Τό Σάββατο 7η Μαρτίου ἐ.ἒ. ἡ Ἐνορία τοῦ Γοματίου γιόρτασε μέ κατάνυξη καί ἁγιορείτικη τάξη τή μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων πού ὑπέστησαν φρικτό μαρτύριο στή λίμνη τῆς πόλεως τῆς Σεβαστείας. Ἡ Πανήγυρις ἒλαβε χώρα στόν μεγαλοπρεπῆ σταυροειδῆ τρουλαῖο βυζαντινό ἐνοριακό Ἱερό Ναό τῆς Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων πού ἀνήγειρε πρό 25ετίας περίπου μέ πολλή προσοχή, κόπους καί μεράκι ὁ Ἐφημέριός του Ἁγιορείτης Παν. Ἀρχιμ. π. Ἀναστάσιος Τοπούζης, βοηθούμενος ἀπό τούς ἐνορίτες του καί ὂχι μόνο, μετά τήν καταστροφική πυρκαγιά πού ὑπέστη ὁ παλαιός Ναός τῆς Παναγίας, τόν ὁποῖο ἡ Ἐνορία ἀπεκατέστησε καί σήμερα βρίσκεται περιποιημένος δίπλα στόν κυρίως Ναό.
Ἀνήμερα στή γιορτή, τοῦ Ὂρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος, ἀπό τούς Παν. Ἀρχιμ. π. Κυριακό Χολέβα, π. Χριστόδουλο Στυλιανό καί π. Ἀναστάσιο Τοπούζη, τόν ἀεικίνητο καί τιμώμενο ἀπό ὂλους ἐφημέριο τοῦ Ναοῦ, τόν Αἰδ. Πρωτ. π. Σπυρίδωνα Μποτονάκη ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπενησίου καί τούς Διακόνους π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη καί π. Θεόκλητο Παρδάλη.
Ὁ φιλομάρτυς καί φιλόχριστος Λαός τοῦ Γοματίου κατέκλυσε τόν ὡραιότατο καί λειτουργικό λατρευτικό χῶρο πού σημειωτέον διαθέτει θαυμάσια ἀκουστική χωρίς τή χρήση μικροφωνικῆς ἐγκαταστάσεως.
Παρόντες καί οἱ Ἂρχοντες τοῦ Τόπου: οἱ Βουλευτές κα Κυριακή Μάλαμα καί κ. Ἀπόστολος Πάνας, ὁ Δήμαρχος κ. Στυλιανός Βαλιάνος, οἱ Ἀντιδήμαρχοι κ.κ. Γεώργιος Κοῦκος καί Νικόλαος Αὐγερινός, ὁ Δημοτικός Σύμβουλος κ. Χριστόδουλος Γιουβανάκης, ὁ Τοπικός Πρόεδρος κ. Ἀθανάσιος Παπουτσής, ὁ Διοικητής τοῦ Πυροσβεστικοῦ Κλιμακίου Ἀρναίας κ. Δημήτριος Ἀλεξανδρής καί ὁ κ. Γεώργιος Γιουβανάκης ἐκπρόσωπος τοῦ Πυροσβεστικοῦ Κλιμακίου Ἁγίου Ὂρους. Τά ψαλτήρια τίμησαν οἱ μουσικολογιώτατοι κ. Βασίλειος Κοκκαλιάρης, Πρωτοψάλτης τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας καί ὁ τοπικός Ἱεροψάλτης κ. Ἂγγελος Μπουχωρίκος μέ τούς συνεργάτες τους.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη διεξοδικά στό μαρτύριο τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα πού πρός τιμήν τους ἐγκώμια ἒχουν συγγράψει μεγάλοι τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες, ὃπως ὁ Μ. Βασίλειος , ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὁ Γρηγόριος ὁ Νύσσης, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμασσείας Ἀστέριος, ὁ Ἃγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος κ.ἂ. Τοῦτο συνέβη διότι προξένησε στήν Ἀρχαία Ἐκκλησία τεράστια ἐντύπωση ἡ μαρτυρία τους καί τό μαρτύριό τους. Οἱ Ἃγιοι Τεσσαράκοντα ἦταν Στρατιώτες ἀπό διάφορους τόπους καί μαρτύρησαν στούς χρόνους τοῦ Ρωμαίου Βασιλέως Λικινίου, κατά τό ἒτος 320 μ.Χ.. Δέθηκαν μέ ἁλυσίδες, παραδόθηκαν στίς φυλακές καί λιθοβολήθηκαν ἂγρια ἀπό τούς Ρωμαίους εἰδωλολάτρες καί τελικά μέσα στό βαρύ ψύχος τῆς χώρας τῆς Σεβαστείας ρίχτηκαν στή λίμνη της, ὣστε μέσα στόν πάγο νά ἀφήσουν τήν τελευταία πνοή τους. Στό σημεῖο αὐτό ὁ ὁμιλητής ὑπέμνησε τή λιποταξία ἑνός ἐκ τῶν Τεσσαράκοντα, τοῦ ὁποίου τή θέση πῆρε γενναιόφρονα ἓνας ἐκ τῶν δεσμοφυλάκων τους, τοῦ ὁποίου τό ὂνομα ἦταν Ἀγλάϊος.
Στό σημεῖο αὐτό ὁ Σεβασμιώτατος στάθηκε ἰδιαιτέρως στή λέξη ΜΑΡΤΥΡΙΟ καί θεώρησε καλό νά προβῆ σέ μιά φιλολογική καί θεολογική θεώρηση τοῦ ὃρου. Παρετήρησε, λοιπόν, ὃτι, σύμφωνα μέ τά σύγχρονα ἑλληνικά λεξικά, μαρτυρῶ σημαίνει ὁμολογῶ, φανερώνω, λέγω τήν ἀλήθεια μή λογαριάζοντας τό κόστος καί συνάμα σημαίνει προσφέρομαι στό μαρτύριο, προσφέρω σῶμα καί ψυχή καί γίνομαι μάρτυρας τῆς ἀλήθειας πού ζῶ καί ὑποστηρίζω!
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, συνέχισε ὁ Δεσπότης, σημειώνει κατηγορηματικά γιά τόν ἑαυτό του, μᾶλλον δέ γιά τό μαρτύριό του: «…ἐγώ γάρ, τά στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω», δηλαδή, «ἐγώ τίς πληγές καί τά μαρτύρια τοῦ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ φέρω στό σῶμα μου» (Γαλ. ΣΤ’ 17)! Τό ἲδιο ἀκριβῶς ἐπανέλαβαν μέ τό μαρτύριό τους οἱ Ἃγιοι ἒνδοξοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες. Ὡμολόγησαν τήν ἀλήθεια γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ! Ἐμαρτύρησαν περί τῆς Ἀληθείας, πού εἶναι ὁ Χριστός! Καί ἡ νομοτέλεια ἀκολούθησε ὡς φυσικό ἀποτέλεσμα: τό Μαρτύριο!
Καί κατέληξε ὁ ὁμιλητής: «Ὃταν κάποιος ὡς Ἐκκλησία ἀποφασίση νά ὁμιλήση περί Χριστοῦ ὡς τελείου Θεοῦ καί τελείου Ἀνθρώπου καί Σωτῆρος τοῦ κόσμου, ὃταν μαρτυρήση περί τῆς Ἀληθείας δηλαδή, τότε ἀκολουθεῖ σάν σκιά τό μαρτύριο. Ἀδελφοί, ὃταν παρατηρεῖτε τήν Ἐκκλησία νά βρίσκεται γιά μεγάλο χρονικό διάστημα σέ εἰρήνη καί ραστώνη, τότε νά τρέμετε! Κάτι δέν πάει καλά! Ἡ ἐκκοσμίκευση εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας, τό ναί σέ ὃλα τῶν Ἡγητόρων της καί τοῦ Λαοῦ, γιά νά ἀρέσουμε στόν σημερινό κόσμο, στίς Ἀρχές καί στίς Ἐξουσίες καί στό ἑκάστοτε κοσμοείδωλο! Ὃταν ἡ Ἐκκλησία ἐξέρχεται ἀπό τίς “Κατακόμβες”, ἢ τουλάχιστον δέν διαπνέεται ἀπό τό “πνεῦμα” καί τό “κλῖμα” τῶν Κατακομβῶν, τότε εἶναι Ἐκκλησία συμβιβασμένη, δέν φέρει τά στίγματα τοῦ Χριστοῦ, γιατί δέν θέλει νά ἀπόδεχθῆ ὃτι μαρτυρῶ περί τοῦ Χριστοῦ σημαίνει, ὁμολογῶ τήν ἀλήθεια περί τοῦ Θεανδρικοῦ του Προσώπου καί ἂν χρειασθῆ ὑφίσταμαι γι’ αὐτό διωγμό καί μαρτύριο!»
Κατόπιν ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ ἐκοινώνησε μέ τά Ἂχραντα Μυστήρια εὐάριθμο ἐκκλησίασμα καί τελείωσε τή Θεία Κοινωνία, κρατῶντας στά χέρια του τό Ἂγιο Ποτήριο καί τήν Ἱερά Λαβίδα μέ τό ἀφαίμακτρο, ἀπευθύνθηκε στό ἐκκλησίασμα, ἀπαντῶντας στό ἐρώτημα τῶν ἡμερῶν, ἐάν πρέπει νά κοινωνοῦμε ὃλοι οἱ Χριστιανοί μέ μία λαβίδα (=κουταλάκι) τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἳματος τοῦ Χριστοῦ, λόγῳ τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ Κοροναϊοῦ καί τῆς δῆθεν μεταδόσεώς του μέσῳ τῆς Θείας Μεταλήψεως, μέ τήν ἲδια λαβίδα πού κοινώνησε τόν κόσμο κατέλυσε – μετέλαβε – ἐνώπιον ὃλων μεγάλη μερίδα τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἳματος τοῦ Χριστοῦ, λέγοντας: «Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας Ἀνασταίνει καί Ζωοποιεῖ τόν ἂνθρωπο, δέν τόν νεκρώνει! Αἰδώς, τά Ἃγια δέν μολύνουν!»
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἀκολούθησε νηστίσιμο κουρμπάνι, μέ ρεβυθάδα καί καλαμαράκια μέ ζυμαρικά, φτιαγμένα ἀπό τίς ἀρχόντισσες νοικοκυρές τοῦ Γοματίου!
