Του Νείλου Ζοναγκίτη

Διαβάσαμε κάπου πρόσφατα, ότι ο Επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος είναι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα.

Η δημώδης αυτή φράση, η οποία κατά τον Νίκο Σαραντάκο, καταδυκνύει ότι στην Ελλάδα «μπορεί αστυνομία και χωροφυλακή να έτρεφαν αμοιβαία αισθήματα αντιπάθειας και να είχαν τις αντιζηλίες τους αλλά δεν ήταν ποτέ ευθέως αντίπαλοι», τελικά ταιριάζει γάντι στον Θεοφιλέστατο.

Γράφει ανάμεσα σε άλλα ο Επίκοπος Ειρηναίος ότι «ἡ συνοδικὴ σύστασις (της Σερβικής Εκκλησίας) σημαίνει, ὅτι ὅσοι μὲν θὰ ἐφαρμόζουν αὐτήν, θὰ βαδίζουν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ τῆς καθιερωμένης ἱεροκανονικῆς ἀκριβείας, ὅσοι δέ, ἄχρι καιροῦ, δὲν ἐφαρμόζουν αὐτήν, θὰ πορεύωνται εἰς τὸν δρόμον τῆς νομίμου ἱεροκανονικῆς οἰκονομίας. Να λοιπόν και η απόδειξη.

Υπήρξε ακούσαμε διαφορετική φωνή ανάμεσα στους Σέρβους Ιεράρχες από αυτή που προσπαθεί να επιβάλει στην Εκκλησία της Σερβίας ο Επίσκοπος Ειρηναίος.

Μήπως για να μην τα βάλει με τον συνάδελφο του, βάζει τους Σέρβους να πατούν σε δυο βάρκες. Την ακρίβεια και την οικονομία. Διακόψαμε κοινωνία, αλλά και δεν διακόψαμε.

Βγάζοντας αυθαίρετα συμπεράσματα περί αντοχής και συναίνεσης καταγράφει «Ἐὰν αἱ κατὰ τόπους Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ἀνθέξουν εἰς ὅλας τὰς προσδοκητέας πιέσεις καὶ ἐμμείνουν εἰς τὴν μέχρι τοῦδε κοινὴν γραμμήν, ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουν τὸν Ντενισένκο, τὸν Ντουμένκο καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ὑπολοίπους, τοῦτο θὰ σημαίνῃ ἐν τῇ πράξει τὴν κοινὴν συναίνεσιν πρὸς τὴν συνεπῆ τοποθέτησιν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας.»

Δεν θα θυμίσουμε στο Θεοφιλέστατο ότι η Σερβία τον περασμένο αιώνα βοήθησε τους αυτοεξόριστους Ρώσους Ιεράρχες, να στήσουν τελικά την σχισματική Εκκλησία της Διασποράς. Εννοείτε πως δεν χρειάζεται να του πούμε ότι ο χειροτονημένος στο σχίσμα από Βελεσσών και Παραβαρδαρίου, Αχρίδος Ιωάννης προηγείτε στα συλλείτουργα πάντων των Σέρβων Ιεραρχών. Ούτε θέλουμε να του ονομάσουμε τον σχισματικό Αρχιεπίσκοπο «Αθηνών και πάσης Ελλάδος» Στέφανο (κατά κόσμο Στυλιανό Τσακίρογλου) και τους λοιπούς θεολόγους κληρικούς και λαϊκούς της υπό τον ως άνω Ματθαιϊκής παρατάξεως, οι οποίοι έγιναν θεολόγοι από το Βελιγράδι. Θα του πούμε όμως ότι ο πρώην Κιέβου Φιλάρετος και ο Κιέβου Επιφάνιος, είναι πρόσωπα, εικόνες του Θεού, που αναγνωρίζονται από το όνομα τους και όχι από τα οικογενειακά τους επώνυμα.

Ας μην κατεβαίνει λοιπόν τόσο χαμηλά γιατί σίγουρα από το τίτλο του παρόντος, δεν θα του αρέσει η δεύτερη λέξη.