Του Ιωάννου Μπουγά, θεολόγου
Ο αγαθός Λευίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας π. Βασίλειος Αθανασόπουλος εκοιμήθη στις 20 Νοεμβρίου 2024.
Ο π. Βασίλειος του Γεωργίου και της Ακριβής γεννήθηκε το έτος 1948 στο χωριό Μαθία Μεσσηνίας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του παντρεύτηκε την Ελένη Μπίτζα και απέκτησαν δύο τέκνα. Σπούδασε στο Μέσο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Καλαμάτας. Σε ηλικία 37 ετών χειροτονήθηκε Διάκονος στις 29-1-1985 στον Ναό της Υπαπαντής Καλαμάτας από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Θέμελη. Την επομένη 30 -1-1985 στον Ναό Αγ. Ιωάννου Προδρόμου Καλαμάτας χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος απο τον ίδιο Μητροπολίτη, προκειμένου να υπηρετήσει ως εφημέριος στην ενορία Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λυκίσσης. Το έτος 2001 απέκτησε την πνευματική πατρότητα. Ιερεύς της υπαίθρου υπηρετούσε στις παρακάτω ενορίες: Αγ. Ιωάννου Μαθίας, Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λυκίσσης, Αγ. Κωνσταντίνου Αμπελοκήπων. Εξυπηρετούσε λειτουργικά και τους συνοικισμούς Αγνάντιο, Τρύπες Λυκόδημου και Μπούμπουκα. Υπηρέτησε επίσης στις ενορίες Αγ. Νικολάου Καλλιθέας, Αγ. Γεωργίου Αχλαδοχωρίου, Αγ. Πάντων Κόκκινου.
Στις 30 Νοεμβρίου 2013 στον Ναό Αγ. Ανδρέα Λογγά έλαβε το οφίκιο του Οικονόμου από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Σαββάτο και στις 21 Ιουνίου 2020 στον Ναό Αγ. Νικολάου Πεταλιδίου έλαβε το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου απο τον ίδιο Μητροπολίτη.
Υπήρξε ευσυνείδητος, συνεπής και αγαπητός Ιερέας υπηρετώντας φιλάνθρωπα τις χρείες των ανθρώπων που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησια. Για τον παπά Βασίλη ισχύουν στο ακέραιο οι λόγοι του Αρχιμανδρίτη Φιλίππου Χαμαργιά Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως Μεσσηνίας: «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που καθημερινά αγωνίζεσαι για να είσαι παρών εκεί που σε έχει ανάγκη ο πονεμένος και δυστυχής χριστιανός και όχι μόνο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που καθημερινά ψάχνεις να βρεις πόρους για να λειτουργήσουν σωστά και εύρυθμα τα συσσίτια της ενορίας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που μέσα από τον αδαμάντινο χαρακτήρα σου προσελκύεις τους νέους και τις νέες στην Εκκλησία και τους οδηγείς στο δρόμο του Χριστού.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που είσαι εφημέριος χωρίς ωράριο, χωρίς ημέρες «ρεπό» και χωρίς διακοπές ή ξεκούραση. Που είσαι πανταχού και πάντα παρών. Που με πνεύμα εκκλησιολογικό και υπακοής εργάζεσαι στον Αμπελώνα του Κυρίου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που σε κάθε δύσκολη περίσταση, σε πόνο, αρρώστια, λύπη και απελπισία των ενοριτών σου είσαι εκεί και η καρδιά σου χτυπά για όλους αυτούς.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που η Εκκλησία σου δεν είναι ένα δημόσιο οικοδόμημα αλλά είναι ιατρείο ψυχών, σχολείο ήθους και τόπος πνευματικής αναγέννησης και ανακαίνισης.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που σε περιόδους αντιμετώπισης καταστροφών, σε πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς και ατυχήματα είσαι ο πρώτος εθελοντής.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που είσαι “ΑΝΘΡΩΠΟΣ” και όχι απλά “άνθρωπος”».
