Επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου προς τον Μητροπολίτη Βεροίας

Το κείμενο της Πατριαρχικής Επιστολής.

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητέἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Παντελεῆμον, χάρις εἴη τῇὑμετέρᾳ Ἱερότητι καί εἰρήνη παρά Θεοῦ.

Πλήρεις συγκινήσεως, εὐχαριστίας καί δοξολογίας πρός τόν φιλάνθρωπον Κύριον,τόν Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν καί χορηγόν παντός ἀγαθοῦ, ἐπανεκάμψαμεν εἰς τήνσκοπιάν τοῦ Ἱεροῦ Φαναρίου, ἔχοντες βαθέως ἐντετυπωμένας εἰς τάς δέλτους τῆςκαρδίας ἡμῶν τάς ἀναμνήσεις ἐκ τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς ἀποκαταστάσεως καίτῆς παραδόσεως εἰς τήν λατρείαν τοῦ παλαιοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆςὑμετέρας εὐλογημένης πόλεως, τοῦ σεμνώματος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καίΠαύλου, ἀλλά καί ἐκ τῆς ἧς ἀπηλαύσαμεν συγκινητικῆς καί ἀβραμιαίας δοχῆς καίφιλοξενίας τῆς ὑμετέρας προσφιλοῦς Ἱερότητος καί τοῦ ἀγαπητοῦ ἡμῖν κλήρου καίλαοῦ αὐτῆς καί τῶν φιλοχρίστων ἀρχόντων αὐτοῦ.

Μεγάλως ἐχάρημεν δι᾿ ὅλην τήν εὐγλώττως μεμαρτυρημένην ἀνασυγκρό-τησιν τῆςἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τῆς Ἐπαρχίας ταύτης τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου, ἥτις ἐπεσφραγίσθη διά τῆς ἐπαναλειτουργίας τοῦ παλαιοῦ ἹεροῦΜητροπολιτικοῦ Ναοῦ, μετά πάροδον αἰώνων, κατά τούς ὁποίους ἔπαυσε νά τελῆταιἐν αὐτῷ ἡ Θεία Λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ ἡμῶν Θεοῦ. Ἀσφαλῶς, ὄπισθεν τοῦ μεγάλουκαί ἱστορικοῦ διά τήν Ἱεράν ὑμῶν Μητρόπολιν γεγονότος τούτου ὑποκρύπτεται ἡδραστήριος ἐν τῇ ἀφανείᾳ αὐτῆς ὑμετέρα κενωτική θυσία, ὁ ἀδιάκοπος μόχθος καί ἡδιαρκής καί ἀνύστακτος μέριμνα, τά ὁποῖα πάντα, καθώς καί ἡ συμβολή τῶν ἐκλεκτῶνσυνεργῶν ὑμῶν, συνετέλεσαν εἰς τά ἀγαθά καί τά θεάρεστα ταῦτα, τάἐπισφραγισθέντα διά τῆς ἡμετέρας εὐλογητῆς παρουσίας καί τῆς τελέσεως τῆςπρώτης Θείας Λειτουργίας ἐν τῷ σεβάσματι τούτῳ τῶν Ὀρθοδόξων Βεροιέων.

Οὕτως, ἡ ὑπερεικοσαετής ὑμετέρα ἀρχιερατική διακονία καί προσφορά εἰς τήνἀποστολικήν καί ἁγιοτόκον Ἐκκλησίαν τῆς Βεροίας εὑρίσκει εὔφορον ἔδαφος εἰς τάςδιψώσας καρδίας τῶν πιστῶν καί παράγει πλουσίους πνευματικούς καρπούς, τούςὁποίους εἴχομεν τήν εὐκαιρίαν ἅπαξ ἔτι νά διαπιστώσωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς, καθώςἐγενόμεθα μάρτυρες τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἀγάπης τοῦ λαοῦ τόσον πρός τήνἡμετέραν Μετριότητα, ὅσον καί πρός ὑμᾶς, τόν χρηστόν ποιμένα καί στοργικόνπνευματικόν πατέρα αὐτοῦ.

Ὅθεν, σπεύδομεν καί διά τοῦ παρόντος Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Γράμματος, ἵναἐκφράσωμεν ὑμῖν φιλαδέλφως τάς θερμάς καί διαρκεῖς εὐχαριστίας ἡμῶν διά τήνεὐγενῆ πρόσκλησιν, τήν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν τῆς τελέσεως τῆς Πατριαρχικῆς ΘείαςΛειτουργίας εἰς τόν εὐπρεπῶς ἀνακαινισμένον μεγαλοπρεπῆ Βυζαντινόν Ἱερόν τοῦτονΝαόν τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων, ἀντάξιον τῆς ἱστορίας καί τῆς παραδόσεωςτῆς Ἐκκλησίας τῆς Βεροίας, διά τήν ἑσπερινήν χοροστασίαν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦἈποστόλου τῶν Ἒθνῶν, τήν περιήγησιν εἰς τούς μοναδικούς ἱστορικούς χώρους τῆςκαθ᾿ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καί, τέλος, διά τάς ἐπισκέψεις εἰς τήν Ἱεράν Σκήτηντοῦ Τιμίου Προδρόμου, τήν ὁποίαν ἐκόσμησαν ἅγιαι καί σημαντικαί μορφαί τοῦὈρθοδόξου μοναχισμοῦ, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ θεῖος κῆρυξ καί θεολόγος τοῦ ἀκτίστουφωτός Γρηγόριος, ὁ Παλαμᾶς, καί εἰς τό πολλάδιον τῶν εἰς Ἑλλάδα καταφυγόντωνὈρθοδόξων Ποντίων, τήν ἐν Βερμίῳ Ἱεράν Μονήν Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, ἔνθαπροσεκυνήσαμεν τήν ἐφέστιον Ἱεράν Εἰκόνα αὐτῆς.

Ἰδιαιτέρως δέ συνεκίνησεν ἡμᾶς ἡ τέλεσις ὑπό τῆς ἡμετέρας Μετριότητος ἱεροῦτρισαγίου ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀλήστου μνήμης κατά σάρκα ἀδελφοῦτῆς ὑμετέρας Ἱερότητος μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σταυροπηγίου κυροῦ Ἀλεξάνδρου,τοῦ πολλά προσενεγκόντος εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί εἰς τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁποίουτό γεηρόν μέν σῶμα ἀναπαύεται ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Παναγίας Δοβρᾶ, τό δέ ἀθάνατοναὐτοῦ πνεῦμα ἐν σκηναῖς δικαίων, ἔνθα δικαιοσύνη καί ἀλήθεια κατοικεῖ καί ἐπισκοπεῖὁ μόνος Ἅγιος, ὁ μόνος Κύριος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἐκφράζοντες τοίνυν τήν ἐκ καρδίας πηγαίαν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐχαρι-στίαν πρόςὑμᾶς προσωπικῶς, Ἱερώτατε ἅγιε ἀδελφέ, ἐπεκτείνομεν ταύτην καί πρός πάντας τούςκαλούς συνεργάτας ὑμῶν, κληρικούς καί λαϊκούς, ἰδιαιτέρως πρός τόνὉσιολογιώτατον Πρωτοσύγκελλον αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτην κύριον ἈθηναγόρανΜπίρδαν, πολλά μογήσαντα ὑπέρ τῆς ἐπιτυχίας τοῦ Πατριαρχικοῦ ἡμῶνπροσκυνήματος τούτου, ἀλλά καί πρός τάς ἐπιτοπίους ἀρχάς, πρός τούς ὁποίουςπάντας καί προτρεπόμεθα ὑμᾶς ὅπως διαβιβάσητε τήν εὐαρέσκειαν τῆς ΜητρόςἘκκλησίας καί τήν προσωπικήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν καί εὐχήν.

Ἐπί δέ τούτοις, μνημονεύοντες ἅπαξ ἔτι τῆς ἀφωσιωμένης ἀδελφικῆς ἀγάπης τῆςὑμετέρας Ἱερότητος, εὐχόμεθα αὐτῇ πᾶσαν ἀγαθήν δόσιν καί εὐλογίαν παρά τοῦδωρεοδότου Κυρίου ἡμῶν, μακροημέρευσίν τε καί ὑγείαν σταθεράν, ταῖς πρεσβείαιςτῶν Ἁγίων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι εἴησαν ἀκαταμά-χητοι ὑπέρ ὑμῶνμεσῖται πρός τόν Θεόν κατά τε τό στάδιον τοῦ παρόντος βίου καί ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι,ἐπισφραγίζοντες τήν δωρεάν τῆς ὑμετέρας διακονίας διά τῆς Χάριτος καί τοῦ Ἐλέουςτοῦ Κυρίου. Ἀμήν.

,βις’ Ἰουλίου ια’