Τήν Τρίτην, 9^ην / 22^αν μηνός Νοεμβρίου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ Πατριαρχείου ἡ 11^η ἐπέτειος τῆς Ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῇ ἐπετείῳ ταύτῃ ἀνεπέμφθη Δοξολογία πρός τόν Θεόν τόν εἰρηνεύσαντα τό Πατριαρχεῖον διά της ἐκλογῆς καί ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, προεξάρχοντος τοῦ  Μακαριωτάτου καί συνιερουργούντων  Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων του Θρόνου καί μετεχόντων τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου, παρουσία τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανόπουλου.

Μετά τήν Δοξολογίαν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ὁ κλῆρος καί ὁ λαός ὑπέβαλαν τά σέβη καί τάς εὐχάς αὐτῶν εἰς τόν Μακαριώτατον καί προσεφώνησεν Αὐτόν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, Σιών ἡ ἁγία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ Ἐκκλησία τῶν ἁγίων τόπων, ἡ Ἐκκλησία τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἐν αὐτῇ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἑορτάζουν σήμερον γεγονός ἐκκλησιαστικόν ἄκρως καί ἐξαιρέτως σημαντικόν  διά τήν ζωήν καί τήν ἀποστολήν αὐτῶν.

 Ἑορτάζουν τό γεγονός τῆς ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς Ἀγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί ἐκπροσώπων τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου ἐκλογῆς τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος καί Ἐνθρονίσεως Αὐτῆς εἰς τόν θεοϊδρυτον, μαρτυρικόν καί ἔνδοξον Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου πρώτου ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων. Τό γεγονός τοῦτο κέκτηται ἰδιαιτέραν σημασίαν ὡς συνεκτικόν τῆς ἑνότητος τοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ἰδίᾳ δέ ὡς σηματοδοτῆσαν τήν παῦσιν τῆς τρικυμίας καί τῆς δίνης, ἡ ὁποία ἐνσκήψασα, συνεκλόνισε μέν καί ἐταλάνισε, οὐχ ἧττον ὅμως δέν κατεπόντισε τό σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας. Διαρκούσης τῆς κρίσεως ταύτης ἡ μικρά ἴσως εἰς ἀριθμούς, μεγάλη ὅμως εἰς ἱστορίαν καἰ ἔργα Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ἀρθεῖσα εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων, κατεδίκασε καί ἀπέρριψε παρανόμως συναφθείσας οἰκονομικάς συμφωνίας, ὑποθηκευούσας καί ἀπεμπολούσας ἀνεκτιμήτου ἀξίας ἀστικήν περιουσίαν  τοῦ Πατριαρχείου καί ἀλλοιούσας τό καθεστώς τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, ἔθεσε δέ τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα πρωτοπόρον τῆς εἰς τό ἑξῆς πορείας αὐτῆς ἐπί τῆς ὁδοῦ τῆς ἐν δικαιοσύνῃ, εὐθύτητι καί διαφανείᾳ  ἀξιοποιήσεως  τῆς πνευματικῆς καί ὑλικῆς αὐτῆς περιουσίας πρός ὄφελος τοῦ πιστοῦ λαοῦ αὐτῆς καί πάντων τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς.

Λόγῳ τῆς σημασίας αὐτοῦ ταύτης, τό γεγονός  τοῦτο ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, διά Δοξολογίας, ἀναπεμφθείσης ὡς εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν, τόν διά τῆς ἐκλογῆς τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰρηνεύσαντα καί στερεώσαντα τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ, ἑορτάζεται δέ καί νῦν ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου καί διά τῆς Συνάξεως ταύτης τῶν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος ἐκ τῶν ἐγγύς καί ἐκ τῶν μακράν διακονιῶν αὐτῶν καί τῶν μελῶν τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ποιμνίου ἐκ τῶν ἔνδον καί ἐκ τῶν ἄκρων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καί  Παλαιστίνην.

Ἐξετάζοντες καί κρίνοντες ἑαυτούς ἐν τῇ αἰθούσῃ ταύτῃ οὐχί ἐν θριαμβολογίᾳ ἀλλά ἐν τῇ κατά Χριστόν ταπεινώσει, βλέπομεν ὅτι ἐμοχθήσαμεν κατά δύναμιν, ἐνίοτε δέ καί ὑπέρ δύναμιν, ἵνα ἀνταποκριθῶμεν εἰς τήν ἀποστολήν καί τό ἔργον, εἰς τό ὁποῖον ἐκλήθημεν, εἰς τήν παρακαταθήκην καί τήν κληρονομίαν, τήν ὁποίαν παρελάβομεν παρά τῶν ἀειμνήστων Πατέρων ἡμῶν, ἵνα διαφυλάξωμεν καί συμπληρώσωμεν αὐτήν καί παραδώσωμεν εἰς τούς ἐπιόντας  ἀκεραίαν καί ἐπηυξημένην.

 Ὠς καρπούς τῆς συλλογικῆς προσπαθείας ταύτης, τῇ πρωτοβουλίᾳ, καθοδηγήσει καί πρωτοενεργείᾳ τῆς ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος, εἶναι ἄξιον καί δίκαιον νά ἀναφέρωμεν τήν καλλιέργειαν τῶν ὑπό τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδόξου Βυζαντινῆς ἡμῶν παραδόσεως ρυθμιζομένων σχέσεων συναλληλίας μετά τῶν συνδεόντων ἡμᾶς κρατῶν, ἤτοι πρῶτον μετά τῆς διαδόχου τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας ἀρωγοῦ πατρίδος ἡμῶν Ἑλλάδος, ὡς κατεδείχθη εἰς τήν κατά τόν παρελθόντα μῆνα Μάρτιον εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τόν Πανάγιον Τάφον ἐπίσκεψιν τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου ὡς καί εἰς τήν προηγηθεῖσαν ταύτης ἐπίσκεψιν τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀλεξίου Τσίπρα. Τοιαῦται σχέσεις συναλληλίας διετηρήθησαν  καί μετά τῆς φιλτάτης χώρας τῆς Ἰορδανίας, κουστωδοῦ τῶν Μουσουλμανικῶν καί χριστιανικῶν σεβασμάτων τῆς Ἱερουσαλήμ καί μετά τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

 Ὅσον ἀφορᾷ τάς σχέσεις τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, αὗται ἰδιαιτέρως ἐκαλλιεργήθησαν, ὡς ἐπί παραδείγματι μετά τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας κατά τήν πρό τῆς ἑορτῆς τοῦ τιμίου Σταυροῦ ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας  Μακαριότητος εἰς Σερβίαν, ὅτε Αὕτη προεξῆρξε τῆς τελετῆς τῶν Ἐγκαινίων τοῦ μεγαλοπρεποῦς ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Βλαδιμήρου, τοῦ ἀνεγερθέντος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλοχίου. Τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας νοουμένης οὐχί μόνον ἐν τῇ προσκυνηματικῇ καί ποιμαντικῇ αὐτῆς ἰδιότητι ἀλλά καί ἐν τῇ μοναστικῇ τοιαύτῃ, ἐδόθη ἡ δέουσα σημασία εἰς τήν καλλιέργειαν τῶν δεσμῶν αὐτῆς μετά τοῦ Ἁγίου Ὄρους, διό καί Ὑμετέρα Μακαριότης  προσκληθεῖσα προεξῆρξε τῆς πανηγύρεως τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας θεοπρομήτορος Ἄννης  τῆς φερωνύμου Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καθ’ ἥν καί ἔτυχε διπλῆς ὑποδοχῆς ἐν τῷ Πρωτάτῳ ὑπό τῆς Ἁγιορειτικῆς Συνάξεως.

 Μέ γνώμονα τήν καλλιέργειαν τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τήν στήριξιν τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἰδιαιτέρως βοηθητική καί ἐνισχυτική ὑπῆρξεν ἡ συμβολή τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ὅλας τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας διά τῶν τοποθετήσεων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τόσον εἰς τήν προετοιμασίαν, ὅσον καί εἰς τάς ἐν τῇ πράξει ἐργασίας τῆς ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἀκαδημίᾳ Κρήτης ἀπό 18ης ἕως 26ης μηνός Ἰουνίου 2016 συνελθούσης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας.

 Ὅσον ἀφορᾷ τήν ἀδιαμφίσβητητον μέριμναν τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου διά τό ποίμνιον αὐτοῦ καί ὅλους τούς εἰς περιοχάς τινας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀπηνῶς καταδιωκομένους χριστιανούς, αὕτη  ἐφάνη καί ἐξ ἄλλων πράξεων καί ἐκδηλώσεων ἀλλά κυρίως καί ἐκ τῆς κατά τάς ἀρχάς τοῦ παρελθόντος μηνός Σεπτεμβρίου δαπάναις τοῦ Πατριαρχείου φιλοξενίας εἰς Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τοῦ θεσμοῦ τούτου τῆς προστασίας τῶν χριστιανῶν καί ρυθμιστοῦ τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν Μουσουλμάνων συμπολιτῶν αὐτῶν.

Εἰς τόν χῶρον τῆς διαφυλάξεως τῶν δικαίων ἡμῶν ἐπί τῶν περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου  καί ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ὑπῆρξεν ἀδιαπραγμάτευτος ἡ στάσις τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου, τόσον εἰς τάς ἐγερθείσας ἐναντίον αὐτοῦ δίκας διά τήν ἀπόκτησιν τῶν παρανόμως ἐνοικιασθέντων ξενοδοχείων αὐτοῦ ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῶν Ἱεροσολύμων καί δή ἐν τῇ Πύλῃ τοῦ Δαβίδ, ὅσον καί εἰς τάς ἀπαραδέκτους ἀξιώσεις τῶν εἰσβολέων τοῦ ξενῶνος τοῦ Ἁγίου

 Ἱωάννου ἐπί τοῦ Μετοχίου τῆς Γεθσημανῆς, ἀναποσπάστου τμήματος τοῦ προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

 Ἐπιστέγασμα καί κορωνίδα τῶν ἐπιτελεσθέντων ἔργων  τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος πανθολογουμένως ἀποτελεῖ τό πρό μηνῶν ἀρξάμενον καί ἐπιτυχῶς συνεχιζόμενον, τῇ ἐμπνεύσει, πρωτοβουλίᾳ καί προσωπικῇ ἐπιβλέψει καί ἐργασίᾳ  τῆς Ὑμετέρας Μακριότητος ἔργον συντηρήσεως καί ἀποκαταστάσεως τοῦ ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου, τῇ συμφωνίᾳ τῶν Τριῶν Μειζόνων Κοινοτήτων καί συμφώνως πρός ἐκπονηθεῖσαν μελέτην τοῦ ΕΜΠ, ἐφαρμοζομένην ὑπό ὁμάδος τεχνικῶν ἐπιστημόνων τοῦ ἐν λόγῳ Πανεπιστημιακοῦ Ἱδρύματος τῷ συντονισμῷ τῆς παρούσης μεθ’ ἡμῶν μετά τῶν συνεργατῶν αὐτῆς ἐλλογιμωτάτης καθηγητρίας κ. Ἀντωνίας  Μοροπούλου, προκαλέσαν φιλοτίμους δωρεάς κρατῶν, ὀργανώσεων, Ἐκκλησιῶν καί ἰδιωτῶν καί τό διεθνές ἐπιστημονικόν, πολιτιστικόν καί πολιτικόν ἐνδιαφέρον καί ἀποτελέσαν παράδειγμα εἰρηνικῆς διαχριστιανικῆς καί διαθρησκευτικῆς συνυπάρξεως ἐπί τοῦ τόπου τῆς ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Ἄν τό κατά τό ἔτος 1810 ἀνεγερθέν Ἱερόν Κουβούκλιον προσεγράφη εἰς τόν ἀρχιτέκτονα Κάλφαν Κομνηνόν  τόν Μυτιληναῖον καί τόν ἀείμνηστον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Πολύκαρπον, ἡ μετά διακόσια καί πλέον ἔτη συντήρησις καί ἀποκατάστασις αὐτοῦ, ἀσφαλῶς καί δικαίως θά προσγραφῇ εἰς τό ΕΜΠ καί τήν Ὑμετέραν Πατριαρχίαν.

Ἐν τῇ αἰσιοδοξίᾳ, τῇ πηγαζούσῃ ἐκ τῶν ἔργων τούτων, εὔχομαι
Ὑμῖν, Μακαριώτατε, ἔτη ὅσα πλεῖστα διά τόν ἑορτασμόν καί ἄλλων πολλῶν Ἐνθρονιστηρίων ἐπετείων, ἐν εἰρήνῃ, εὐσταθείᾳ, δημιουργίᾳ,  καρποφορίᾳ καί πάσῃ καλύψει καί προστασίᾳ Κυρίου ἄνωθεν πρός ἔπαινον τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο. 

Ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες

Κυρίες και Κύριοι

Με συναίσθημα χαράς και μεγάλης τιμής, παρευρίσκομαι για πρώτη φορά, από της αναλήψεως των καθηκόντων μου, σε πανηγυρικό εορτασμό της επετείου της Ενθρονίσεως της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’, εδώ, στην ιστορική έδρα της Μητέρας των Εκκλησιών.

Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα γιορτής για την Αγιοταφιτική Αδελφότητα, για το Πατριαρχείο, για την Ορθοδοξία και για την Ελλάδα.

Με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω, Μακαριώτατε, τον σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της Ελλάδας για το μεγάλο ποιμαντικό σας έργο, για το σημαντικό και εθνικό έργο της διαφύλαξης και ανάδειξης των Ιερών προσκυνημάτων στους Άγιους Τόπους και για την προάσπιση και προβολή των οικουμενικών αξιών της Ορθοδοξίας.

Η αφοσίωση Σας στα ιερά αυτά καθήκοντα, η προσήλωση Σας στο πολυσήμαντο αυτό έργο, οι άοκνες προσπάθειες Σας εντός και εκτός των συνόρων, η διορατικότητα και ακεραιότητα, με τις οποίες φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας, αναγνωρίζονται από όλους, τόσο εδώ στους Αγίους Τόπους, όσο και διεθνώς, καθιερώνοντας το Πατριαρχείο ως κορυφαίο παράγοντα ειρήνευσης, συνεννόησης και μετριοπάθειας σε μια ταραχώδη περιοχή που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και όπου πολλοί διακηρύσσουν την επιθυμία τους για ένα ειρηνικό μέλλον, αλλά ελάχιστοι είναι εκείνοι που εργάζονται ειλικρινά και αποτελεσματικά προς επίτευξη του.

Για την Ελλάδα η προάσπιση του θεσμού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των δικαίων και των δικαιωμάτων του, αποτελεί σπουδαιότατη προτεραιότητα. Το Ιερό Καθίδρυμα συμβολίζει την μακραίωνη παρουσία μας στους Άγιους Τόπους, αλλά και το πνεύμα φιλίας και συνεργασίας με όλους τους άλλους λαούς, όπως επιτάσσουν οι οικουμενικές αξίες της Ορθοδοξίας.

Μακαριώτατε,

Η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες πιστοί σας περιβάλλουν πάντοτε με την αγάπη και αφοσίωση τους. Αξιωματούχοι και μη συρρέουν στο Πατριαρχείο κάθε χρόνο, ως ταπεινοί προσκυνητές, αποδεικνύοντας τη σημασία που αποδίδουν στο έργο Σας και στο έργο των Αγιοταφιτών Πατέρων.

Ανήκοντας στους προσκυνητές αυτούς, οι εργαζόμενοι στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας προσευχόμαστε μαζί τους να έχετε υγεία, δύναμη και μακροημέρευση και να συνεχίσετε το έργο Σας, για το καλό του Πατριαρχείου, της Αδελφότητας, της Ορθοδοξίας, της χριστιανοσύνης των Αγίων Τόπων, της ειρήνης στην περιοχή και του Γένους των Ελλήνων.

καί ἄλλοι ἀντιπρόσωποι τοῦ ποιμνίου καί ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὡς φαίνεται εἰς τό βίντεο, τούς ὁποίους καί ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ:

Ἐκλαμπρότατε  κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

     Σεβαστοί  Ἅγιοι  Πατέρες καί Ἀδελφοί,

     Ἀγαπητοί  Χριστιανοί,

     Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

« Εὐλογητός ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεός πάσης παρακλήσεως» (Β΄ Κορ. 1,3), ὁ παρακαλέσας ἡμᾶς διά τῆς ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως ἀναπεμφθείσης σήμερον μετά τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εὐχαριστηρίου Δοξολογίαςἐπί τῇ ἑνδεκάτῃ ἐπετείῳ τῆς ἀναρρήσεως τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος εἰε τόνἈρχιερατικόν καί Πατριαρχικόν Θρόνον τοῦ  Ἁγίου καί Δικαίου ἹερομάρτυροςἸακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

 Ἡ ἑόρτιος αὕτη ἐπέτειος ἀποτελεῖ πρᾶξιν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας « ἥτιςἐστίν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ » (Ἐφ. 1,23), « οὖτινος ἕν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν » (Α΄Κορ. 10,17) κατά τόν θεῖον Παῦλον. Τοῦτο ὑποδηλοῖ ὅτι ἡ σημερινή ἑορτήἀφορᾷ  οὐχί μόνον εἰς τό πρόσωπον τῆς Μετριότητος Ἡμῶν, ἀλλά κυρίως καί πρεπόντως εἰς τόν ἱερόν θεσμόν τοῦ Ἐπισκοπικοῦ καί Πατριαρχικοῦἀξιώματος τοῦ ἐγγυωμένου ἀφ’ ἑνός μέν, τήν αὐθεντίαν τῆς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν λειτουργικήν, δηλονότι εὐχαριστιακήν τοῦ Ἐπισκόπου  εὐθύνην καί ποιμαντικήν αὐτοῦ μέριμναν. « Οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ διάδοχοι αὐτῶν, εἰς τούς ὁποίους ὁ Κύριος παρήγγειλε: ἐργάζεσθε μή τήν βρῶσιν τήν ἀπολλυμένην, ἀλλά τήν βρῶσιν τήν μένουσαν εἰς ζωήν  αἰώνιον, ἥν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὑμῖν δώσει » ( Ἰωάν. 6,27).

 Ἡ ἑνδεκαετής  ἐπανένωσις τῆς θρονικῆς καί Πατριαρχικῆς ταύτης διακονίαςἐν τῆ ἕδρᾳ τῆς Παμμήτορος τῶν Ἐκκλησιῶν « Σιών τῆς ἁγίας, ἐξ ἧς ἡεὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ, δηλονότι τοῦ Κυρίου » (Ψαλμ. 49,2),ἀποτελεῖ ἔργον οὐχί τῆς ἀναξιότητος Ἡμῶν ἀλλά «τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ» (Ρωμ. 9,16), ἐξ οὗ ἔχομεν τήν διακονίαν ταύτην καθώς ἠλεήθημεν (Β΄ Κορ. 4,1) « αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα -κηρύττει ὁ θεσπέσιος Παῦλος- κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπί ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προετοίμασεν ὁ Θεός, ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν » ( Ἐφ. 2,10).

 Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι «κατά τήν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος τοῦ Κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ καί εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ»     (Ἐφ. 1,6) ἡἉγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλίαν τῆς μετά τῶνἄλλων Χριστιανικῶν Κοινοτήτων τῶν Φραγκισκανῶν καί τῶν Ἀρμενίων, στερεώσεως καί ἀναστηλώσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

 Τό γεγονός τῆς στερώσεως τοῦ Παναγίου Τάφου ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν,ὄχι μόνον διά τό πανίερον μνημεῖον καθ’ ἑαυτό, ἀλλά καί διά τήν κατάστασιν τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῆς σκληρῶς δοκιμαζομένης ἀπό τόνἀποτρόπαιον ἀδελφοκτόνον πόλεμον ἀφ’ ἑνός καί τόν ἐκπατρισμόν χιλιάδωνἀθῴων συνανθρώπων ἡμῶν, ἀφ’ ἑτέρου.

 Ὁ κενός καί ζωηφόρος Τάφος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀποτελεῖ σημεῖονἀναφορᾶς καί λιμένα ἐλπίδος πάντων τῶν προσφευγόντων ἐν αὐτῷ. Καί τοῦτο διότι κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον, «Ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ, [οὗτός ἐστιν] ὁ κατά τό πολύ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰςἐλπίδα ζῶσαν διἀ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν……   καί εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ» (Α΄ Πετρ. 1,3,5).

 Ἡ σημερινή σεπτή ἑνδεκάτη Πατριαρχική Ἐνθρονιστήριος Ἐπέτειος καλεῖἡμᾶς «οὐχί εἰς καύχησιν τῶν ὑφ’ ἡμῶν πεπραγμένων ἀλλά εἰς τήν καύχησινἐν Χριστῷ»  (Ρωμ. 15,17). «Ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν» (Β΄ Κορ. 1,12), «ὅτι οὐ παυόμεθα ἐργάζεσθαι ἐν ταῖςἀσθενείαις ἡμῶν τό ἀγαθόν πρός πάντας, μάλιστα πρός τούς οἰκείους τῆς πίστεως»  (Γαλ. 6,10), «ἵνα παντί τρόπῳ, εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ, Χριστός καταγγέλλεται» (Φιλιπ. 1,18).

 Εἰς τήν ἱεράν ὄντως ἀποστολήν ταύτην ἔχομεν Συγκυρηναίους τούς ἁγίους καί σεβαστούς Ἡμῖν Ἁγιοταφίτας ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς, ἱερομονάχους, διακόνους καί μοναχούς, μετά τῶν ὁποίων κατά τόν Ἅγιον θεοφόρον Ἰγνάτιον, «ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ σπουδάζομεν πάντα πράσσειν, Προκαθημένου τοῦἘπισκόπου εἰς τύπον Θεοῦ καί τῶν πρεσβυτέρων εἰς τύπον συνεδρίου τῶνἀποστόλων καί τῶν διακόνων…..πεπιστευμένων διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅς πρό αἰώνων παρά Πατρί  ἦν καί ἐν τέλει ἐφάνη» ( ΒΕΠ, Τόμ.Β΄, σελ. 269).

 Ἐπ΄ ἀληθείᾳ λέγομεν μετά τοῦ θείου Παύλου, «Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθωἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καί οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ» (Α΄ Κορ. 4,1)˙ Μάλιστα δέ εἰς τάς ἡμέρας ἡμῶν, κατά τάς ὁποίας, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος, ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ καί τῆς ἀνομίας εἶναι εἰς ἐνέργειαν. «Τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας» (Β΄. Θεσ. 2,7).

 Παρακαλέσωμεν τόν Θεόν τῆς ὑπομονῆς καί τῆς παρακλήσεως, ὅπως « δῴῃἡμῖν τό αὐτό φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατά Χριστόν Ἰησοῦν» (Ρωμ. 15,5), ἵνα διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως,ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατήσωμεν τῆς κλήσεως, ἧς ἀκλήθημεν (Ἐφ. 4,1), τῆς διακονίας δηλονότι  τῶν  Παναγίων  Προσκυνημάτων τῶν μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν καί τῆς διαποιμάνσεως τοῦ εὐσεβοῦς  χριστεπωνύμου ἡμῶν ποιμνίου.

 Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας μεθ’Ἡμῶν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑορτήν ταύτην, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦεὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσανταςἩμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστον Σοφιανόπουλον, τόν ΠανοσιολογιώτατονἈρχιμανδρίτην  π. Λεόντιον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς ἉγιωτάτηςἘκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμ. π. Θεόφιλον,ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ. κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰςἸορδανίαν, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσανταἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν  εἰς Ἰόππην,  τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ἐντιμότατον Καθηγητήν κ. Νικόλαον Σουλιώτην,  τόν αἰδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος Ρέμλης, τόν Ἐξοχώτατον Ὑπουργόν Δημοσίων Ἔργων τῆςἸορδανίας  κ. Σάμη Χάλασσα, τόν Ἐξοχώτατον Πρέσβυν τῆς Γεωργίας, τόνἘντιμότατον κ. Γιοῦσεφ Νάσσερ, ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος Κούφρ-Σμέα, τόν Ἐντιμότατον κ. Ἀμποῦ Ἀέτα ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος Χωρίου τῶν Ποιμένων, τήν Ἐλλογιμωτάτην Καθηγήτριαν κ. Ἀντωνία Μοροπούλου,ὁμιλήσασαν Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τοῦ Ε.Μ.Π., τούς προσκυνητάς ἐκ Γεωργίας μέ τόν κ. Regev, τόν Ἀρχιμανδρίτην Νάρκισον καί τόν π. Γιοῦσεφ Χόδαλη,ὁμιλήσαντας Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Ἀουκάφ κ. Ἀζάμ Χατίμπ  καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόνἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου.

  Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Τήν μεσημβρίαν μετά τήν τελετήν παρετέθη μοναστηριακή τράπεζα.

Εκ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων