Λιτανεία τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς «Παναγία τῆς Τριπολιτσᾶς» (ΦΩΤΟ)

Στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως ἔχει ἀποθησαυρισθεῖ ἡ ἱερά Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ἐπονομαζόμενη «Παναγία τῆς Τριπολιτσᾶς».

Τήν ἱερά αὐτή Εἰκόνα λιτάνευσε Κλῆρος καί Λαός μετ’ εὐλαβείας τό ἑσπέρας τῆς Δευτέρας 1ης Αὐγούστου 2016 πέριξ τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς κεντρικῆς πλατείας τῆς πόλεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.

Στήν Λιτανεία Εἰκόνος τιμές ἀπέδωσε ἡ φιλαρμονική τοῦ Δήμου Τριπόλεως.

O μῆνας Αὔγουστος, ἀναμφίβολα, εἶναι ὁ μῆνας ὁ ἀφιερωμένος στό πάνσεπτο πρόσωπο τῆς Παναγίας μας, μέ κεντρικό γεγονός τήν Κοίμησή της.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Μαντινείας καί Κυνουρίας ὅπως κάθε χρόνο, κατήρτισε πρόγραμμα γιά τίς καθημερινές Ἀκολουθίες στούς Ναούς καί τίς Μονές, γιά τήν τέλεση τῆς Ἀκολουθίας τῶν Παρακλήσεων, ὅπως ἐπίσης κατήρτισε πρόγραμμα γιά τήν παρουσία τῶν Ἱεροκηρύκων τῆς Μητροπόλεώς μας σέ διάφορα χωριά πρός ἐνίσχυση τῶν πιστῶν.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ

Ἡ ἁγία Εἰκόνα τῆς Παναγίας ξεκίνησε νά φτιάχνεται τό 1823, ἐκεῖνα τά δύσκολα χρόνια, πού οἱ Ἕλληνες προσπαθοῦσαν νά βροῦν καί πάλι τήν ἐλευθερία τους ἀπό τούς Τούρκους κατακτητές.

Πρῶτος Ἁγιογράφος ἦταν ὁ Μιχαήλ Κομνενίδης ἀπό τόν Πόρο, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν πρόλαβε νά τήν ὁλοκληρώσει, ἀφοῦ πέθανε ἀπό κάποια ἀρρώστια, Κατόπιν τήν Εἰκόνα συνέχισε καί τελείωσε ὁ Ἁγιογράφος Γεώργιος Ἀθανασιάδης, ὁ Κυδωνιάτης, τό 1826.

Ἡ Εἰκόνα αὐτή ἦταν παραγγελία τοῦ Ἀναστασίου Γκυζάνη, Ποριώτου, ἡ ὁποία ἔμεινε γιά ἀρκετά χρόνια στά χέρια τῆς οἰκογενείας αὐτῆς καί κατόπιν παραχωρήθηκε εὐγενῶς ἐκ τῶν ἀπογόνων τῆς οἰκογενείας στήν Ἐνορία τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Ἡ ἁγία Εἰκόνα τῆς Παναγίας ἔχει σωθεῖ δύο φορές ἀπό φωτιά μέ θαυματουργό τρόπο, μία φορά, ὅταν τήν εἶχε ἡ οἰκογένεια τοῦ κ. Γκυζάνη, καί μία φορά στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, ὅταν εἶχε ξεσπάσει μεγάλη πυρκαγιά ἐντός τοῦ Ναοῦ.

Τώρα ἡ Εἰκόνα εἶναι τοποθετημένη σέ ὡραῖο καλλιμάρμαρο Προσκυνητάρι δωρεά εὐλαβῶν ἐνοριτῶν καί κάθε χρόνο τήν πρώτη Αὐγούστου πρίν τήν Παράκληση λιτανεύεται στήν κεντρική πλατεία τῆς Τριπόλεως, παρουσίᾳ τῶν τοπικῶν καί στρατιωτικῶν ἀρχῶν τῆς πόλεως.

Η «ΠΡΟΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Πρόκειται γιά ἑορτή, πού συμπίπτει μέ τήν πρώτη ἡμέρα τῆς νηστείας τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί θεσπίστηκε σέ ἀνάμνηση τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν Βυζαντινῶν, μέ τή βοήθεια τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀπό τήν ἐπιδρομή τῶν Σαρακηνῶν ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ αὐτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνοῦ.

Λέγεται, λοιπόν, «πρόοδος» τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, διότι μετά τήν προσκύνηση τοῦ Τιμίου Ξύλου, γινόταν στήν Πόλη λιτανεία, προπορευόμενου τοῦ Τιμίου Ξύλου.

Ὁ Κων/νος Πορφυρογέννητος (913-959) περιγράφει λεπτομερῶς τό πῶς γινόταν ἡ προσκύνηση καί ἡ λιτανεία τοῦ Τιμίου Ξύλου. Γράφει: Ἑπτά ἡμέρες πρίν (23 Ἰουλίου) τό Τίμιο Ξύλο «ἔβγαινε» ἀπό τό παλάτι καί κατετίθετο πρός προσκύνηση. Κατόπιν, καί ἐπί δυό περίπου ἑβδομάδες (μέχρι 13 Αὐγούστου) γινόταν ἡ «πρόοδος» τοῦ Τιμίου Ξύλου, Λιτανεία, πού περνοῦσε ἀπ’ ὅλους τους δρόμους, ἀπ’ ὅλα τά σπίτια, ἀπό τά τείχη τῆς Πόλεως, ἀπό τά περίχωρά της, ἁγιάζοντας τά πάντα. Στίς 14 Αὐγούστου τό Τίμιο Ξύλο ξανάμπαινε ἐν «πομπῇ» στό παλάτι, ἁγιάζοντας τούς κοιτῶνες, κι’ ὅλο τό παλάτι. «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ (14η Αὐγούστου), μνήμη τῆς εἰς τό παλάτιον ἀνακομιδῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ» ἀναφέρει τό Συναξάριο τῆς ἡμέρας. Τέλος, ἐναποτίθετο στή μόνιμή του «κατοικία», στόν ναΐσκο Ἁγίων Θεοδώρων τοῦ παλατιοῦ.