Τήν πρωΐαν τῆς Μεγάλης Πέμπτης, 31ης Μαρτίου / 13ης Ἀπριλίου 2017, ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τόν κείμενον μεταξύ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἱερομονάχων καί διακόνων καί παρεπιδημούντων ἱερεών.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ταύτην καί ἀκριβῶς τήν 8.00 π.μ. ( 9.00 θερινήν) ἤρξατο ἡ τελετή τοῦ Ἱεροῦ Νιπτῆρος εἰς τήν αὐλήν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.
Πρός τοῦτο ἐξῆλθεν ἀπό τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί τήν Ὀρθοδοξίαν κ.κ. Θεόφιλος καί ἀνελθών ἐπί τῆς ἐστρωμένης καί ηὐτρεπισμένης ἐξέδρας, συμφώνως τῷ τυπικῷ τῆς μοναδικῆς ἀκολουθίας ταύτης εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων, ἔνιψε τούς πόδας δώδεκα Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Πρεσβυτέρων εἰς ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Κύριος πρό τοῦ πάθους Αὐτοῦ ἔνιψε τούς πόδας τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ, γενόμενος ὑπογραμμός ταπεινώσεως.
Μετά τήν λῆξην τῆς ἀκολουθίας ταύτης, ἡ Πατριαρχική συνοδεία, τῶν κωδώνων κρουομένων, καί ἐν μέσῳ τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Μυσταγωγῶν σου Κύριε τούς Μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων: Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε μηδείς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος, εἰ γάρ πάσχω ἀλλ’ ὑπέρ τοῦ κόσμου, μήν οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί. Οὐ γάρ ἦλθον διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν μου λύτρον ὑπέρ τοῦ κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μου ἐστε, ἐμέ μιμεῖσθε. Ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος. Ὁ δεσπότης ὡς ὁ διάκονος. Μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε, ἐγώ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος», (Μ. Πέμπτη Ὄρθρος Ἀπόστιχα Ἰδιόμελα. Δόξα. Καί νῦν).
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Σήμερον τῇ ἁγίᾳ καί μεγάλῃ Πέμπτη, οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής τῆς Ἐκκλησίας, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν: Τόν Ἱερόν Νιπτῆρα, τόν Μυστικόν Δεῖπνον (δηλαδή τήν παράδοσιν τῶν καθ’ ἡμᾶς φρικτῶν τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων), τήν ὑπερφυᾶ Προσευχήν καί τήν προδοσίαν αὐτήν.
Ἡ καθ’ ἡμᾶς τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγία Ἐκκλησία διατηροῦσα τήν Ἀποστολικήν αὐτῆς παράδοσιν καί συνήθειαν ἐτέλεσε σήμερον ἐν τῇ Ἁγίᾳ αὐλῇ τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἱεροῦ Νιπτῆρος εἰς ἀνάμνησιν τῆς ὑπό τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπονίψεως τῶν ποδῶν τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ κατά τόν μυστικόν Δεῖπνον.
Διά τῆς πράξεως ταύτης, δηλονότι τῆς ἀπονίψεως τῶν ποδῶν τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ, ὁ Χριστός ὑπέδειξεν τόσον εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ ὅσον καί εἰς ἡμᾶς τούς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν, τήν ἀρίστην ὁδόν, ἀλλά καί τόν τρόπον τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τήν ἄκραν ταπείνωσιν, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ. Διό καί ὁ Θεός Αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός», ( Φιλιπ. 2, 8-11).
Ἡ δέ μέχρι σταυροῦ καί ταφῆς συγκατάβασις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἀπάντησιν εἰς τόν ἄνθρωπον τῆς ἐποχῆς μας, ὁ ὁποῖος καυχᾶται ἐν ταῖς ἀλαζονείαις αὐτοῦ. «Πᾶσα δέ καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, (Ἰακώβ. 4,16).
Ἡμεῖς ἀγαπητοί ἀδελφοί μου, καλούμεθα ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἵνα «μή καθεύδωμεν ὡς καί οἱ λοιποί τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά γρηγορῶμεν καί νήφωμεν», (Θεσ. 5,6). Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὁ λεντίῳ ζωσάμενος καί νίψας τούς πόδας τῶν μαθητῶν, Χριστέ ὁ Θεός, ἀπόπλυνον ἡμῶν τῆς ψυχῆς τόν λογισμόν καί περίζωσον ἡμᾶς συνδέσμῳ πνευματικῷ τοῦ ποιεῖν τάς ἐντολάς σου, καί ὑμνεῖν τήν σήν ἀγαθότητα», Ἀμήν, Καλό Πάσχα.
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
