Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’

Ἐνθυμούμεθα τόν ἱερόν Νιπτῆρα. Διατί; Ἐπειδή, Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος στό ὑπερῷον, πρό τοῦ Ἁγίου Πάθους Του, «λαβών λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν» (Ἰω. 13,4). Ζώσθηκε μέ μία ποδιά καί κατόπιν ἔβαλε νερό σέ λεκάνι νιψίματος καί ἄρχισε νά πλένει τά πόδια τῶν μαθητῶν Του. Ὡς λέγει τό ἱερό κείμενο: «Βάλλει ὕδωρ εἰς τόν νιπτῆρα καί ἤρξατο νίπτειν τούς πόδας τῶν μαθητῶν» καί ἐπί πλέον «καί ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος». Καί τά σκούπισε ἀκόμη.

Ὁποία πράξη θείας συγκατάβασης, ταπείνωσης, διακονίας! Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Κύριος, ὁ Διδάσκαλος, ὁ Παντοκράτωρ, ὡς ὁ διάκονος. Διάκονος ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ἤδη τό εἶχε εἰπεῖ: «Καί γάρ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν» (Μάρκ. 10,45).

Τῷ ὄντι, ἡ διακονία εἶναι ἱερότατο, εὐλογημένο χρέος. Πρόκειται γιά ὕψιστη ἔκφραση ἀγάπης. Αὐτή ἔρχεται καί ἀνοίγει τήν πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Εἶναι λαμπρό κόσμημα ψυχῆς.

«Νίπτει μαθητῶν ἑσπέρας Θεός πόδας

Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδέμ δείλης πάλαι».