Τό Σάββατον, 28ην Μαΐου /10ην Ἰουνίου 2017, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐπραγματοποίησε ποιμαντικήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον Κοινότητα τῆς κώμης τοῦ βορείου Ἰσραήλ τῆς περιοχῆς Ἄκκρης Zdeinde.
Ἡ Κοινότης αὕτη διατηρεῖ Ἱερόν Ναόν πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Πατρικίου Ἐπισκόπου Προύσης. Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦτον ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἀποδόσεως τῆς Πεντηκοστῆς, ἤτοι τῆς συμπληρώσεως ὀκτώ ἡμερῶν ἀπό τῆς πρώτης ἡμέρας ἑορτασθείσης τήν προηγούμενην Κυριακήν καί τοῦ Ἁγίου Πατρικίου, ἑορτάζοντος τήν 19ην Μαΐου, μεθεόρτως.
Τῆς θείας Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τοῦ Προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ π. Ἠλία, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τῶν ὁμόρων Κοινοτήτων καί τοῦ διακόνου π. Ἀγαπίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος ὑπό τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον καί παρακολουθοῦντος ἐν πίστει καί εὐλαβείᾳ τοῦ πληρώματος τῆς ἐν λόγῳ ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Πατρικίου.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
Οὐ φέρει Πατρίκιε, σοφούς λόγους, οἷς ἐθριάμβευσας, ἡγεμών ὁ ἀλάστωρ, μιαρωτάτους και ψευδωνύμους θεούς, ὧν καταπτύσας, ἐβόας γηθόμενος. Εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.
Τό Πανάγιον καί ζωοποιόν καί παντοδύναμον Πνεῦμα, ὁ Εἷς τῆς Τριάδος Θεός, τό ὁμότιμον καί ὁμοούσιον καί ὁμόδοξον τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ συνήγαγε πάντας ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ τῷ ἐπωνύμῳ τῷ Ἁγίῳ Ἱερομάρτυρι Πατρικίῳ Ἐπισκόπῳ Προύσης, ἵνα ἑoρτάσωμεν, ἀφ᾽ ἑνός μέν τήν μνήμην τοῦ Πάτρωνος τῆς πόλεως ἡμῶν Ζdeinde, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ τήν ἀπόδοσιν τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς.
Ὁ Ἅγιος Πατρίκιος, τόσον διά τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας του, ὅσον καί διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος ἀνεδείχθη δοχεῖον τῆς φωτιστικῆς χάριτος καί δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Προσέτι δέ ἐγένετο κοινωνός καί συμμέτοχος τοῦ Eὐαγγελικοῦ κηρύγματος καί τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῶν ἁγίων πνευματοφόρων Ἀποστόλων, διά τῶν ὁποίων «ὁ φθόγγος αὐτῶν ἐξῆλθεν εἰς πᾶσαν τήν γῆν καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ρήματα αὐτῶν», (Ψαλμ. 18,5) κατά τόν ψαλμῳδόν.
Ὁ μέγας Ἱερομάρτυς Πατρίκιος ἔλαμψε κατά τούς χρόνους τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284–305 μ. Χ.). Ἕνεκα τοῦ ζήλου του διά τόν Χριστόν ἐσυκοφαντήθη εἰς τόν ἀνθύπατον Ἰουλιανόν, ὁ ὁποῖος ἐκάλεσε τοῦτον καί διά διαφόρων μέσων ἐπειράθη νά τόν μεταπείσῃ, διά νά ἀλλάξῃ τήν πίστιν του καί νά προσκυνήσῃ τούς θεούς τῶν εἰδώλων. Εἰς τό ἐπιχείρημα τοῦ Ἰουλιανοῦ, ὅτι ἡ ἀνάδοσις τῶν θερμῶν ὑδάτων ὡς προνοίᾳ τῶν θεῶν τῶν εἰδώλων ἐκπυροῦνται καί ἐπ᾽ εὐεργεσίᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐκχέονται, ὁ Ἅγιος Πατρίκιος ἀντεφώνησε, ἐπ᾽ εὐεργεσίᾳ μέν τά θερμά ἀναδίδονται ὕδατα, τῇ δυνάμει δέ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τάξαντος δύο τόπους, τόν μέν ἀγαθῶν ἔμπλεων, ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται, τόν δέ σκότους καί πυρός, ἔνθα κατακριθήσονται οἱ ἁμαρτωλοί μετά τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν.
Τήν ὡς ἄνω μαρτυρίαν ὁ Ἅγιος Πατρίκιος ἀντλεῖ ἀπό τόν Προφήτην Ἡσαΐαν λέγοντα: «ὁ γάρ σκώληξ αὐτῶν (τῶν ἁμαρτωλῶν) οὐ τελευτήσει καί τό πῦρ αὐτῶν οὐ σβεσθήσεται καί ἔσονται εἰς ὅρασιν πᾶσι σαρκί», (Ἡσ. 66,44). Περί τούτου λέγει σαφέστερα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: «Οἱ δέ οὐρανοί καί ἡ γῆ τῷ Αὐτοῦ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσί πυρί τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καί ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων», (Β᾽ Πέτρ. 3,7).
Τό ἀσάλευτον τῆς πίστεως τοῦ ἁγίου Πατρικίου εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τήν διά ξίφους ἀποτομήν τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὁμοῦ μετά τῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ Ἀκακίου, Μενάνδρου καί Πολυαίνου. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Πατήρ ἡμῶν Πατρίκιος μετά παρρησίας καί θάρρους ἐκήρυττε καί ὁμολογοῦσε ἐνώπιον τῶν διωκτῶν καί πολεμίων τῆς πίστεως εἰς Χριστόν, δηλονότι τήν «ἐν οὐρανοῖς ἀσάλευτον βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», ὡς διδάσκει καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «Διό βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχομεν χάριν, δι᾽ ἧς λατρεύομεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας καί γάρ ὁ Θεός ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» (Ἑβρ. 12,29). Τοῦτο σημαίνει ὅτι μέ φόβον καί εὐλάβειαν πρέπει νά λατρεύωμεν τόν Θεόν, διότι Οὗτος, δηλονότι ὁ Θεός, εἶναι πῦρ πού κατακαίει καί ἐξολοθρεύει κάθε ἀσεβῆ καί ἀνευλαβῆ.
«Ὁ Θεός πνεῦμά ἐστι, λέγει Κύριος, καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4,24). Τοῦτο ἀκριβῶς τό θεῖον καί Πανάγιον Πνεῦμα κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ, τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς καί ἐπλήρωσεν ὅλον τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ. Καί ὤφθησαν αὐτοῖς [τοῖς Ἀποστόλοις] διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεί πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾽ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου», (Πράξ. 2,1-4).
Ἡ Ἁγία Πεντηκοστή ἀποτελεῖ τήν ἀπαρχήν τῆς διαδόσεως εἰς τήν Οἰκουμένην τοῦ φωτιστικοῦ καί σωτηριώδους κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου διά τῶν Ἀποστόλων καί βεβαίως διά τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐφανερώθη εἰς τόν κόσμον ἀμέσως μετά τῆς εἰς Οὐρανούς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀποστολῆς τοῦ ἄλλου Παρακλήτου, ὡς ὑπεσχέθη εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ εἰπών: «ὅταν δέ ἔλθῃ ὁ Παράκλητος, ὅν ἐγώ πέμψω ὑμῖν παρά τοῦ Πατρός, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσῃ περί ἐμοῦ».
Ὁ Παράκλητος δέ Οὗτος, δηλονότι τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τό παρά τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, συγκροτεῖ καί συνέχει ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, βρύει προφητείας ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τον θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁμοούσιε καί ὁμόθρονε τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ Παράκλητε, δόξα Σοι».
Αὐτό τοῦτο τό ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ κατέστησε Ποιμένα, δηλονότι Ἐπίσκοπον καί ἱερέα τέλειον τόν Ἅγιον Πατρίκιον ὡς καί τούς συμμάρτυρας αὐτοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, οὗτοι οἱ ἱερομάρτυρες τοῦ Χριστοῦ ἠξιώθησαν τῆς θεοπτίας, δηλαδή τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός αὐτῶν λέγων: «Οἱ ἔνδοξοι μάρτυρες, ἱερωσύνης κεκοσμημένοι στολῇ, τῶν σφῶν αἱμάτων ταύτην, ἱερωτέραν ἀπεργασάμενοι, ἐν θεοπτίᾳ χορεύοντες ψάλλουσι. Εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν». Ὁ δέ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἐπιστέλλει λέγων: «Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καί αὐτός ἐν ἡμῖν, ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἡμῖν», (Α´ Ἰωάν. 4,13). Μέ ἄλλα λόγια, μόνον ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατά τήν ἀψευδῆ μαρτυρίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ. «Ὅν γάρ ἀπέστειλεν ὁ Θεός τά ρήματα τοῦ Θεοῦ λαλεῖ. Οὐ γάρ ἐκ μέτρου δίδωσιν ὁ Θεός τό Πνεῦμα. Ὁ Πατήρ ἀγαπᾷ τόν Υἱόν καί πάντα δέδωκεν ἐν τῇ χειρί Αὐτοῦ» (Ἰωάν. 3,34-35).
Ὁ σκοπός τῆς ὑπό τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀποστολῆς τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἦτο νά ἀποκαταστήσῃ Οὗτος τήν κοινωνίαν καί σχέσιν πρός τόν Θεόν, ἐκ τῆς ὁποίας (κοινωνίας) οἱ ἄνθρωποι εἶχον ἐκπέσει. Κατά δέ τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας «μόνον γάρ ἐστι φύσει Θεοῦ τό δύνασθαι διασῴζειν ἐκ τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς τοῦ ἀνθρώπου». «Ἔχομεν τοίνυν», λέγει ὁ Οἰκουμένιος, «ἀπό τῆς αὐτοψίας αὐτῆς… καί ἀπό τῆς ἐνεργείας διά τῆς εἰς ἀλλήλους ἀγάπης, ὅτι ὁ Θεός ἐν ἡμῖν καί ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἡμῖν καί κοινωνοῦμεν Αὐτῷ». Αὐτό δέ τό ὁποῖον δέδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός ἐκ τοῦ Πνεύματος Αὐτοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία…. καί ἡ πραότης, δηλονότι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος. (Γαλ. 5, 22-23).
Τῶν καρπῶν τούτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κοινωνός καί μέτοχος γενόμενος ὁ ἐν ἁγιοις Πατήρ ἡμῶν Πατρίκιος, ἐδέξατό τόν στέφανον τῆς θείας δόξης. Διό καί ἡμεῖς μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Νοερῶς σύν ἀγγέλοις νῦν διαιτώμενος, μάκαρ Πατρίκιε, τῶν ἐπιτελούντων, τήν σεβάσμιον μνήμην σου μέμνησο, πρός τόν σόν Δεσπότην, ἐν προσευχαῖς καθικετεύων ἐκ κινδύνων ρυσθῆναι πανεύφημε πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας». Ἀμήν. Ἔτη πολλά.
Εἰς τό Κοινωνικόν πολλοί τῶν πιστῶν ἐκοινώνησαν τῶν ἀχράντων μυστηρίων καί ἅμα τῇ ἀπολύσει ἔλαβον τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου.
Τῆς Λειτουργίας ληξάσης, ἔλαβε χώραν κέρασμα καί τράπεζα εἰς τήν νέαν αἴθουσαν τῆς ἐνορίας, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ, ἀραβιστί (ἀναρτηθήσεται προσεχῶς).
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
