Τροπάριο αίνων Κυριακής της Τυροφάγου
Ήχος Πλάγιος Α΄
(Μέλος Θρασύβουλου Στανίτσα)
«Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα, οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως».
(Ακολουθεί η ηχητική ερμηνεία του τροπαρίου από τον Χορό Ψαλτών του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νικαίας Λαρίσης)
Του Σεβ. Μητροπολίτου Βρυούλων κ. Παντελεήμονος
«Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται….»
Αυτό θα ακούσουμε στους Αίνους της Κυριακής της Τυροφάγου. Αρχίζει ο αγώνας στο στάδιο των αρετών. Όσοι θέλετε να αθληθείτε πνευματικά, μπείτε στο στάδιο του πνευματικού αγώνα, αποφασισμένοι να αγωνισθείτε.
Στο στάδιο του πνευματικού αγώνα της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν υπάρχουν κερκίδες. Όλα τα γνήσια παιδιά της Εκκλησίας, κατεβαίνουν στο στάδιο για να αγωνιστούν. “Oἱ βουλόμενοι..”, όσοι θέλουν. Πρέπει να το θέλει κανείς με την καρδιά του. Ο αντίπαλος δεν είναι εύκολος, είναι ο κακός εαυτός μας. Και το στεφάνι που παίρνει ο κάθε νικητής είναι άφθαρτο. Και πρέπει να αποδειχτούμε συνετοί και ανδρείοι αγωνιστές.
Μη ξεχνάμε πως προϋπόθεση συμμετοχής στον αγώνα αυτόν, είναι η μετάνοια που οι Πατέρες της Εκκλησίας χαρακτηρίζουν ως “δεύτερο βάπτισμα”.
Η αγάπη του Θεού Πατέρα μας, που γνωρίζει τόσο τις αδυναμίες μας, όσο και το ενδεχόμενο της πτώσης μας, μας έδωσε τη μετάνοια με την οποία μπορούμε να θεραπεύσουμε τις πτώσεις μας και να συνεχίσουμε την δύσκολη πορεία του καθημερινού μας αγώνα.
Μετάνοια (μετά+νοώ), σημαίνει ολοκληρωτική αλλαγή ζωής, έμπρακτη. Χρειάζεται χρόνο, κόπο, αγώνα, άσκηση με την χάρη και την βοήθεια του Θεού, που πραγματώνεται με υπομονή, όπως ο σπόρος που βλαστάνει και αυξάνει με τρόπο που ούτε ο ίδιος αντιλαμβάνεται.
Επειδή η μετάνοια είναι έργο της Θείας Χάριτος, ο άνθρωπος που ζει στο σκότος της αμαρτίας, δεν μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ της ανθρώπινης ζωής και της ζωής κάτω από την ευλογία και τη χάρη του Θεού.
Αδελφοί μου, εύχομαι και προσεύχομαι να είναι συνεχής στη ζωή μας η πορεία μας προς την μετάνοια, που είναι ουσιαστικά η μοναδική μας ελπίδα. Θα έλεγα, ακόμη, ότι είναι και η μόνη περιπέτεια που λυτρώνει και μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε ζωντανή εικόνα του Θεού και τον κόσμο σε Βασιλεία του Θεού.
