά τους αιώνες από αυτήν.
