Την Κυριακη Β´Λουκά ( 1η Οκτωβριου ) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Ορθρο και προεξήρχε της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό  Αγ. Νικολάου Καλλιθέας πλαισιωμένος από τους ιερείς του Ναού.

Αφορμή για το κήρυγμά του πήρε ο Μητροπολίτης Κορωνείας από την φράση του αποστολικού αναγνώσματος :
” Και έσομαι υμίν εις πατέρα και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας,λέγει Κύριος παντοκράτωρ ” ( Β Κορινθίους, στ, 18 ). Την μεγαλειώδη και παρήγορη αυτή υπόσχεση του Θεού προς τον άνθρωπο,είπε ο Σεβασμιωτατος,υπογραμμίζει απευθυνόμενος στους Κορινθίους ο Απ. Παύλος. Ο Θεός μας ονομάζει παιδιά του. Μας υιοθετεί ! Ας δούμε ορισμένες συνέπειες αυτής της θείας υιοθεσίας.

1. Αυτή δεν είναι μόνο μια παρηγοριά στην αφόρητη κάποτε μοναξιά του σημερινού ανθρώπου ή στις δυσκολίες των πειρασμών,αλλά είναι και η υπογράμμιση με μοναδικό τρόπο της αξίας του ανθρώπου. Ο,τι ονομάζουμε σήμερα ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ανθρώπινα, ατομικά δικαιώματα,που τόσος λόγος γίνεται γι’ αυτά,έχουν εδώ την υπαρξιακή τους αιτία. Στο γεγονός δηλ.ότι η χριστιανική πίστη συνέδεσε τόσο άμεσα το δημιούργημα με τον Δημιουργό,την εικόνα με το πρότυπο, τον άνθρωπο με τον Θεό. Γι’ αυτό δεν μπορούμε εν ονόματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να θεσμοθετούμε δρόμους που διασπούν την σχέση του Δημιουργού με το δημιούργημα. Που παραποιούν το ανθρώπινο πρόσωπο,όπως ο Θεός το προσδιόρισε,το μεταλλάσσουν ( μεταλλαγμένα προϊόντα δεν θέλουμε,θέλουμε μεταλλαγμένους ανθρώπους ; ). Και όλα αυτά εν ονόματι δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ατομικής ελευθερίας. Αλλά μια τέτοια ελευθερία καταντά ασυδοσία,που αμαυρώνει την ευγένεια του ανθρωπίνου προςώπου το αποπροσωποιεί. Είναι μια πλαςτογραφία της φύςεως,μια ” ύβρις ” ,μια προσβολή προς τον Δημιουργό,που ” άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ” ( Γένες. ε, 2 ).Και αυτό θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες και παρενέργειες.

2. Ο Θεός,που μας μιλάει γι’αυτόν το ευαγγέλιο δεν είναι ο Θεός-φόβητρο,ούτε ο Θεός –
τιμωρός ! Είναι κυρίως ο Θεός-πατέρας,που αγαπά. Η αγάπη είναι μια λέξη,που γοητεύει,πραγματικά,τους ανθρώπους. Πόση ευτυχία,πόση πληρότητα,πόσα όνειρα συνδέονται μ’ αυτή την λέξη ! Αλλά και πόση απογοήτευση,πόση απελπισία,πόση απόγνωςη,πόςη πικρία γεννά η απουσία της αγάπης ή η κυνική κατάχρηση αυτής της λέξεως. Όταν,λοιπόν,σκεπτόμαστε ότι είμαστε παιδιά του Θεού,μέσα σ’αυτην την σκέψη υπάρχει μια βεβαιότητα : Ο Θεός μας περιβάλλει με την αγάπη Του και η αγάπη μας γίνεται δεκτή απο Αυτόν. Αυτός δέχεται την αγάπη μας και αποδέχεται τον εαυτό μας όπως είναι, χωρίς να χρειάζονται παραποιήσεις ή αλλοιώσεις.
” Ίδετε -λοιπόν αδελφοί – ποταπήν αγάπην δέδωκεν ημίν ο πατήρ ίνα τέκνα Θεού κληθώμεν ” ( Α Ιωάνν. γ, 1). Οι άνθρωποι συνήθως καυχώνται για την υψηλή καταγωγή τους. Αλλά ποιά τιμή μπορεί να συγκριθεί με την τιμή να είσαι παιδί του Θεού ; Αρκεί με την ζωή μας την καθημερινή μέσα στους αγώνες,τα προβλήματα και τα διλήμματα να επιβεβαιώνουμε την αλήθεια ότι ” νυν τέκνα Θεού εσμέν και ούπω εφανερώθη τί εσόμεθα ” ( Α Ιωάνν. γ, 2).

Τέλος τελέσθηκε Μνημόσυνο,όπως κατ’ έτος την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου,όλων των προαπελθόντων ιερέων, ιεροψαλτών, επιτρόπων,  συνεργατών, δωρητών και ευεργετών του Ι. Ναού.