Του Ιωάννου Π. Μπουγά – Θεολόγου
Στο Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (LIDDELL και SCOTT) η λέξη άγος έχει αρνητική σημασία και σημαίνει κυρίως οποιοδήποτε αντικείμενο θρησκευτικού φόβου ή ευλάβειας, αυτό που απαιτεί εξαγνισμό, κατάρα, μίασμα, ενοχή, πρόσωπο ή πράγμα μιαρό, βδέλυγμα, μίασμα. Σήμερα μεγάλο μέρος ελληνικής κοινωνίας ασχολείται με το βδέλυγμα-μίασμα που κατοικοεδρεύει σε έναν λόφο της πόλεως των Αθηνών. Όμως αυτό το άγος δεν έχει καμμία σχεση όχι μόνο με την Ορθόδοξη πίστη, αλλά και με όσους ευρίσκονται εκτός Εκκλησίας και χωρίς πολλές φορές να το γνωρίζουν έχουν τα στοιχεία της αληθινής Αγιότητας.
Ο Άγιος για την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κάνει θαύματα, δεν είναι καθημερινό show στο Διαδίκτυο, δεν ποιεί την Θεία Λειτουργία θεατρική παράσταση, δεν συνομιλεί στο κινητό δημοσίως κατά την ώρα του θείου κηρύγματος, δεν έχει οπαδούς, δεν συγκεντρώνει χρήματα, δεν καταστρέφει το περιβάλλον κτίζοντας αυθαίρετα παραπήγματα, κάνει υπακοή στην Εκκλησία, αλλιώς είναι απατεώνας και αιρετικός.
Οι Άγιοι για την Εκκλησία είναι ταπεινοί ώστε δεν υπάρχουν για τον κόσμο.
Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ο Θεός είναι Άγιος, ο οποίος και κάλεσε τον άνθρωπο να γίνει και αυτός Άγιος. «Άγιοι έσεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α΄ Πετ. 1. 16). Μετά την Πεντηκοστή ο Χριστός χορηγεί στούς μαθητές του Πνεύμα Άγιο, το οποίο συγκροτεί την Εκκλησία και χορηγείται σε όσους εισέρχονται με το μυστήριο του βαπτίσματος στην Ἐκκλησία.
Όπως ο Θεός είναι Άγιος, έτσι πρέπει και οι χριστιανοί να είναι άγιοι «εν πάση αναστροφή» (Α΄ Πετ. 1. 15). Δηλαδή η παρουσία τους στην κοινωνία πρέπει να είναι «θυσία ζώσα, αγία, ευάρεστος τω Θεώ» (Ρωμ. 12. 1). Θυσία ευάρεστη στον Θεό είναι να υπηρετεί ο καθένας τον συνάνθρωπό του.
Αυτοί λοιπόν που διακονούν τον συνάνθρωπο σήμερα μπορούν να κληθούν Άγιοι, ακόμη και όσοι ευρίσκονται «εκτός» Εκκλησίας. Αυτοί που θυσιάζουν τον εαυτό τους για τους άλλους και με αυταπάρνηση αφιερώνουν την ύπαρξή τους για τη ζωή των άλλων. Άγιοι είναι αυτοί που αγωνίζονται να απαλύνουν την πείνα των συνανθρώπων τους, αυτοί που αποτρέπουν τους λιμούς, τις επιδημίες, τους πολέμους, αυτοί που προσπαθούν να μην πεθάνουν οι συνάνθρωποί τους από το πολύ φαγητό και την καλοπέραση, από τα γηρατειά από τις ασθένειες, από τις αυτοκτονίες, αυτοί που πασχίζουν να γλυτώσουν τους συμπολίτες τους από τους τρομοκράτες, από τους εγκληματίες, από τους βιαστές. Είναι αυτοί που δεν διεκδικούν τίποτα στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά απλά διεκδικούν, από το μετερίζι που τάχθηκαν, την σωτηρία των άλλων και όχι τον διχασμό
Είναι αυτοί που προσπαθούν να μην υπάρχουν οικονομικές κρίσεις, είναι αυτοί που υπηρετούν με την έρευνα τους την βιοτεχνολογία, την πληροφορική, την ιατρική. Είναι αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στα κάθε μορφής φασιστικά καθεστώτα και σε κάθε είδους απάνθρωπο βιασμό και καταπίεση. Είναι αυτοί που αγωνίζονται για την επιβίωση του ανθρώπου σε ένα περιβάλλον χωρίς μόλυνση και φυσικές καταστροφές. Είναι όσοι χρησιμοποιούν τους αλγόριθμους, τα δεδομένα, τα εργαστήρια βιολογίας, τα εργαστήρια ρομποτικής και τεχνητής νοημοσύνης για να επιτύχουν την επικράτηση ευζωίας, της αγάπης και της ενότητας μεταξύ των ανθρώπων. Είναι οι ποιητές, οι λογοτέχνες, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι που με την ωραιότητα της τέχνης τους προσεγγίζουν την ωραιότητα του Θεού, αυτοί και τόσοι άλλοι και άλλοι…
Είναι η άγαμη μητέρα, είναι η γιαγιά που μεγαλώνει τα ορφανά εγγόνια της, είναι όσοι κλήθηκαν να είναι γονείς χωρίς την βιολογική συνέχεια, είναι οι δάσκαλοι που αγαπούν τους μαθητές και σμιλεύουν με ανθρωπιά τις ψυχές τους χωρίς να υποτάσσονται στο γραφειοκρατικό ανέραστο εκπαιδευτικό σύστημα.
Είναι αυτοί και τόσοι άλλοι που, χωρίς τις περισσότερες φορές να το γνωρίζουν, θυσιάζουν εαυτούς υπέρ των άλλων συνανθρώπων τους όπως και ο Χριστός.
Αυτό που απομένει σε όλες αυτές τις ευλογημένες αγωνιστικές φιλάνθρωπες προσπάθειες είναι η ένταξή τους στην προοπτική του εσχατολογικού δείπνου, το οποίο οδηγεί την ανθρωπότητα μέσα στην ιστορία στη συνάντηση με τον αιώνιο Άλλον τον Χριστό, τον οποίο πολλές φορες αγνοούν, όχι ηθελημένα, για διάφορους λόγους. Αν θελήσουν να αναζητήσουν την υπαρξιακή ελευθερία, τότε για αυτούς η Αγία Εκκλησία είναι η άλλη πραγματικότητα που θα ελευθερώσει όλους από το κακό και που μόνο Ένας γνωρίζει αν όλοι αυτοί θα σωθούν από τώρα και στους αιώνες των αιώνων.
Ο σεβασμός σε αυτούς τους Αγίους της καθημερινότητας αποτελεί παρότρυνση σε όλους τους άλλους να μιμηθούν την βιοτή τους και επειδή η αγάπη του Χριστού αγκαλιάζει τους πάντες όταν θα έλθει ο καιρός θα προσέλθουν ελεύθερα στην Βασιλεία της χαράς.
