Τήν Κυριακήν, 25ην Μαρτίου / 7ην Ἀπριλίου 2019, Δ’ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν συμφώνως πρός τόν κινητόν κύκλον τῶν ἑορτῶν τοῦ Τριῳδίου, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, συμφώνως πρός τόν ἀκίνητον κύκλον τῶν ἑορτῶν εἰς τό βιβλίον τῶν Μηναίων.
Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον ἔλαβε χώραν τό γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἤτοι εἰς τήν πόλιν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας. Εἰς τήν πόλιν ταύτην, συμφώνως πρός τόν Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν, (Λουκ. 1,26-37) ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἐπεσκέφθη τήν ἁγνήν κόρην Μαριάμ, προσεφώνησεν αὐτήν διά τοῦ «Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ» καί ἀνήγγειλεν εἰς αὐτήν ὅτι «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται αὐτῇ καί δύναμις Θεοῦ ἐπισκιάσει αὐτήν καί θά γεννήσῃ κατά σάρκα τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ ἀγγέλου ἐγένετο πρᾶξις, γεγονός, ὅτε ἡ Μαριάμ εἶπε «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου», τότε, ὡς λέγεται εἰς τόν «Ἀκάθιστον Ὕμνον», «σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ ὁ Κύριος ἐσωματώθη», ὁ «Λόγος σάρξ ἐγένετο» καί ἡ Μαριάμ ὡς σκεῦος τῆς ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ ἀνεδείχθη ἡ Θεοτόκος.
Τό ὑπερφυσικόν γεγονός τοῦτο τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἑωρτάσθη εἰς τόν τόπον, ἔνθα ἔλαβε χώραν εἰς τήν Ναζαρέτ, κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν διά πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας, τελεσθείσης εἰς τόν ἱστορικόν Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ναζαρέτ.
Τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος καί πολλῶν ἱερέων Ἀραβοφώνων τῆς περιοχῆς τῆς Γαλιλαίας καί Ἄνω Γαλιλαίας καί κληρικῶν παρεπιδημούντων ἐξ ἄλλων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί ἄλλων διακόνων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ἑνορίας τοῦ Προσκυνήματος τῆς Ναζαρέτ, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί προσευχομένου πανδήμου ἐκκλησιάσματος ἐξ ἐντοπίων τῆς Ναζαρέτ καί τῶν περιχώρων καί προσκυνητῶν ἐκ διαφόρων Ὀρθοδόξων χωρῶν.
Εἰς τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Καί ἐλθών ὁ ἄγγελος Γαβριήλ εἰς πόλιν Ναζαρέτ, λέγει τῇ Παρθένῳ Μαρίᾳ· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Ἡ δέ εἶπε: Καί πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ὁ δέ ἔφη· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σε καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι. Καί εἶπεν· ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου, (Λουκ. 1, 25-28).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς ἁγιογραφικῆς [βιβλικῆς] πόλεως Ναζαρέτ, ἵνα εὐχαριστιακῶς καί δοξολογικῶς ἑορτάσωμεν τήν ἑορτήν τῆς ἄκρας φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, δηλονότι τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.
Τό γεγονός τοῦτο προκατήγγειλεν ὁ μεγαλοφωνώτατος Ἡσαΐας λέγων: «Καί δώσει Κύριος αὐτός σημεῖον· ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἡσ. 7,14). Διό καί ὁ ψαλμῳδός ἀναφωνεῖ: «καί ᾄσατε τῷ Κυρίῳ· εὐλογήσατε τό ὄνομα αὐτοῦ, εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τό σωτήριον αὐτοῦ», (Ψαλμ. 95,2).
Ἡ ἐν ἀπορίᾳ καί ἐκστάσει ἀπάντησις τῆς Παρθένου Μαρίας τῷ ἀγγέλῳ Γαβριήλ: «Καί πῶς ἔσται μοι τοῦτο» ἀποτελεῖ ἀπορίαν πάσης ἀνθρωπίνης λογικῆς διανοίας. Καί τοῦτο, διότι τό ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν μυστήριον τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ κατανοεῖται μόνον διά τῆς πίστεως εἰς τό ἄρρητον σχέδιον τῆς οἰκονομίας τοῦ ἀποκεκρυμμένου μυστηρίου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καί ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διά τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ», (Ἐφεσ. 3, 9-10), ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.
Μέ ἄλλα λόγια, ἐν τῷ εὐλογημένῳ καί κεχαριτωμένῳ προσώπῳ τῆς Παρθένου Μαρίας ἐπληρώθη τό σωτηριῶδες σχέδιον τοῦ Θεοῦ ὑπέρ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τό ὁποῖον ἐτέλει ὑπό τήν δουλείαν τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, δηλονότι τῆς ἁμαρτίας. «Ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», λέγει ὁ μέγας Παῦλος, «ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν», (Γαλ. 4, 4–5).
«Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ Οἰκουμένιος λέγει· «Οὐκ εἶπε διά γυναικός… ἀλλά ἐκ γυναικός, δεικνύς ἐκ τῆς οὐσίας αὐτῆς εἰληφότα τό σῶμα τοῦ Κυρίου καί καρπόν ὄντα τῆς κοιλίας αὐτῆς. Ὁ δέ Εὐσέβιος Ἐμέσης λέγει· «’Επειδή γυνή προεξένησεν ἁμαρτίαν, ἐκ γυναικός ὁ σῴζων». «Χαῖρε δι᾽ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει, χαῖρε δι᾽ ἧς ἡ ἀρά ἐκλείψει», ἀναφωνεῖ ὁ συντάκτης τοῦ ὕμνου εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου. «Χαῖρε εὐλογημένη, ἡ τήν σφραγῖδα μόνη φυλάξασα, ἐν μήτρᾳ δεξαμένη, τόν πρό αἰώνων Λόγον καί Κύριον, ἵνα ἐκ πλάνης σώσῃ ὡς Θεός τό γένος τῶν ἀνθρώπων».
Ὁ χαιρετισμός, «Χαῖρε κεχαριτωμένη» τοῦ ἀγγέλου Γαβριήλ πρός τήν Παρθένον Μαρίαν ἀφορᾷ εἰς δύο τινά. Πρῶτον, εἰς τό γεγονός, ὅτι διά τῆς ἀσωμάτου φωνῆς τοῦ ἀγγέλου, δηλονότι τῆς ἐπελεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί τῆς ἐπισκιάσεως τῆς δυνάμεως τοῦ Ὑψίστου ἐπ᾽ αὐτήν, ἡ Παρθένος Μαρία κατέστη δοχεῖον τῆς θείας Χάριτος. Ἡ δέ θεία χάρις ἀπήλλαξεν αὐτήν πάσης ἁμαρτίας καί τοιουτοτρόπως ἐνεσωματώθη ἐν αὐτῇ κατά τρόπον ὑποστατικόν ὁ Θεός Λόγος, ὁ Χριστός καί ἡ φύσις τῶν βροτῶν, δηλαδή τῶν ἀνθρώπων, ὑπέστη τήν ἀνάκρασιν τῆς Θεότητος.
Δεύτερον, τό «Χαῖρε» τοῦ ἀγγέλου ἀφορᾷ εἰς τό γεγονός, ὅτι ἐξέλαμψεν ἐν τῷ κόσμω ἡ χαρά τῆς σωτηρίας. Καί τοῦτο διότι ἐξέλιπεν ἡ ἀρά, ἤτοι ἡ κατάρα καί ἡ πλάνη, ἡ ὁποία ἐδέσμευε μέ τά δεσμά τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας τόν Προπάτορα Ἀδάμ καί τήν Προμήτορα Εὔαν, ὡς τοῦτο διατυπώνει ὁ ὑμνογράφος Ἰωσήφ λέγων: «Χαῖρε Θεοτόκε χαρᾶς δοχεῖον, δι᾽ ἧς τῆς Προμήτορος ἀρά λυθήσεται» καί «Ἀδάμ ἐπανόρθωσις, χαῖρε Παρθένε Θεόνυμφε, τοῦ ᾍδου ἡ νέκρωσις».
Σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία εὐαγγελίζεται ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Θεοτόκου Μαρίας τήν ἀνάπλασιν τοῦ σύμπαντος κόσμου, δηλονότι τήν ἀποκάλυψιν τοῦ φωτός τοῦ ἀληθινοῦ καί ἐνυποστάτου, ὡς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή· «Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καί τῆς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς», (Ἡσαΐας, 9,2 / Ματθ. 4, 16). Περί τούτου μαρτυροῦν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί Εὐαγγελισταί, οὐχί μέ φιλοσοφικάς ἐπινοίας καί μεταφυσικάς κατηγορίας/ διαβεβαιώσεις, ἀλλά μέ τόν ἄκτιστον φωτισμόν τῆς ἐνεργείας τοῦ ἁγίου Πνεύματος: «Οὐ γάρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καί παρουσίαν, ἀλλ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος», (Β´ Πέτρ. 1,16), λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Ὁ δέ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγει: «Ὅ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καί ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ᾽ ἡμῶν», (Α´ Ἰωάν. 1, 1-3).
Ἰδού διά τί ὁ ὑμνῳδός βοᾷ καί λέγει: «Εὐφραινέσθω ἡ κτίσις καί χορευέτω ἡ φύσις, ὅτι σήμερον τό ἀπ᾽ αἰῶνος μυστήριον ἀνακαλύπτεται καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τοῦ ἀνθρώπου γίνεται. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, ἵνα τόν Ἀδάμ Θεόν ἀπεργάσηται».
Τοῦτο τό ἀπ᾽ αἰῶνος ἀνακαλυφθέν μυστήριον τῇ Θεοτόκῳ καί ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ καί συμπάσῃ τῇ κτίσει, καταγγέλλει καί διακονεῖ λατρευτικῶς καί λειτουργικῶς, ἀλλά καί θυσιαστικῶς μέχρις αἵματος, «τό κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ», ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί δή τό πρωτογενές μοναχικόν Χριστιανικόν τάγμα τῶν Σπουδαίων, τοὐτέστιν τό τάγμα τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.
Αἱ σύγχρονοι ἡμῖν προκλήσεις τῆς ἀνομίας καί τῆς ἀποστασίας ἐν τῷ κόσμῳ ἐπιβεβαιοῦν τό ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ κήρυγμα τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «ὅτι καί αὐτή ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Οἴδαμεν γάρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν», (Ρωμ. 8, 21-22).
Τήν ἐλευθερίαν, τήν ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, εὐαγγελίζεται σήμερον καί ἡμῖν ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Διό καί μετά τοῦ Ἀγγέλου Γαβριήλ εἴπωμεν τῇ Παρθένῳ Μαριάμ: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ, εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν», (Λουκ. 1, 28), τούς πόθῳ σέ τιμῶντας πρέσβευε τῷ Υἱῷ καί Θεῷ δωρηθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν, τήν εἰρήνην καί τό μέγα ἔλεος. Ἀμήν, ἔτη πολλά καί εὐλογημένον Πάσχα.
Ἀπολυθείσης τῆς θείας Λειτουργίας, παρετέθη ἑόρτιος τράπεζα εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί πολλούς ἄλλους ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, εἰς τήν ὁποίαν προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξαν».
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ναζαρέτ κ. Κυριακέ,
Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,
Μέλη ἐκλεκτά τῆς Κοινότητος Ναζαρέτ,
Ἀγαπητοί συνδαιτημόνες,
Σήμερον, ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία ἑορτάζει πανηγυρικῶς τήν ἱεράν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.
Συνεορτάζει μεθ’ ἡμῶν καί ὁ λαός τῆς Ναζαρέτ.
Τό ἑόρτιον τοῦτο γεγονός ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, τόσον διά τήν Χριστιανικήν Κοινότητα, ὅσον καί διά τούς λοιπούς κατοίκους τῆς Ναζαρέτ γενικώτερον.
Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Μαρίας εἶναι ὁ Εὐαγγελισμός τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον, τό κορυφαῖον αὐτό δημιούργημα.
«Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῶ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰωάν. 4,16).
«Ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τόν Θεόν, καί τόν ἀδελφόν αὐτοῦ μισῆ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γάρ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν ὅν ἑώρακε, τόν Θεόν ὅν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν»; (Α΄ Ἰωάν. 4,20).
Τό Εὐαγγέλιον τοῦτο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ διακονεῖ διά μέσου τῶν αἰώνων τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων διά τοῦ μοναχικοῦ αὐτοῦ τάγματος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἡ ὁποία (Ἀδελφότης) οὐδέποτε ἔπαυσε νά μεριμνᾷ τόσον διά τήν διαφύλαξιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὅσον καί διά τήν Χριστιανικήν παρουσίαν καί μαρτυρίαν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Ἡ ἱστορία τῆς διαφυλάξεως καί λειτουργίας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἀλλά καί ἡ ἱστορία τῆς διαφυλάξεως καί διαποιμάνσεως τοῦ εὐσεβοῦς καί χριστεπωνύμου ποιμνίου καί δή τῆς ταυτότητος αὐτοῦ, ἀποτελεῖ τήν πλέον ἁπτήν καί ἀψευδῆ μαρτυρίαν τῆς ἱερᾶς ἀποστολῆς τοῦ Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.
Σήμερον εὑρισκόμεθα εἰς τήν εὐχάριστον θέσιν νά γνωρίσωμεν ὑμῖν ὅτι αἱ ἀπό κοινοῦ προσπάθειαι, ἀλλά καί ἡ στενή συνεργασία μετά ἐκλεκτῶν μελῶν τῆς Κοινότητος ἡμῶν ἐν Ναζαρέτ ἀπέδωσε τούς καρπούς αὐτῶν. Οἱ καρποί δέ οὗτοι εἶναι ἡ ὁλοκλήρωσις τῶν ἐργασιῶν τῆς Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου ἐν τῇ περιοχῇ τοῦ «Κάσερ-ἐλ-Μουτράν». Αἱ ἐργασίαι τῆς Σχολῆς εὑρίσκονται εἰς τό τελικόν στάδιον αὐτῆς.
Δραττόμεθα τῆς εὐλογημένης ταύτης ἑορτίου χαρᾶς, ἵνα εὐχαριστήσωμεν πάντας τούς τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας αὐτῶν τήν πανήγυριν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Παρθένου Μαρίας τῆς ἀπό Ναζαρέτ.
Θερμάς εὐχαριστίας ἐκφράζομεν τῷ λίαν ἡμῖν ἀγαπητῷ ἐν Χριστῷ ἀδελφῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ καί τοῖς ἀγαπητοῖς ἡμῖν Ἱερεῦσιν ὡς καί τοῖς διακονοῦσιν τήν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν. Ἔτη πολλά. Εὐλογημένον τό ὑπόλοιπον στάδιον τῆς νηστείας καί καλόν Πάσχα! Ἀμήν».
Ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἑωρτάσθη ὡσαύτως εἰς τό προσκύνημα τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος εἰς Γεθσημανῆν διά θείας Λειτουργίας τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, τῇ ἐπιστασίᾳ τοῦ ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Ραμάλλαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ραφιδίων διά θείας Λειτουργίας τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης.
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
