Του Σεβ. Μητροπολίτη Κρήνης Κυρίλλου
Ἡ συµπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση τῆς Α´Οἰκουµενικῆς Συνόδου στρέφει τὴν προσοχή µας στὸν Δ´ αἰῶνα µ.Χ., ὅταν τὸ ἔτος 325 ἔλαβε χώρα ἕνα σηµαντικὸ ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, θεµελιῶδες γιὰ τὴν καταγραφὴ τῆς ὀρθῆς πίστης µας σχετικὰ µὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἔξοδος τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὶς κατακόµβες καὶ τὸ τέλος τῶν διωγµῶν κατὰ τῶν Χριστιανῶν δὲν ὑπῆρξε µιὰ λιγότερο ὀδυνηρὴ περίοδος. Ἦταν ἡ περίοδος ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἔπρεπε νὰ δώσει σὲ διαφορετικὲς πλέον συνθῆκες τὸν ἀγῶνα της γιὰ τὴν ὕπαρξή της, γιὰ τὴν ταυτότητα τῆς διδασκαλίας της καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας, τῆς ὁποίας ἦταν φορέας. Παράλληλα µὲ τὴ λαµπρὴ καὶ θριαµβευτικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας, τὴ γρήγορη καὶ ἀποτελεσµατικὴ ἐξάπλωση τοῦ σωτηρίου λόγου της ποὺ ὡς “βολὴ ἡλίου” ἄρχισε νὰ σκεπάζει σύµπασα τὴν Οἰκουµένην (Εὐσέβιος Καισαρείας, PG 20, 141B), ἐµφιλοχωρεῖ τὸ ἐσωτερικὸ ρῆγµα τῶν φθοροποιῶν δυνάµεων τῆς αἵρεσης καὶ τῆς κακοδοξίας. Εἶναι ἡ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν καθολικότητα τῆς ὀρθοδοξίας τῆς πίστης.
Τὸ ἐρώτηµα ποὺ τέθηκε τότε πολὺ ἔντονα εἶναι τὸ ἴδιο ποὺ ἀκόµα καὶ σήµερα τίθεται ἀπὸ πολλούς: Τί ἦταν καὶ τί εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός; Εἶναι Θεός, εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καὶ Θεάνθρωπος, εἶναι ἕνας προφήτης, ὅπως διατείνεται τὸ Ἰσλάµ, εἶναι ἕνας φωτισµένος ἄνθρωπος, ἕνας πολιτικὸς ἐπαναστάτης, ἤ ἦταν ἕνας ἁπλὸς ἄνθπος, ὅπως στὴν πορεία τῆς ἱστορίας ὑποστήριξαν κάποιοι;
