Του Αρχιμ. Ιλαρίωνα Σιώκου, Ιεροκήρυκα της Ι. Μ. Μάνης
Στον απόηχο των πένθιμων εμβατηρίων που συγκλόνισαν την όμορφη πόλη της Καβάλας, μέσα στο φετινό καλοκαίρι, «ωσεί κεραυνός εν αιθρία» και προέπεμψαν τον μακαριστό Γέροντά μας στην τελευταία του κατοικία, άρχισαν κι όλας να ακούγονται φωνές οι οποίες εκθειάζουν και προτείνουν εκκλησιαστικά πρόσωπα για τη διαδοχή του, εκφράζοντας, προφανώς, τη βούληση μιας ομάδος της τοπικής κοινωνίας και εκκλησίας της Καβάλας και όχι ασφαλώς του κοινωνικού και εκκλησιαστικού της συνόλου. Έχουμε τη γνώμη ότι οι φωνές αυτές δεν ωφελούν αλλά μάλλον βλάπτουν τα εκθειαζόμενα και προτεινόμενα αυτά πρόσωπα, έστω και αν αυτά εν τέλει δεν τις υποκινούν και δε συνδέονται άμεσα με την απήχησή τους, δηλώνοντας άγνοια.
Είχαμε και εμείς την ευλογία να υπηρετήσουμε στην Πρωταποστολική Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου και στην Καβάλα για τρία περίπου χρόνια (2007-2008-2009), δίπλα στον μακαριστό Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κυρό Προκόπιο, ως Τακτικοί Ιεροκήρυκες (Ν. 817/78) της Ιεράς Μητροπόλεως, ως Εντεταλμένοι Ιεροκήρυκες του Καθεδρικού Ναού του Αποστόλου Παύλου Καβάλας, όπου, με ενταλτήριο έγγραφο του μακαριστού Γέροντός μας, είχαμε αναλάβει τα εσπερινά κηρύγματα και γενικώτερα την πνευματική διακονία του Ιερού αυτού Ναού. Επίσης, με εισήγηση του μακαριστού Γέροντός μας, ως Θεολόγοι Καθηγητές στο πρώην Τμήμα Εκκλησιαστικής και Πολιτιστικής Καταρτίσεως του Δημοσίου Ι.Ε.Κ. Καβάλας. Και προπαντός, είχαμε και εμείς το προνόμιο να διατελούμε χειροτονία σε Πρεσβύτερο και χειροθεσία σε Αρχιμανδρίτη του σπουδαίου αυτού μακαριστού Ιεράρχου, ο οποίος μας χειροτόνησε Πρεσβυτέρους και μας χειροθέτησε Αρχιμανδρίτες της Πρωταποστολικής αυτής Μητροπόλεως. Αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε και εμείς από τους Καβαλιώτες τον καιρό της εκεί εκκλησιαστικής μας διακονίας.
Αλλά παρά ταύτα και ενώ θα μπορούσαμε και εμείς με κάθε δικαίωμα να κινηθούμε ως υποψήφιοι για τη διαδοχή του μακαριστού Γέροντός μας, ωστόσο, δεν το πράττουμε, σεβόμενοι μεγαλύτερες υποψηφιότητες από τη δική μας, για τις οποίες έχει ήδη γίνει προφορικός και γραπτός λόγος, όπως αυτή του Θεοφιλεστάτου Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου Επισκόπου Μεθώνης κ. Κλήμη και εκείνη του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ. Συμεών Βολιώτη, προ των οποίων, νομίζουμε, ότι θα πρέπει να υποχωρήσει κάθε άλλη υποψηφιότητα ως ελάχιστη. Αν αυτή, τελικώς, είναι η Αρχιεπισκοπική και Συνοδική Βούληση, δεν είναι ορθό, αλλά τουναντίον, είναι επιζήμιο να εναντιώνεται κανείς, διότι έτσι ασφαλώς βλάπτει τον εαυτό του.
Σεβασμός, λοιπόν, στην πεπνυμένη κρίση και βούληση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου. Αυτή άλλωστε θα ήταν και η επιθυμία του μακαριστού Γέροντός μας, ο οποίος, πάνω από προσωπικές επιθυμίες και επιδιώξεις, έβαζε πάντα την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας και τον Μακαριώτατο Πρόεδρό της.
