Τήν Τρίτην, 8ην /21ην Νοεμβρίου 2017, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ποιεῖ μνήμην τοῦ γεγονότος ὅτι, ὅτε ὁ Ἑωσφόρος μετά τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ ἐξανέστησαν ἐναντίον τοῦ Δημιουργοῦ αὐτῶν, οἱ Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἀντέστησαν ἐναντίον αὐτῶν κραυγάζοντες «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου!» λατρεύοντες τόν Θεόν καί ὑπακούοντες Αὐτῷ.
Τήν ἑορτήν ταύτην ἑώρτασε τό Πατριαρχεῖον εἰς τήν ἐν Ἰόππῃ Μονήν τοῦ Πατριαρχείου ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, ἀνακαινισθεῖσαν πρό ἐτῶν ἐκ βάθρων ὑπό τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, ὅπου προεξῆρξε τῆς Θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων
Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τῶν παρεπιδημούντων ἐκ τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστίνου, ἐκ τῆς Ἐκλησίας τῆς Κύπρου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσοῦ κ. Ἀθανασίου, ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου, συμπροσευχομένου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου Θεοφυλάκτου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Διακόνου π. Ἀναστασίου, ψαλλόντων δεξιά ἑλληνιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί ἀριστερά ἀραβιστί τῆς χορῳδίας τῆς ἀραβοφώνου Κοινότητος τῆς Ἰόππης, παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Τέλ -Ἀβίβ κ. Δημητρίου Μπίκα καί μελῶν τῆς παροικίας καί προσευχομένου εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος τῆς Κοινότητος τῆς Ἰόππης, ὁμόρων Κοινοτήτων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ῥωσσίας καί Ρουμανίας.
Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται:
Τῶν οὐρανίων ἀρχηγοί καί πρωτοστάται τῶν ὑψιθρόνων καί φρικτῶν τῆς θείας δόξης Μιχαήλ, Γαβριήλ Ἀρχιστράτηγοι σύν πᾶσι τοῖς ἀσωμάτοις ὦ Λειτουργοί Δεσπότου, ὑπέρ τοῦ κόσμου διά παντός, πρεσβευταί αἰτήσασθαι τήν ἄφεσιν τῶν ἐπταισμένων ἡμῖν καί ἔλεον καί χάριν εὑρεῖν ἐν ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ὁ ποιῶν τούς Ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα ( Ἑβρ. ) Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἐπωνύμῳ ἱερῶ τούτῳ ναῷ τῶν Ἀσωμάτων Δυνάμεων, ἵνα εὐχαριστιακῶς τελέσωμεν τήν ἑόρτιον αὐτῶν μνήμην. Καί δή τήν Σύναξιν τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ
Αἱ ἀσώματοι οὐράνιαι δυνάμεις διακρίνονται εἰς ἐννέα τάγματα, δηλονότι τῶν Σεραφείμ, Χερουβίμ, Θρόνων, Κυριοτήτων, Ἐξουσιῶν, Ἀρχῶν, Δυνάμεων, Ἀρχαγγέλων καί Ἀγγέλων. Αἱ ἀγγελικαί αὗται Δυνάμεις ἐδημιουργήθησαν υπό τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ μή ὄντος καί πρίν ἀπό τόν ὁρατόν κόσμον καί τόν ἄνθρωπον κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ «Αὐτός, [ὁ Θεός] τῶν ἀγγέλων ἐστί ποιητής καί δημιουργός ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι παραγαγών αὐτούς, κατ’ οἰκείαν εἰκόνα κτίσας αὐτούς φύσιν ἀσώματον, οἷόν τι πνεῦμα ἢ πῦρ ἄϋλον, ὡς φησίν ὁ θεῖος Δαυΐδ· «Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα», (Ψαλμ. 103,4). Καί ἀναλυτικώτερον: «αὐτός εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπλασε τούς ἀγγέλους ταχεῖς ὡς τούς ἀνέμους καί τούς λειτουργούς τοῦ αὐτούς ἔκαμε ὁ Κύριος δραστηρίους σάν τήν φλόγα τοῦ πυρός. Τό σχῆμα καί τήν κατάστασιν τῶν οὐρανίων τούτων δυνάμεων οὐδείς γνωρίζει εἰ μή μόνον ὁ Κύριος καί δημιουργός αὐτῶν Θεός. «Εἴτε ἴσοι κατ’ οὐσίαν εἴτε διαφέροντες ἀλλήλων, οὐκ ἴσμεν. Μόνος δέ ὁ ποιήσας αὐτούς Θεός ἐπίσταται ὁ καί τά πάντα εἰδώς», λέγει ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Οἱ δέ Ἄγγελοι καί Ἀρχάγγελοι, τῶν ὁποίων προΐστανται ὁ Μιχαήλ καί Γαβριήλ, Ἀρχιστράτηγοι ὄντες, εἶναι ἰσχυροί καί ἕτοιμοι διά τήν ἐκπλήρωσιν τοῦ θείου θελήματος καί εὑρίσκονται ἀμέσως παντοῦ, ὅπου τούς καλεῖ ἡ θεία ἐπίνευσις (=τό θεῖον νεῦμα), μέ τήν ταχύτητα τῆς φύσεως καί φυλάσσουν τά μέρη τῆς γῆς. Εἶναι προϊστάμενοι λαῶν καί χωρῶν, ὅπως τούς ὥρισε ὁ Δημιουργός νά οἰκονομοῦν αὐτά τά ὁποῖα ἀφοροῦν ἡμᾶς καί νά μᾶς βοηθοῦν. Υπερέχουν δέ ἀπό ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους κατά τό θεῖον θέλημα καί πρόσταγμα, διότι εὑρίσκονται πάντοτε κοντά εἰς τόν Θεόν. Προστρέχουν δέ εἰς βοήθειαν εἰς πάντας τούς ἐπικαλουμένους αὐτούς, κυρίως ἀπό τό μῖσος καί τήν μανίαν τοῦ Διαβόλου, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός «Ὅπου ἐπισκιάσει ἡ χάρις σου, Ἀρχάγγελε, ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις· οὐ φέρει γάρ τῷ φωτί σου προσμένειν ὁ πεσών Ἑωσφόρος».
Ἡ ἀποστολή τῶν Ἀγγέλων εἰς τήν διακονίαν τῶν θείων ἐντολῶν ἀλλά καί ἀρρήτου βουλῆς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐμφανέστατη ἐν τῇ ἱερᾷ τῆς σωτηρίας ἡμῶν Ἱστορίας, δηλονότι ἐν τῇ Ἀγίᾳ Γραφῇ, Παλαιᾷ τε και Νέᾳ Διαθήκῃ.
Τά Τάγματα τῶν ἀΰλων καί Ἀσωμάτων Δυνάμεων μετά πάντων τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν τήν χορείαν τῶν πολιτῶν τῆς ἐν οὐρανοῖς Ἐκκλησίας ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων :«ἀλλά προσεληλύθατε Σιών ὄρει καί πόλει Θεοῦ ζῶντος, ῾Ιερουσαλήμ ἐπουρανίῳ, καί μυριάσιν ἀγγέλων, πανηγύρει καί ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων, καί κριτῇ Θεῷ πάντων, καί πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων». (Ἑβρ. 12, 22-23).
Μέ ἄλλα λόγια οἱ Ἀγγελοι πανηγυρικῶς δοξολογοῦν τόν Θεόν, ἀκαταπαύστως ᾄδοντες καί λέγοντες τόν ἐπινίκιον ὕμνον «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ τῆς δόξης σου· Ὠσανά ἐν τοῖς ὑψίστοις. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ὠσανά ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις».
Διά τήν πρός τόν Θεόν ταύτην παρρησίαν αὐτῶν οἱ Ἄγγελοι ἀπολαμβάνουν ἰδιαιτέρας τιμῆς ἀπό τά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Περιττόν δέ νά εἴπωμεν ὅτι Ἄγγελος φύλακας συνοδεύει κατά τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀναγέννησιν ἡμῶν ἐκ τοῦ ἀγίου βαπτιστηρίου, δηλαδή τῆς κολυμβήθρας. Οὗτοι δέν φεύγουν ἀπό κοντά μας, ἐάν ἡμεῖς δέν τούς ἀπομακρύνωμεν μέ τόν μή Χριστιανικόν τρόπον τῆς ζωῆς ἡμῶν. Οἱ Ἀγγελοι συμμετέχουν εἰς τήν χαράν ἡ ὁποία γίνεται εἰς τούς οὐρανούς ἐπί τῇ εἰλικρινεῖ μετανοίᾳ ἑνός ἁμαρτωλοῦ κατά τόν ῥητόν λόγον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «Οὕτω λέγω ὑμῖν, χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι», (Λουκ. 15, 10).
Τούτου ἕνεκεν μεταξύ τῶν πολλῶν καί διαφόρων εὐχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπάρχει καί ἡ κοινῶς γνωστή εὐχή, διά τῆς ὁποίας παρακαλοῦμεν τόν Κύριον λέγοντες: «Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις Σου ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καί ὁδηγούμενοι, καταντήσωμεν εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί εἰς τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου σου δόξης, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
Εἰς δέ τήν εὐχήν εἰς τόν Ἄγγελον φύλακα τῆς τοῦ ἀνθρώπου ζωῆς, δεόμεθα τοῦ ἁγίου Ἀγγέλου ἵνα διαφυλάξῃ ἡμᾶς ἀπό πάσης ἐπηρείας τοῦ ἀντικειμένου τοὐτέστι τοῦ διαβόλου.
Ἄγγελοι ἦσαν αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ὑπηρέτουν τόν Ἰησοῦν μετά τήν νίκην τοῦ κατά τοῦ σατανᾶ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος «καί ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπό τοῦ Σατανᾶ, καί ἦν μετά τῶν θηρίων, καί οἱ ἄγγελοι διηκόνουν Αὐτῷ», (Μάρκ 1,13).
Οἱ σήμερον τιμώμενοι Ἀρχιστράτηγοι Ἄγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ μετά τῶν λοιπῶν ἁγίων Ἀσωμάτων καί οὐρανίων Ταγμάτων, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς προτρέπουν εἰς ἀνάνηψιν ψυχῆς, δηλονότι εἰς μετάνοιαν καί μάλιστα ἐν ὄψει τῆς προετοιμασίας ἡμῶν διά τήν μεγάλην ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων.
Δεηθῶμεν τῶν ἱκεσιῶν τῶν Ἀγγέλων καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν. Ὅπου ἐπισκιάσει ἡ χάρις σου, Ἀρχάγγελε, ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις· οὐ φέρει γάρ τῷ φωτί σου προσμένειν ὁ πεσών Ἑωσφόρος. Διό αἰτοῦμέν σε τά πυρφόρα αὐτοῦ βέλη, τά καθ’ ἡμῶν κινούμενα ἀπόσβεσον τῇ μεσιτείᾳ σου λυτρούμενος ἡμᾶς ἐκ τῶν σκανδάλων αὐτοῦ ἀξιύμνητε Μιχαήλ Ἀρχάγγελε. Ἔτῃ πολλά καί εἰρηνικά. Ἀμήν.
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε Δοξολογία, μετά ταύτην δέ κέρασμα καί τέλος τράπεζα εἰς τό ἡγουμενεῖον παρατεθεῖσα ὑπό του ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
