Στην ομιλία του ανεφέρθη στη βιωτή του Αγίου.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε προς προσκύνηση τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Αρσενίου.

Να αναφερθεί ότι ο Σεπτός μας Ποιμενάρχης βρισκόταν στην δευτέρα ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του Αγίου στην Κέρκυρα το 1995.

 

 Η Α΄ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ (1958)

Τον Οκτώβριο του 1958 ο π. Παΐσιος (νυν Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης) έκανε την α΄ ανακομιδή. Τα λείψανα του μεταφέρθηκαν από τον π. Παΐσιο στην Κόνιτσα και το 1970 από τον ίδιο στο γυναικείο Μοναστήρι – Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου ο Άγιος μετά τον θάνατό του έκανε πολλά θαύματα.

Η περιγραφή της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου τον Οκτώβριο του 1958 από τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, μέσα από το βιβλίο του: Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης.

Ο Πατήρ Αρσένιος το 1958, ήταν στο Κοιμητήρι της Κερκύρας, με την πλάκα επάνω στον τάφο του πού έγραφε το όνομά του.

 Πολλοί συγχωριανοί μας είχαν την εντύπωση μετά, ότι το Λείψανο του Πατρός Αρσενίου (Χατζηεφεντή) θα ήταν ολόκληρο, όπως και πολλών Αγίων, και από ευλάβεια δεν τολμούσαν να του κάνουν την εκταφή του […]. Έτσι, αποφάσισα να πάω μόνος μου στην Κέρκυρα, για να κάνω την εκταφή και ανακομιδή του. Δεν γνωρίζω όμως, εάν η ευλάβειά μου ήταν περισσότερη ή η αναίδειά μου.

 Σε όλο μου το ταξίδι είχα και λογισμούς· σε περίπτωση που βρω το Λείψανό του ολόκληρο, τί να κάνω; Διότι αδύνατο τότε να μ’ αφήσουν οι Κερκυραίοι να το πάρω. Το ότι θα το εύρισκα ήμουν σίγουρος, διότι το 1945 είχαν βρη τον τάφο τού Πατρός τα αδέλφια μου και μού έστειλαν χώμα από τον τάφο του, το οποίο ρίξαμε επάνω σ’ ένα συγχωριανό μας, που είχε βγή άλιωτος, και μετά έλειωσε […].

 Φθάνω λοιπόν στην Κέρκυρα τον Οκτώβριο του 1958, και εκεί συνέχεια βροχές. Ο Ιερεύς του Κοιμητηρίου μού είπε ή να πάω ξανά άλλη εποχή ή να παραμείνω μέχρι να σταματήσουν οι βροχές. Του είπα· «θα έρθω αύριο το πρωί στον Κοιμητήρι και ο Πατήρ θα βοηθήση».

 Την επομένη το πρωί ξεκίνησα με κατακλυσμό, αλλά μόλις έφθασα στο Κοιμητήρι, έπαψε αμέσως η δυνατή εκείνη βροχή και βγήκε ήλιος. Έγινε με καλοσύνη η εκταφή του, διάβασε και το Τρισάγιο ο Ιερεύς, και φεύγοντας με τα Λείψανα, άρχισε πάλι η δυνατή βροχή να συνεχίζη. Ο Ιερεύς τότε μού είπε: «ο Πατήρ έκανε το θαύμα του».

 Έφθασα μετά στο ξενοδοχείο. Τοποθέτησα τα Λείψανα στο μαξιλάρι μου και άνοιξα το καπάκι της βαλίτσας, που τα είχα μέσα, για να τα βλέπω, και γονατιστός προσευχόμουν. Όταν είχε νυχτώσει πια, άναψα το φως, για να τα βλέπω και στην συνέχεια της νυκτός και να προσεύχωμαι.

 Στις εννέα με δέκα η ώρα το βράδυ (ώρα κοσμική), ενώ προσευχόμουν γονατιστός, άκουσα μια φωνή άγρια να με απειλή και να μού λέγη· «τί Λείψανα είναι αυτά»; Και μια δύναμη ένοιωσα να ορμάη επάνω μου, χωρίς να βλέπω ολόκληρο σώμα· δύο χέρια μαύρα και άγρια να με σφίγγουν γερά, για να με πνίξουν. Εκείνη την στιγμή που κινδύνεψα, δεν ξέρω πώς μού ήρθε, φώναξα δυνατά· «Άγιε Αρσένιε, βοήθησέ με»! Αμέσως τότε ένοιωσα μια άλλη δύναμη, ενός αθλητού, να αρπάζη εκείνα τα φοβερά χέρια και να τα πετάη πέρα και να με ελευθερώνει. Η καρδιά μου πια τότε χτυπούσε γλυκά, και συνέχεια την προσευχή μου με ευλάβεια περισσότερη προς τον Πατέρα Αρσένιο, και την επομένη έφυγα για την Κόνιτσα με τα Λείψανά του. Το γεγονός αυτό το είχα πη τότε μόνο σε δύο άτομα πνευματικά, διότι φοβήθηκα, μήπως το μάθουν περισσότεροι, και οι γυναίκες από αδιάκριτη ευλάβεια μετά πλέξουν και παραμύθια.
Το ότι ήταν Άγιος ο Πατήρ Αρσένιος, για μένα δεν υπήρχε καμία αμφιβολία […].

 Αυτό που έπρεπε να κάνω εγώ, ήταν να γράψω ό,τι γνώριζα για τον Πατέρα Αρσένιο […] και να συγκεντρώσω στοιχεία και από άλλους Φαρασιώτες.(βλ. Γέροντος Παΐσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου Ευαγγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 200120, σ. 6-9)

 Η Β’ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ (1995)

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον αγιοκατέταξε στις 11 Φεβρουαρίου 1986.

Στις 8 Αύγουστο του 1995 πραγματοποιήθηκε από τον μακαριστό Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κυρό Τιμόθεο η β΄ ανακομιδή. Προηγήθηκε τριετής διεξοδική έρευνα γιατί τα ίχνη του τάφου είχαν χαθεί. Ο π. Παΐσιος εκτός των ιερών λειψάνων είχε πάρει και την ταφόπλακα και υπήρχε ο τάφος χωρίς σήμανση. Έτσι, μετά από συζήτηση που είχαμε το 1992 με τον Μητροπολίτη Τιμόθεο μου ανέθεσε τον συντονισμό της έρευνας και της εξακρίβωσης του τάφου, σε συνεννόηση με τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη Τιμόθεο Άνθη, Ιεροκήρυκα τότε της Ι.Μ. Κερκύρας (νυν Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων). Κατά την έρευνα κινηθήκαμε προς δύο κατευθύνσεις. Τρία πρόσωπα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές επισκέφθηκαν τον π. Παΐσιο στο Άγιον Όρος και στη Σουρωτή, προκειμένου να πάρουν τη γνώμη του και να τους δοθούν κάποια περεταίρω στοιχεία. Τα πρόσωπα αυτά ήταν ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Ευθύμιος Δούης, τότε Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως, ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Άνθης και ο κ. Φίλιππος Τζέκος, τότε φοιτητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π. Θεσσαλονίκης. Οι ανωτέρω συνάντησαν τον π. Παΐσιο, ο οποίος χάρηκε για την πρωτοβουλία, έδωσε την ευχή και την ευλογία του και τους είπε ότι ο τάφος του Αγίου Αρσενίου ήταν δίπλα και στην ίδια σειρά με τον τάφο του έτερου Καππαδόκου π. Γερμανού Κυριακίδη. Παράλληλα πραγματοποιήθηκε έρευνα στο βιβλίο ταφών (ταφολόγιο) στο αρχείο του Δήμου Κερκυραίων. Εκεί, μας βοήθησε ουσιαστικά ένας πρώην υπάλληλος του Δήμου, που γνώριζε πολύ καλά τα θέματα του Κοιμητηρίου, ο αείμνηστος Αυγουστίνος Κογιεβίνας. Βρήκαμε την καταγραφή της ταφής του 1924 καθώς και της ανακομιδής του 1958. Ο Αυγ. Κογιεβίνας, άριστος γνώστης της δομής και της αρίθμησης των τάφων -με βάσει τα στοιχεία που είχαμε από το αρχείο του Δήμου- επισκεφθήκαμε το Κοιμητήριο και μας υπέδειξε τον τάφο. Πράγματι ήταν στην ίδια σειρά και δίπλα από τον τάφο του π. Γερμανού. Μετά την συλλογή όλων των ανωτέρω έγινε η β’ ανακομιδή στις 8 Αυγούστου 1995. Παρών ήταν και ο Παντελής Τζέκος, ο μετέπειτα μοναχός Αρσένιος, ο οποίος κατά τις μαρτυρίες του παραβρέθηκε και στην πρώτη ανακομιδή με τον π. Παΐσιο.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Τιμόθεος ήθελε να είναι απόλυτα σίγουρος για την ενέργεια αυτή, την οποία και πραγματοποίησε αφού πιστοποιήθηκε με τα παραπάνω στοιχεία η ταυτότητα του τάφου. Στη συνέχεια ανακαινίστηκε το μνήμα και φιλοτεχνήθηκε η ψηφιδωτή εικόνα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου που βρίσκεται εντοιχισμένη στο προσκυνητάρι. Έκτοτε στο Δημοτικό Κοιμητήριο της Κέρκυρας εορτάζεται κατ’ έτος πανηγυρικά η μνήμη του όπου τελείται μετά το πέρας της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας μικρά λιτανεία και επί του τάφου η αρτοκλασία.

Κωνσταντίνου Π. Θύμη

Θεολόγου – Ιστορικού

Γραμματέως Ι. Μητροπόλεως

Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων