Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τάς Ἱεράς Μονάς
καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Νικοπόλεως καί Πρεβέζης
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14).
Ἀρχή καί ρίζα τῆς ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας εἶναι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς τά Χριστούγεννα, ἡ ἑορτή δηλαδή τῆς κατά Σάρκα Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἀποτελοῦν κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο τή «μητρόπολη ὅλων τῶν ἑορτῶν».
Κατά τόν ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο εἶναι τό «μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριο». Ὁ Θεός φανερώθηκε μέ σάρκα καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος κατά χάρη θεός. Εἶναι, κατά τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τό Θεοφόρο, «μυστήριον κραυγῆς ὅ ἐν ἡσυχίᾳ διεπράχθη».
«Χριστός γεννᾶται ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται. Χαίρει ἡ κτίσις πᾶσα». Γιορτή μέ ἀνέκφραστο μεγαλεῖο, μέ ἐλπιδοφόρο ἄγγελμα, κοσμοσωτήρια καί κοσμοχαρμόσυνη. Μᾶς ἀναζωογονεῖ, μᾶς θεραπεύει, μᾶς ἀναπλάθει καί μᾶς ἁγιάζει. «Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξα».
Τά Χριστούγεννα ἔχουν ἕνα νόημα βαθύτατα πνευματικό, ἅγιο καί σωτήριο, τήν ἀναγέννηση τῆς ψυχῆς καί τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Μᾶς ἐμπνέουν νά γίνουμε πιό πρᾶοι, πιό ἐπιεικεῖς, πιό φιλεύσπλαχνοι. Ζοῦμε τήν ἀναδημιουργία μας, τήν ἀνάπλασή μας. Γιά νά γίνει αὐτό χρειάζεται νά ἔχουμε καθαρή συνείδηση καί ζωή ἀπαλλαγμένη ἀπό παραπτώματα. Νά κάνουμε τόπο στή καρδιά μας νά κατοικήσει ὁ Χριστός γιά νά μεταμορφώσει τή ζωή μας. Νά γίνει ἡ καρδιά μας φάτνη τοῦ Χριστοῦ.
Ἐκείνη τή νύχτα τῆς Γεννήσεως κατέβηκε ὁ οὐρανός στή γῆ· ἑνώθηκε ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο· ἀνέτειλε στόν κόσμο ὁ ἀληθινός Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης· ἦρθε στή γῆ ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου.
Ἐκείνη τή νύχτα ἔγινε τό μεγαλύτερο θαῦμα, τό μεγαλύτερο γεγονός τῆς Παγκόσμιας Ἱστορίας. «Ἐτέχθη ἡμῖν Σωτήρ».
Ἕνας ζωγράφος ἔχει κάνει ἕνα θαυμάσιο ἀλληγορικό πίνακα «Τό Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ». Παρουσιάζει μιά χειμωνιάτικη σκηνή. Ἡ Παναγία μητέρα χλωμή καί λεπτοκαμωμένη μέ τό Χριστό στά γόνατά της. Ἡ γῆ παγωμένη, τά δένδρα γυμνά, ὅλα ἐρημικά… Ἀλλά ἐκεῖ πού πλαγιάζει ὁ Χριστός λουλούδια ξεπετάγονται ἀπό τήν νεκρωμένη γῆ καί χαρωπή προβάλλει ἡ ἄνοιξη γιά νά ἐπεκταθεῖ σιγά-σιγά παντοῦ. Εἶναι ἕνας θαυμάσιος συμβολισμός γιά νά ἐκφράσει τή μεταμόρφωση πού δημιουργεῖ στόν κόσμο ἡ ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Ὅπου φθάνει ὁ Χριστός ἡ βαρυχειμωνιά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου ὑποχωρεῖ, μιά νέα ζωή ἐμφανίζεται.
Ἄς ἀφήσουμε τό Θεῖο Βρέφος νά γίνει ὁ προσωπικός μας Λυτρωτής, γιά νά γεμίσει ἡ καρδιά μας μέ τά δῶρα Του: τήν ἐλπίδα, τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη, τήν ἄνοιξη μιᾶς νέας ζωῆς.
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
