Προσπάθησα νά τό ξεπεράσω άλλά τά άκόμη κυκλοφοροΰντα στήν μικρή μας κοινωνία, μέ άναγκάζουν νά άπαντήσω στά σχετικά ερωτήματα.

Τόν προηγούμενο μήνα έκοιμήθη μία συντοπίτισσά μας, μητέρα κληρικού έκ Ζακύνθου στόν όποιον άπαγορεύεται κάθε συμμετοχή σέ ιερατικές πράξεις στήν Μητρόπολη τού νησιού μας. Πέντε μητροπολίτες έφθασαν στό νησί γιά τήν έξόδιο άκολουθία της «ίερομήτορος», χωρίς νά λάβουν ύπόψη τους, ούτε τήν απαγόρευση ιεροπραξίας τού κληρικού, ούτε ότι δέν πήγε στόν οίκεΐο Ποιμενάρχη νά τόν παρακαλέσει καί μέ ταπείνωση νά ζητήσει τήν εύχή του. ’Άραγε δέν κατάλαβαν τήν άναχώρηση, τό πρωϊ τής έξοδίου, άπό τό νησί των τριών εντοπίων Αρχιερέων; Γιατί έφυγαν;

Ό λαός λέει: «Μέ οποίον δάσκαλο καθήσεις, τέτοια γράμματα θά μάθεις».

Οί έμπνευστές τής ανάρμοστης σχέσης καί παρουσίας είναι συμμαθητές τής Μεγάλης Καισαρικής Σχολής.
Λυπηρόν ότι κάποιοι άπ’ αυτούς έγιναν κομπάρσοι τής άποτυχημένης έπίδειξης στήριξης στόν συμμαθητή τους, γιά νά επιβεβαιώσουν τήν λαϊκή ρήση : «όμοιος όμοίω άεί πελάζει».