Του Χρήστου Τριβιζά – Θεολόγου
Τα τελευταία χρόνια, αλλά πολύ περισσότερο τη φετινή χρονιά, χάσαμε πολλά αγαπημένα πρόσωπα, συγγενείς κατά σάρκα και κατά πνεύμα, που με μετέστησαν από τα γήινα προς την αιωνιότητα.
Σήμερα έφυγε από κοντά μας, ένας από τους κορυφαίους διανοούμενους της Ορθοδοξίας, ένας σοφός ακαδημαϊκός δάσκαλος της ορθόδοξης θεολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, λάτρης της νηπτικής και μυστικής θεολογίας ο Κάλλιστος Γουέαρ, ο πρώτος Άγγλος επίσκοπος Διοκλείας της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Μεγάλης Βρετανίας.
Γύρω στα 20 μου χρόνια στεκόμουν μπροστά σε κάποιον που είχε κάνει συνειδητά κάτι διαφορετικό, από τα συνηθισμένα προβαλλόμενα κοινωνικά στερεότυπα, είχε αφήσει τη ζωή που ο πολύς κόσμος έλεγε ότι έπρεπε να θέλουμε να ζήσουμε!! Είχα μπροστά μου έναν χαρούμενο άνθρωπο, γεμάτο αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία και γαλήνη, κάτι το οποίο, δεν νομίζω να είχα δει μέχρι τότε, σε διάσημους, δυνατούς, όμορφους και πλούσιους ανθρώπους, πιθανόν αυτό να συμβαίνει σε ανθρώπους που έχουν ηθικές αξίες και ποιοτικά χαρακτηριστικά στην προσωπικότητα τούς που παρόλο τους πειρασμούς, απέχουν από κάθε κριτική, αντιμετωπίζουν τον πόνο και το άγχος, τιθασεύσουν το ΕΓΩ τους με ταπείνωση και χτίζουν ζωές γεμάτες ενέργεια, φώς, σκοπό και νόημα.
Ο Μακαριστός υπήρξε, συγγραφέας βιβλίων και άρθρων σχετικά με την επιστήμη, την πίστη και την εμπειρία στην ορθόδοξη θεολογία. Προσφέροντας με τη διδασκαλία του ΄΄ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΖΩΝΤΩΝ΄΄, μεταβάλλοντας πνευματικά και οδηγώντας τους ανθρώπους στην υπαρξιακή πνευματική πληρότητα.
Προσωπικά θεωρώ ότι, ο Μακαριστός αντιπροσώπευσε πλήρως, αληθώς και χωρίς ίχνος υποκρισίας την επιστημονική και εμπειρική θεολογία, χωρίς να χρησιμοποιήσει την εμπειρία και τη γνώση του για προσωπικό όφελος, παραπλανώντας ευάλωτους ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους στο Θεό.
Του οφείλω ευγνωμοσύνη πρωτίστως γιατί ήταν ένας από τους ανθρώπους που με ενέπνευσαν να σπουδάσω και Θεολογία και να παρακολουθήσω/εκπαιδευτώ στην βιοηθική και σε εξειδικευμένα θέματα παγκόσμιας ειρήνης τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Ελλάδα.
Κατά δεύτερον διότι ωφελήθηκα από τις διαλέξεις και τη μελέτη των συγγραμμάτων του, διδάχτηκα την ορθόδοξη ιατρική και τη στενή σχέση μεταξύ ορθόδοξου χριστιανισμού και ιατρικής, που υπήρχε ανά τους αιώνες, κυρίως όμως στην πρώτη εκκλησία όπου οι θεολόγοι είχαν ευρέως ιατρική εκπαίδευση, όπως ο ιατρός συγγραφέας του τρίτου Ευαγγελίου Λουκάς.
Συνειρμικά στην μνήμη μου, έρχεται η τελευταία μας συνάντηση στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2014, αναπολώντας την όμορφη και οικοδομητική συζήτηση που αναπτύξαμε για την ενσωμάτωση της βιοηθικής, της ορθόδοξης θεραπευτικής θεολογίας με την ιατρική/νοσηλευτική επιστήμη, ώστε οι επιστήμονες υγείας να αποκτήσουν μεγαλύτερη και πιο ακριβή εικόνα για το ανθρώπινο πρόσωπο, ανοίγοντας προοπτικές ελπίδας για ΟΛΟΥΣ προάγοντας ταυτόχρονα και το ενδιαφέρον για μεταμορφώσεις και “Αναστάσεις εν ζωή“.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μας πνευματικέ δάσκαλε, θα σε θυμόμαστε για πάντα. Αιωνία ας είναι η μνήμη σου, σεβαστέ και σοφέ Ιεράρχη.
