Όπως κάθε χρόνο την παραμονή της πρωτοχρονιάς στις 23.30 το βράδυ ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην ακολουθία του εσπερινού στον κατάμεστο ιερό ναό αγίου Αντωνίου πολιούχου.

Στο τέλος της ιερής ακολουθίας ο σεβασμιώτατος διάβασε σχετική ευχή και στη συνέχεια κήρυξε το θείο λόγο, ευλόγησε την βασιλόπιτα την οποία και διένειμε στους ιερείς και τον πιστό λαό.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και στη συνέχεια Δοξολογία στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου Βεροίας.

Μετά τη θεία λειτουργία ο σεβασμιώτατος επισκέφθηκε εθιμοτυπικά τον Αντιπεριφεριάρχη Ημαθίας και αμέσως μετά μετέβη στο Γενικό Νοσοκομείο Βέροιας για να ευχηθεί στους ασθενείς, τους ιατρούς και τους εργαζόμενους και να μοιράσει δώρα. Τον σεβασμιώτατο συνόδευσε  μία ομάδα νέων από τις κατηχητικές συνάξεις Αλεξάνδρειας που έψαλλαν τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα και μοίρασαν επίσης δώρα.

 

Η ομιλία του σεβσμιωτάτου κατά την αλλαγή του χρόνου.

Λίγα λεπτά μόνο μᾶς χωρίζουν ἀπό τήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου, καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξίωσε νά φθάσουμε μέχρις ἐδῶ ὑγιεῖς καί ἀσφαλεῖς. Μᾶς ἀξίωσε νά βρισκόμαστε κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς ἀγάπης του στόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, γιά νά τόν εὐχαριστήσουμε καί νά τόν δοξολογήσουμε γιά τόν χρόνο πού μᾶς χάρισε καί τίς δωρεές του στή ζωή μας, ἀλλά καί νά τόν παρακαλέσουμε γιά τόν χρόνο τόν ὁποῖο ἐν τῷ ἀπείρῳ ἐλέει του μᾶς χαρίζει.

Αὐτές τίς στιγμές δέν εἶναι δυνατόν νά μήν στρέψουμε τό βλέμμα στά γεγονότα τοῦ χρόνου, σέ ὅσα ζήσαμε καί σέ ὅσα συνέβησαν στόν κόσμο μας. Δέν εἶναι δυνατόν νά μήν θυμηθοῦμε τίς εἰκόνες πού εἴδαμε στίς τηλεοράσεις μας ἤ στίς ὀθόνες τῶν ὑπολογιστῶν μας καί τά συναισθήματα πού μᾶς προκάλεσαν.

Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς πιστεύαμε ὅτι ὁ πόλεμος καί οἱ φρικτές συνέπειές του ἀποτελοῦσαν ὁριστικά παρελθόν γιά τόν κόσμο μας, πού εἶχε διδαχθεῖ ἀπό τή δυστυχία τῶν προηγουμένων. Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς πιστεύαμε ὅτι ἡ εἰρήνη εἶχε ἑδραιωθεῖ, τουλάχιστον στήν περιοχή μας, μετά τίς ἀνακατατάξεις πού εἶχαν προηγηθεῖ. Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς πιστεύαμε ὅτι δέν θά χρησιμοποιούσαμε ποτέ ξανά λέξεις ὅπως πρόσφυγες καί προσφυγιά.

Καί ὅμως ὁ χρόνος πού πέρασε μετέδωσε εἰκόνες πού μᾶς μετέφεραν ἄλλα μηνύματα, εἰκόνες τόπων βομβαρδισμένων ἀπό τίς βόμβες τοῦ μίσους καί τοῦ φανατισμοῦ. Εἰκόνες ἀνθρώπων, μικρῶν παιδιῶν, ἀβοήθητων μέσα σέ βάρκες πού κάποιοι ἐγκατέλειψαν ἀβοήθητους, ἀποβλέποντας μόνο στό κέρδος. Εἰκόνες ἀνθρώπων, μικρῶν καί μεγάλων, πού βoύλιαζαν στίς λάσπες ἤ κρύωναν σέ πρόχειρους καταυλισμούς. Εἰκόνες θλιβερές ἀνθρώπων πού ζητοῦσαν βοήθεια.

Καί παράλληλα μέ αὐτές τίς εἰκόνες τοῦ πολέμου, ἔρχονται στόν νοῦ μας καί ἄλλες εἰκόνες, εἰκόνες πολέμου πνευματικοῦ, πού ἴσως δέν φαίνονται τόσο στίς τηλεοράσεις, ἀλλά ὑπάρχουν, καθώς ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἀντιπαρατίθενται στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί τήν πίστη της, πού ἐπιχειροῦν νά ἀπομακρύνουν τούς ἀνθρώπους ἀπό κοντά της, πού ἐπιχειροῦν νά ἐνσπείρουν ζιζάνια καί νά διχάσουν τούς ἀνθρώπους.

Καί ἀπέναντι σ᾽ αὐτές τίς εἰκόνες βλέπουμε τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἄρχοντος τῆς εἰρήνης, νά μᾶς ἐπαναλαμβάνει τήν προσφορά τῆς εἰρήνης του. «Εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγώ δίδωμι ὑμῖν».

Καί τή βλέπουμε αὐτή τήν εἰρήνη στά πρόσωπα τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων μας, πού μᾶς διασκεδάζουν τίς εἰκόνες τοῦ πολέμου, καί μᾶς κάνουν νά ἐλπίζουμε πώς ὅ,τι καί ἄν συμβαίνει στόν κόσμο, ἐμεῖς μποροῦμε νά ζήσουμε τήν εἰρήνη πού ὁ Χριστός μᾶς χαρίζει, ὄχι ζώντας ἐκτός τοῦ κόσμου, ἀλλά ζώντας μέσα μας, μέσα στήν ψυχή μας, τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Μποροῦμε νά ζήσουμε τήν εἰρήνη, γιατί μόνο ἄν τή ζήσουμε στίς ψυχές μας, μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι θά κυριαρχήσει καί στόν κόσμο μας. Γιατί ἄν τή ζήσουμε στίς ψυχές μας θά μποροῦμε νά ἁπλώνουμε χεῖρα βοηθείας σ᾽ αὐτούς πού τή στεροῦνται, σ᾽ αὐτούς πού βρέθηκαν διωγμένοι ἐξαιτίας τοῦ πολέμου στήν πατρίδα τους πρόσφυγες στή χώρα μας καί νά τούς συμπαριστάμεθα μέ ἀγάπη. Μποροῦμε νά ἀντισταθοῦμε στόν πόλεμο πού ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία καί ἡ πίστη μας, καθώς θά ἔχουμε τή βεβαιότητα ὅτι τίποτε καί κανείς δέν μπορεῖ νά τή νικήσει.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις, ἀδελφοί μου, ἄς παρακαλέσουμε ἀπόψε, ὅλοι ἐμεῖς πού συγκεντρωθήκαμε στόν ἱερό ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου τόν Θεό γιά τό νέο ἔτος πού μᾶς χαρίζει. Ἄς τόν παρακαλέσουμε νά χαρίσει τήν εἰρήνη του, «τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν», στίς ψυχές μας καί στόν κόσμο του. Ἄς τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς συνοδεύει καί νά μᾶς καθοδηγεῖ μέ τή χάρη του καί αὐτή τή χρονιά. Ἄς τόν παρακαλέσουμε νά φωτίζει καί νά κατευθύνει ὅσους κυβερνοῦν τόν κόσμο στό ἀγαθό. Νά στηρίζει καί νά ἐνισχύει ὅσους αἰσθάνονται ἀδύναμοι νά βαδίσουν τήν ὁδό τῶν ἐντολῶν του. Νά σφογγίσει τά δάκρυα καί νά παρηγορήσει αὐτούς πού πονοῦν, πού ὑποφέρουν, πού πεινοῦν, πού κρυώνουν, πού εἶναι ἀσθενεῖς καί ἀνήμποροι, πού βρίσκονται μακριά ἀπό τούς οἰκείους του, πού βιώνουν γιά ὁποιοδήποτε λόγο τήν ἀπογοήτευση, τήν ἀπελπισία ἤ τήν ἀγωνία γιά τό αὔριο. Νά ἐπισκεφθεῖ μέ τήν ἀγάπη του αὐτούς πού δέν βρίσκονται αὐτή τήν ὥρα ἀνάμεσά μας, ἀλλά καί αὐτούς πού ἠθελημένα τόν ἀγνοοῦν καί τόν ἀμφισβητοῦν.

Ἄς παρακαλέσουμε, ἀδελφοί μου, τόν Θεό νά μᾶς προστατεύει ὑπό τήν κραταιά του σκέπη ἀπό κάθε κίνδυνο καί κάθε πειρασμό. Νά προστατεύει ἰδιαιτέρως τά παιδιά καί τούς νέους μας ἀπό τίς παγίδες καί τούς ποικίλους κινδύνους πού ἐλλοχεύουν στή ζωή τους. Νά μήν ἀποστρέψει τό πρόσωπό του ἀπό τόν κόσμο καί ἀπό τήν πατρίδα μας.

Ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό γιά ὅλους τούς ἀδελφούς μας, γιά ὅσους βρίσκονται καί γιά ὅσους δέν βρίσκονται ἀπόψε ἀνάμεσά μας, καί γιά ὅσους μᾶς ἀκοῦν μέσω τοῦ «Παυλείου Λόγου», νά εὐλογήσει τά βήματά μας καί τή ζωή μας στή νέα χρονιά πού μᾶς προσφέρει ἡ ἀγάπη του καί νά μᾶς ἀξιώσει νά τή ζήσουμε μέ ὑγεία, νά τήν ζήσουμε κοντά του, ἔχοντας στήν ψυχή μας τήν εἰρήνη καί τή χαρά πού Ἐκεῖνος μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει.

Αὐτό εὔχομαι, ἀδελφοί μου, ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου γιά ὅλους σας καί γιά τόν καθένα σας ξεχωριστά καί γιά τούς οἰκείους σας, καί προσεύχομαι ἐκτενῶς ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ νά γεμίζει τή ζωή σας ὅλο τόν χρόνο μέ τίς δωρεές του καί τίς εὐλογίες του.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ι. Μ. Βεροίας