Η Ιερά Μητρόπολις Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου πανηγύρισε με κάθε μεγαλοπρέπεια τη “γενέθλιo ημέρα”, δηλαδή, το Μαρτύριο της Αγίας ενδόξου Νεομεγαλοπαρθενομάρτυρος Ακυλίνης της Ζαγκλιβερινής, στον ομώνυμο Ιερό Ναό της γενέτειράς της.
Η Αγία μαρτύρησε για την πίστη του Χριστού σε ηλικία 19 ετών (1745 – 1764 μ.Χ.) στο Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης, υπακούοντας απόλυτα στην προτροπή της μητέρας της να κρατήσει ακέραιο και αλώβητο τον Μαργαρίτη της πίστεως στον Χριστό που πήρε από την κολυμβήθρα της Εκκλησίας.
Τα Ιερά Λείψανά της, ευρεθέντα με θαυματουργικό τρόπο το 2012 στην Όσσα του Λαγκαδά, μεταφέρθηκαν το 2013 από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρό ΙΩΑΝΝΗ, κατόπιν παρακλήσεως του οικείου Ιεράρχου κ. Θεοκλήτου, στον τόπο του Μαρτυρίου και φυλάσσονται σε αργυρά Λάρνακα στον πάγκαλλο Ιερό της Ναό στο Ζαγκλιβέρι, Ναό που ανήγειρε ο αείμνηστος π. Αναστάσιος Θεολόγου, αρχιερατεύοντος της Ιερισσού κυρού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ του Αναγνώστου.
Την παραμονή της εορτής, μέσα σε μια πληθούσα Εκκλησία, ετελέσθη ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός της Αγίας, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ιερισσού κ. Θεοκλήτου, πλαισιουμένου από πλήθος Κληρικών εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, των ομόρων Ιερών Μητροπόλεων και εξ Αγίου Όρους. Πολύς ο Λαός προσέτρεξε στη χάρη της για να λάβει δύναμη και ευλογία από τα χαριτόβρυτα Λείψανά της, με επικεφαλής τον τ. Υπουργό και Βουλευτή κ. Θεόδωρο Καράογλου, τους Βουλευτές Β’ Θεσσαλονίκης κες Δώρα Αυγέρη και Κωνσταντίνα Αδάμου και τους κ.κ. Δημήτριο Βαρτζόπουλο και Γεώργιο Αρβανιτίδη, τον Δήμαρχο Λαγκαδά κ. Ιωάννη Ταχματζίδη, τον Αντιπεριφερειάρχη κ. Κωνσταντίνο Γιουτίκα, την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Λαγκαδά κα Βασιλεία Λούρδα, τον πολιτευτή και τ. Αντιπεριφερειάρχη κ. Θεοφάνη Παπά, τους Αντιδήμαρχους Πολυγύρου κ. Χρήστο Κομπόγιαννο και Αριστοτέλη κ. Νικόλαο Αυγερινό, τον Διοικητή του Γ’ Σ.Σ. Αντιστράτηγο Σωτήριο Κωστάκογλου, την εκπρόσωπο της 34ης Μ/Κ Ταξιαρχίας Ασσήρου Αντ/ρχη κα Σταυρούλα Ζαμλαρά, τους Προέδρους των Τοπικών Συμβουλίων Ζαγκλιβερίου κ. Νικόλαο Κοπαρανίδη, Πετροκεράσων κ. Αθανάσιο Καλαφάτη και Λειβαδίου κ. Δημήτριο Γουδήρα, κ.α.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος παρετήρησε ότι στις τετιμημένες Ιερές Λάρνακες των Νεομαρτύρων, των αντιστασιακών δηλαδή Ρωμιών κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, στηρίζεται το οικοδόμημα του νέου Ελληνισμού.
Χαρακτηριστικά ο ομιλητής υπενθύμισε το χρέος όλων ημών των Ελλήνων, εμπρός από αυτή τη θυσία του νέφους των Νεομαρτύρων, να διατηρούμε τη Ρωμιοσύνη και την πίστη μας στον Χριστό ακέραιη και αλώβητη.
Τούτο το στήριξε στη λυδία λίθο της ενότητας των αρχαίων Ελλήνων που κάποτε – δυστυχώς όχι σήμερα – διδασκόμαστε στα Σχολεία. Το όμαιμο, το ομόθρησκο και το ομόγλωσσο της αρχαίας Ελλάδος!
Ένα χρέος ιερό που η Αγία Ακυλίνα ζητεί να διατηρήσουμε και σήμερα: Την ενότητα της Φυλής μας, την ακεραιότητα της γλώσσης και της ιστορίας της Ρωμιοσύνης και του Χριστού την πίστη την αγία, χάριν της οποίας τα τιμιώτερα λίθων πολυτελών Ιερά Λείψανα των Αγίων είναι βαμμένα με αίμα από το μαχαίρι του Αγαρηνού!
Προ της απολύσεως του Εσπερινού εκκίνησε μεγαλειώδης πομπή και πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος και των μυροβλυζόντων Λειψάνων της Αγίας ανά τους οδούς της πόλεως του Ζαγκλιβερίου, φερομένων επί ευπρεπισμένου προς τούτο στρατιωτικού οχήματος! Της πομπής ηγείτο η Φιλαρμονική της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, προσδίδοντας την ανάλογη μεγαλοπρέπεια στο γεγονός.
Συγκλονιστική απέβη η στιγμή και ρίγη συγκινήσεως προκάλεσε η μεταφορά στο πατρικό σπίτι της Αγίας Ακυλίνας των Ιερών της Λειψάνων και η δέηση που εκεί αναπέφθηκε υπέρ του Λαού και της Εκκλησίας του Κυρίου!
Την κυριώνυμο ημέρα των Ιερών Ακολουθιών του Όρθρου και της λαμπράς Θείας Λειτουργίας προέστη ο οικείος Ιεράρχης, ο οποίος προέβη κατά την τάξη της Εκκλησίας στην εις Διάκονο χειροτονία του Μοναχού Νικοδήμου, μέχρι πρότινος Μιχαήλ Κωτινούδη, φερέλπιδος νέου και πνευματικού τέκνου του ιδίου και του Γεν. Αρχ. Επιτρόπου της Ι. Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Δωροθέου Ζέρβα.
Ο νεοχειροτονηθείς Διάκονος κατάγεται από τα ιστορικά Πετροκέρασα και προσετέθη στη δύναμη των αδελφών της Ιεράς Μονής Αγίου Χριστοφόρου Αρναίας.
Στην προσλαλιά του προς τον Σεβασμιώτατο ο προς χειροτονίαν π. Νικόδημος παρετήρησε ότι ο Κληρικός σήμερα οφείλει να είναι ομολογητής και μάρτυρας, καθότι ζει σε χρόνους που η κοινωνία υπερηφανεύεται για την υλοφροσήνη της και καθημερινώς προβάλλει το γκρέμισμα των αξιών ως τρόπο ζωής.
«Σ’ αυτούς όμως τους χρόνους, είπε π. Νικόδημος, αξιώνομαι σήμερα να συμμετάσχω στην μαρτυρική ιερωσύνη της Εκκλησίας του Χριστού. Όχι για να διακονηθώ αλλά για να διακονήσω. Όχι για να δοξαστώ αλλά για να δοξάσω το τρισάγιο όνομα του Κυρίου μου. Γίνομαι Διάκονος όχι για να διαπρέψω, αλλά για να διακονήσω τον Λαό του Θεού που είναι Σώμα Χριστού και να σηκώσω τον σταυρό μου για να ξεκινήσω την πορεία μου προς τον Γολγοθά. Σταυρός ο οποίος θα είναι για μένα καύχημα.
Γνωρίζω επίσης, ότι ο Λαός του Θεού, ζητεί από τον Κληρικό τη γνησιότητα της ορθοδόξου πίστεως και της ζωντανής μαρτυρίας της αγάπης του Χριστού».
Ακολούθως ευχαρίστησε οφειλετικώς τον πνευματικό του π. Δωρόθεο, τον Πρωτοσύγκελλο π. Ιγνάτιο Ριγανά, άπαντες τους Κληρικούς της Ι. Μητροπόλεως Ιερισσού, και φυσικά τον Γέροντά του Σεβ. Μητροπολίτη Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητο, που τον έχει υπό τη σκέπη του.
Στην αντιφώνησή του ο Σεβασμιώτατος, απευθυνόμενος στο πνευματικό του παιδί, του υπεγράμμισε ότι Ιερωσύνη σημαίνει υπακοή και πάλι υπακοή στο θέλημα του Θεού. Υπακοή για την Ορθοδοξία σημαίνει “άρνησις ψυχής οικείας παντελής, διά σώματος επιδεικνυμένη εναργώς…μνήμα θελήσεως και έγερσις ταπεινώσεως”, δηλαδή, “παντελής άρνηση της ψυχής μας, που φανερώνεται εναργέστατα μέσα από το σώμα μας…είναι ο τάφος της θελήσεώς μας και η έγερση της ταπεινώσεως” (Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος).
Διευκρίνισε δε ο Σεβασμιώτατος ότι υπακοή βέβαια δεν σημαίνει δουλικότητα ή άρνηση της προσωπικής ελευθερίας που ευτελίζει τον άνθρωπο, στερώντας του το πολυτιμότερο δώρο της ζωής. Η υπακοή είναι υπεύθυνη και ελεύθερη πράξη που χαριτώνει τον άνθρωπο και με αυτήν ως χάρισμα αγιοπνευματικό επιβεβαιώνεται το κριτήριο της αληθινής ελευθερίας: η καθαρότητα της διάνοιας και η κάθαρση της ψυχής από τα πάθη.
Περαίνοντας τον λόγο του ο Σεβασμιώτατος είπε: «Ποτέ εδώ στην Ανατολή η υπακοή δεν θεωρήθηκε και δεν χρησιμοποιήθηκε ως μέσο καταναγκασμού και καταπατήσεως της αξίας της ανθρώπινης προσωπικότητας, δηλαδή, ως δεκανίκι οιουδήποτε “αλάθητου”.
Η υπακοή γεννιέται και χτίζεται καρτερικά ως απαύγασμα υιϊκής σχέσεως, κάτω από το επιτραχήλιο του δοκιμασμένου και αγίου πνευματικού πατέρα, αφού έχει προηγηθεί το θάψιμο του ιδίου θελήματος.
Συνιστά τελικά στην πραγματικότητα την άρνηση του χοϊκού – υλικού δρόμου και τρόπου ζωής και την άνοδο στο σπίτι του Πατέρα, το ανέβασμα στη ζωή που ελευθερώνει και πληρώνει τον άνθρωπο!».
Προ της απολύσεως της Θείας Λειτουργίας ετελέσθη Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρού Ιωάννου, ηγαπημένου και καρδιακού φίλου του Μητροπολίτου κ. Θεοκλήτου.
