Του Κωνσταντίνου Νούση

Δεν στέγνωσε το μελάνι από το τελευταίο μας άρθρο αναφορικά με τις επίσημες τοποθετήσεις Ελλαδίτη Ορθοδόξου Αρχιερέως, ο οποίος λίγο πολύ θεώρησε την ομοφυλοφιλική ορμή φυσική και δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό, ανατρέποντας εκ βάθρων τη διαχρονική σχετική Παράδοση του χριστιανισμού. Προ ημερών λοιπόν είδαμε με κατάπληξη τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο να «ξεγελάει» τον οικείο εγχώριο μητροπολίτη και να τελεί βάπτιση τέκνων ενός ζεύγους γκέι ομογενών εξ Αμερικής. Στην περίπτωση του πρώτου δεν «άνοιξε μύτη» ακόμη. Στη δεύτερη υπόθεση έχουμε τουλάχιστον διαμαρτυρία της Ελλαδικής ΔΙΣ προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και αναμένουμε τις σχετικές διαδικασίες.

Πριν πούμε οτιδήποτε, να υπογραμμίσουμε ότι η Εκκλησία δεν ήταν ποτέ και ούτε πρόκειται να καταστεί ομοφοβική. Αυτό άλλωστε μαρτυρείται και από τις αρχαίες μαρτυρίες σε κείμενα Γεροντικά, στα οποία η αναφορά σε τέτοια αμαρτήματα πολλάκις αντιμετωπίζεται με ασχολίαστη σιωπή. Το ότι υπάρχουν ιεροί κανόνες που καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία ως βαρύτατο αμάρτημα είναι μια πραγματικότητα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ομοφοβικότητα, διότι τότε και η καταδίκη της άμβλωσης ή της μοιχείας και κάθε σοβαρού παραπτώματος θα σήμαινε τον αντίστοιχο εκκλησιαστικό «ρατσισμό» και μεσαιωνισμό. Αυτά είναι, ωστόσο, αστείες και αστήρικτες κατηγορίες όσων είναι παντελώς άσχετοι με την ορθόδοξη πνευματικότητα ή απλά πολέμιοί της.

Στον προηγούμενο αιώνα η Εκκλησία απαγόρευε τις βαπτίσεις τέκνων προερχομένων από πολιτικό γάμο. Αυτό η προχωρημένη αντιορθόδοξη πρακτική των περισσοτέρων κατήργησε την εν λόγω απαγόρευση αναγκαστικά σχεδόν, έχοντας σήμερα φτάσει στον θεσμό της γαμοβάφτισης. Θα μου πείτε κάποτε απαγορευόταν και η κηδεία των αυτοκτονησάντων για παιδαγωγικούς κυρίως λόγους που στόχο είχαν τους ζώντες. Πάνε αυτά τώρα… Η οικονομία της Εκκλησίας τανύεται μέχρι να σπάσει στα δύο. Υπάρχουν όρια άραγε; Πότε αυτή η προσαρμογή στα κακώς κείμενα θα λάβει έναν φραγμό; Δύσκολα ερωτήματα, όχι όμως και αναπάντητα. Και η απόκριση της Εκκλησίας πηγάζει από την Παράδοσή της και πάλι: πρέπει να υπάρχουν όρια. Παράδειγμα: ο τρίτος γάμος. Ο γράφων γνωρίζει περίπτωση ευσεβέστατου ζεύγους του παρελθόντος που αναγκάστηκε να συζεί παράνομα (κατά την Εκκλησία), διότι ο ένας εκ των δύο ήταν ήδη τρίγαμος. Αυτοί οι άνθρωποι, πολύτεκνοι, είναι εξάπαντος άγιοι. Να μαλώσουμε την Εκκλησία που δεν τους «συγχώρησε» την ιεροτελεστία του γάμου; Ούτε αυτό. Μπορεί το ζεύγος των Ελληνοαμερικάνων ομοφυλόφιλων που βάφτισαν τα παιδιά τους δια του Αμερικής Ελπιδοφόρου να είναι ήδη αγιασμένοι άνθρωποι ή και να γίνουν τέτοιοι στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι θα τους πούμε μπράβο για τον «γάμο» τους και τη βάφτιση των «παιδιών τους», την ευλογία της οποίας υπέκλεψε εκνόμως ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής; Μη γένοιτο! Έστω και για παιδαγωγικούς λόγους, προς την κοινωνία ευρύτερα και ειδικότερα προς τα πολυτρόπως «μπερδεμένα» παιδιά που προκύπτουν από τέτοια σχήματα συμβίωσης…

Η οικονομία της Εκκλησίας σαφώς και έχει όρια, αλλιώς καθίσταται επιλήψιμη και εφάμαρτη, αν θέλουμε να μιλήσουμε με ευαγγελικούς όρους. Και πρέπει να γίνεται σε εξατομικευμένο επίπεδο και όχι οριζοντίως και κατά παράβαση αιώνιων όρων και ορίων, θεσπισθέντων μάλιστα εν Πνεύματι Αγίω. Η ομοφυλοφιλία είναι ένα όριο ανυπέρβλητο. Αν γίνει και αυτή «αποδεκτή» εκκλησιαστικώς, τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου στην επευλόγηση πάσης δυνατής σεξουαλικής διαστροφής. Και έτσι, η έλευση του Χριστού στη γη ταυτίζεται ολοταχώς με μια ανεπίτρεπτη επάνοδο στην αρχαία ειδωλολατρία και στα ήθη της. Ο άγιος Ιερώνυμος έγραφε ότι «σημείο» λίγο προ της Δευτέρας Παρουσίας θα είναι η απροκάλυπτη αποδοχή και δημόσια παρουσία της ομοφυλοφιλίας. Αυτό άρχισε ήδη και επιδεινώνεται ραγδαία το φαινόμενο. Ο ίδιος άγιος – το λέω με επιφύλαξη – γράφει ότι το βράδυ των Χριστουγέννων άγγελος Κυρίου αφαίρεσε τη ζωή από τους τότε γκέι, προκειμένου να μη συναντήσει ο Χριστός ερχόμενος επί γης τη βδελυρή αυτή και θεομίσητη αμαρτία. Και αν δεν το πήρε από τον Ιερώνυμο, σίγουρα το καταγράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης! Φυσικά, αυτά τα γραφόμενα σήμερα θα ξεσήκωναν μέχρι και ποινική δίωξη. Εμείς ας σταθούμε στο πνεύμα της παράδοσής μας: το νέο μήνυμα που έφερε ο Χριστός είναι η κάθαρση των παθών δια της μετανοίας και όχι η ευλογία και η επικρότησή τους. Το τίμημα της επιλογής είναι διττό και συγκεκριμένο: ή η είσοδος στη Βασιλεία του Θεού ή στην αιώνια κόλαση. Διαλέγουμε και παίρνουμε λοιπόν!