Τήν Κυριακή 28η Αὐγούστου τ.ἔ., ΙΑ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιη΄23-35), τή λεγομένη Κυριακή τῶν “Ταλάντων”, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τῆς Παναγίας Γαλατίστης, στήν ὁποία ἐφημερεύει ὁ λαμπρός παπα-δάσκαλος Αἰδ. Πρωτ. π. Ἀργύριος Καραμόσχος, ὁ ὁποῖος τιμᾶ μέ τήν παρουσία του τή Γαλάτιστα καί τήν Ἐνορία του, πνευματικά ἀλλά καί κτιριακά ἀνακαινίζοντας καί ἀναπλάθοντας τά πάντα, μέ τή βοήθεια τῶν πνευματικῶν του τέκνων, τά ὁποῖα τόν τιμοῦν καί τόν στηρίζουν. Ἤδη, ἡ Ἐνορία μέ μπροστάρη τόν π. Ἀργύριο ἀναπλάθει καί ἀνακαινίζει τό μαγευτικό ἐξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, δίδοντάς του τό παλιό του μεγαλεῖο καί ἐσωτερικῶς καί ἐξωτερικῶς, προβάλλοντας τήν ὄψη τῆς πετροπερίβλητης περιβολῆς του.
Ὁ Λαός τῆς Ἐνορίας προσῆλθε γιά νά μετάσχη στό Κυριακάτικο Εὐχαριστιακό Συμπόσιο, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Τοπικό Σύμβουλο κ. Δημήτριο Γούσιο, πνευματικό τέκνο καί λίαν ἀγαπητό πρόσωπο στόν Μητροπολίτη μας. Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη σέ αὐτή καθεαυτή τήν ἔννοια καί στή θεολογική διάσταση τοῦ ὅρου “Τάλαντα” πού χρησιμοποιεῖται εὐρέως στίς Παραβολές-Παροιμίες τοῦ Κυρίου μας ὡς τεχνικός-διδακτικός ὅρος!
Πράγματι, εἶπε ὁ ὁμιλητής, καί στήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα καί στή σημερινή τήν ἁπλουστευμένη ὁ ὅρος “Τάλαντα” σημαίνει χαρίσματα, δωρήματα, ταλέντα, γιά τά ὁποῖα ἡ κοινωνία μας πολλές φορές ὑπερηφανεύεται ὅτι κατέχει στά σπλάγχνα της- καί καλῶς πράττει! Τῆς ἀρέσει νά στεφανώνη τά παιδιά της τά προικισμένα μέ ἀκένωτα “μαργαριτάρια”, τά πλουτισμένα μέ ἐξαιρετική ἰδιοφυΐα πού ξεχωρίζουν στό διάβα τῶν ἐποχῶν καί τῶν αἰώνων στίς ἐπιδόσεις τῆς ζωῆς. Καί δέν εἶναι λίγοι οἱ ἀδερφοί μας ἐκεῖνοι πού μέ τή φεγγοβολή τους “ἀρτύζουν” καί ὀμορφαίνουν ὄντως τήν ἁπλῆ καί ὄμορφη δημιουργία του Θεοῦ.
Τί εἶναι ὅμως τά “Τάλαντα”-ταλέντα, διερωτήθη ὁ ὁμιλητής; Εἶναι χαρίσματα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, εἶναι προσόντα ἁγιοτριαδικά πού ἐκχώρησε καί παρεχώρησε καί ἐστόλισε μέ αὐτά ὁ Θεός-Πατέρας τό πλάσμα Του. Λησμονεῖ ὅμως ὁ κόσμος καί ἡ κοινωνία κάθε ἐποχῆς, πληρωμένη μέ ἄμετρη αὐταρέσκεια καί ἐγωκεντρισμό, ὅτι αὐτά τά ταλέντα εἶναι τόσο “Τάλαντα” ἱκανά νά δροσίσουν ψυχές, ὅσο εἶναι δῶρα Θεοῦ, στό μέτρο πού εἶναι δῶρα Θεοῦ. Στό μέτρο πού εἶναι χαρίσματα ἁγιοπνευματικά! Γιατί, ἄς ποῦμε τήν ἀλήθεια, ὅτι ἀπό ταλέντα καί τάλαντα ὁ κόσμος ὁ σημερινός εἶναι γεμάτος, τάλαντα πού ἡ δυσωδία καί ὁ βόρβορος πού ἀποπνέουν κάνουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο νά πνίγεται, νά βρωμίζη, νά πεθαίνη! Καί ἀπό “ταλαντούχους” ἡ ἐποχή μας γεμάτη, μά τό στόμα τους θαρρεῖς βγάζει τήν πίσσα καί τήν κόλαση γεννοῦν τά φθαρμένα τους σπλάγχνα καί χείλη! Ἄραγε, πόσα τάλαντα στήν ἐποχή μας δεν ἔχουν καταστῆ ἐπικίνδυνα;
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, συνέχισε ὁ Ἐπίσκοπός μας, ἀπαντᾶ σέ κάθε ἐπαρμένον τολμητία τοῦ χθές ἤ τοῦ σήμερα: «Τί ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών» (Α΄ Κορ. δ΄,7), δηλαδή, καημένε ἄνθρωπε “τί ταλέντο ἔχεις πού δεν τό ἔλαβες ἀπό τόν Θεό; Ἐφόσον δέ τό ἔλαβες ἀπό τόν Θεό, τί καυχιέσαι σάν νά μήν τό ἔχης λάβει;” Θεοῦ τά δῶρα λοιπόν, γιά αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία τό ὑπερτονίζει ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ δοτήρας καί ὁ χορηγός ὅλων τῶν χαρισμάτων τῆς Ἐκκλησίας. Καί τό ἀποδεικνύει μάλιστα στό μικρό παιδάκι πού βαπτίζεται, σάν τό σφραγίζη μέ τό Ἅγιο Μύρο Της, ἀποτυπώνοντας μέ τό χέρι τοῦ Ἱερέως τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ σέ ὅλο τό σῶμα, ἀκριβῶς τήν ὥρα πού ἀναπέμπεται ἡ Εὐχή : «Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν»! (Ἀκολουθία Ἁγίου Βαπτίσματος). Χωρίς αὐτή τή Σφραγίδα κανείς δεν μπορεῖ νά ἀναδειχθῆ μέλος τίμιο τῆς ποίμνης τοῦ Κυρίου.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος μέ τά λόγια τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων: «Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ δοτήρας καί χορηγός ὅλων τῶν χαρισμάτων τῆς Ἐκκλησίας», γιά αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά ἑλκύουμε τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ πάντες!».
Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας, ὁ Σεβασμιώτατος μέ τόν Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση ἐπεσκέφθη τό δροσοστάλακτο ἐξωκκλήσιο τοῦ Τιμίου Προδρόμου στήν Ἐνορία Ἁγίου Προδρόμου τῆς Μητροπόλεώς μας, στήν ὁποία ἐφημερεύει ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπός μας Παν. Ἀρχιμ. π. Δωρόθεος Ζέρβας. Πρόκειται γιά τό ἐξωκκλήσι πού κυριολεκτικῶς ἀνέδειξε ἀπό τή γῆ ὁ π. Δωρόθεος καί ἀνεπαλαίωσε μέ πολύ μεράκι καί πολλή προσωπική φροντίδα, συνεπικουρούμενος ἀπό τά πνευματικά του τέκνα καί τίς Δημοτικές καί Περιφερειακές Ἀρχές. Ἡ Ἀκολουθία ἐψάλη ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ σέ εἰδική πρός τοῦτο εὐπρεπισμένη ἐξέδρα, καθότι ἡ ζέστη τοῦ καλοκαιριοῦ καί ἡ στενότης τοῦ χώρου δέν ἐπέτρεπαν νά στεγασθῆ τό μέγα πλῆθος πού συνάχθηκε γιά νά τιμήση τόν Πρόδρομο.
Καί ὄντως, ἡ Τοπική Ἐνορία καί οἱ ὅμορες σέ αὐτήν συνῆλθαν μέ ὅλη τους τήν καρδιά νά τιμήσουν τόν Προφήτη καί Βαπτιστή τοῦ Κυρίου, τόν Ἰωάννη πού μαρτύρησε καί ὑπέγραψε μέ τό αἷμα του τήν ὁμολογία τῆς Πίστεως γιά τό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας, ὁμολογώντας οὐσιαστικά ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας, τέλειος Θεός καί ἄνθρωπος «…ἐν ᾧ ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν» (Κολ. Α΄14), δηλαδή, “ἐξαιτίας τοῦ Ὁποίου καί διά τοῦ Ὁποίου κατέχουμε τήν Ἀπολύτρωση καί Σωτηρία”!
Ἐδῶ, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη διεξοδικά στόν πρό τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου καιρό καί στήν παγκόσμια προσδοκία πού ἐκφράζεται σέ ὅλους του προχριστιανικούς λαούς, ὡς ἀπόδειξη αὐτῆς τῆς ἀναζήτησης τῆς λύτρωσης, τῆς σωτηρίας. Μίλησε γιά τόν Πλάτωνα καί μάλιστα γιά τόν Πρωταγόρα καί τόν Φαίδωνα καί τούς Διαλόγους του, μίλησε γιά τόν Προμηθέα Δεσμώτη, ὡς κύριο ἐκφραστή ἀναζήτησης τῆς λύτρωσης καί τῆς σωτηρίας σέ πανανθρώπινη κλίμακα…
Ὅμως, παρετήρησε ὅτι ἡ Λύτρωση ἦταν τό ἀναμενόμενο γιά ὅλους τούς λαούς τῆς προχριστιανικῆς γραμματείας. Ἀλλά κανείς δέν ἐτόλμησε ποτέ νά πῆ πώς τήν κατέχει! Αὐτό τό “ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν” τοῦ Παύλου εἶναι μοναδικό, γιατί στηρίζεται στή βεβαιότητα πού χάρισε στόν κόσμο ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ στόν Σταυρό, χωρίς τήν ὁποία καμμιά σωτηρία δεν ὑπάρχει!
Καί κατέληξε ὁ Μητροπολίτης μας: «Τή λύτρωση στό χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας δέν τή βρίσκουμε πατώντας σέ ὑποκειμενικές συλλήψεις. Ὅσο καί ἄν φαίνεται πώς εἶναι ἰδιωτική τοῦ καθενός ὑπόθεση ἡ σωτηρία, ἐντούτοις ἡ ἁγιοεμπειρία τῆς Ὀρθοδοξίας κηρύσσει πώς αὐτή κατορθώνεται ὄχι μεμονωμένα, ἀλλά σέ συνδυασμό μέ τήν ὅλη ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς τό καταλάβουμε· ἐκεῖνος πού θέλει νά εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό, δέν μπορεῖ νά βλέπη τή σωτηρία ὡς ἀπόλυτα ἀτομική του ὑπόθεση. Καί τοῦτο γιατί εἶναι ὑπόθεση δική του ἀλλά καί τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι δῶρο Χριστοῦ τά πάντα, καί ἡ Ἀπολύτρωση καί ἡ Σωτηρία καί τά πάντα!”.
Στήν Ἀπόλυση τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Σεβασμιώτατος διεμοίρασε τά ἀποτμήματα τῆς ἀρτοκλασίας πρῶτα στούς Ἄρχοντες τοῦ Λαοῦ, δηλαδή τόν Ἀντιπεριφερειάρχη κ. Ἰωάννη Γιῶργο, τούς Ἀντιδημάρχους κ.κ. Χρῆστο Βορδό, Χρῆστο Κομπόγιαννο, Γεώργιο Θαλασσινό καί Δημήτριο Ζαγγίλα, τήν Περιφερειακή Σύμβουλο κα Κατερίνα Ζωγράφου, τούς Προέδρους Ἁγίου Προδρόμου κ. Στυλιανό Γεωργακούδη καί Γαλατίστης κ. Ἐμμανουήλ Σειρᾶ, τόν Διοικητή Ἀστυνομικῆς Διευθύνσεως Χαλκιδικῆς Ταξίαρχο κ. Παπαδόπουλο Γεώργιο, τήν Πρόεδρο τοῦ ΚΕΔΗΠΟ κα Μαρία Ἀβέρη, τή Δημοτική Σύμβουλο κα Μαρία Γκουγκούση, τόν Τοπικό Σύμβουλο Γαλατίστης κ. Δημήτριο Γούσιο καί μετέπειτα σέ ὅλο τό χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Ὄντως, ἡ ἑσπερινή αὐτή σύναξη θύμιζε ὄχι μόνο Ἐκκλησία Θεοῦ, ἀλλά καί ἐκκλησία Δήμου!
