Του Ιωάννου Π. Μπουγά Θεολόγου
Προσφάτως «συνταξιούχος» Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας απέδωσε δημοσίως οργή και «δίκη» στο πρόσωπο του Θεού. Η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης είναι αιρετική διδασκαλία, την οποία ανέπτυξε ο λατίνος Άνσελμος Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι αυτή η διατύπωση ευρίσκεται εκτός Εκκλησίας και ο κηρύττων αυτήν κηρύττει αλλότρια διδάγματα, η κρίση όμως αυτού του Επισκόπου είναι θέμα συνοδικό.
Κάθε εχέφρων λοιπόν άνθρωπος καταδικάζει αυτές τις μισάνθρωπες απόψεις τα δε μέλη της ευχαριστιακής συνάξεως γνωρίζουν ότι αυτά τα παραληρήματα είναι μακράν της κοινωνίας των πιστών. Δυστυχώς όμως πολλοί συνάνθρωποί μας, χωρίς καλοπροαίρετα κίνητρα, ταυτίζουν τα απάνθρωπα αυτά κηρύγματα με τη διδασκαλία της Χριστιανικής Εκκλησίας, τις περισσότερες φορές από άγνοια, ενίοτε και εσκεμμένα επηρεασμένοι από αντιεκκλησιαστικές πεποιθήσεις ή ψυχώσεις και ιδεολογικές νευρώσεις, ενώ κάποιοι άλλοι, συνήθως παντογνώστες δημοσιογραφούντες, επιδιώκουν να υπάρχουν τέτοιου τύπου κηρύγματα για να έχουν λόγο ύπαρξης και να ασχολούνται με την Εκκλησία του Χριστού επιτιθέμενοι σε Αυτήν.
Για την πίστη και τη διδασκαλία της Χριστιανικής Εκκλησίας τη βούληση του Θεού δεν την γνωρίζουν οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν έχει ανθρωπομορφικά πάθη, δεν κατακρίνει, δεν οργίζεται, δεν δημιουργεί το κακό. Για τον Μέγα Βασίλειο: «…όλως δε μήτε Θεόν αίτιον ηγού της υπάρξεως του κακού. Μήτε ιδίαν υπόστασιν του κακού είναι φαντάζου… Ζωή γάρ ο Θεός…».
Τον Θεό φανερώνει ο Χριστός και ο Χριστός είναι πραγματικότητα ως ο παρών και ο ερχόμενος στην Εκκλησία Του όταν συνάζεται στην Θεία Ευχαριστία.
Η Εκκλησία είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, είναι το σώμα του Ιησού Χριστού. Εκκλησία σημαίνει κοινή ζωή. Οι Χριστιανοί έχουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως «αδελφούς» ως μέλη στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους με οργανική ενότητα αγάπης. «Ένας Χριστιανός δεν είναι Χριστιανός».
Το κέντρο της ενότητας είναι ο Χριστός που είναι η σαρκωμένη αγάπη και αυτό που θεσπίζει αυτήν την αγαπητική αλληλέγγυα ενότητα, η Κεφαλή της. Ο Χριστός δεν είναι πάνω ή έξω από την Εκκλησία είναι η Εκκλησία και φανερώνεται στο πρόσωπο του Επισκόπου κάθε φορά που τελείται η Θεία Ευχαριστία, ο οποίος και συγκαλεί αυτό το αγαπητικό σώμα. Ο Χριστός δεν είναι μόνος είναι με όλους και σε όλους.
Αυτό σημαίνει ότι αγαπά όλους τους ανθρώπους τόσο τους μετέχοντας σε αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας όσο και όλους όσοι αναζητούν την πηγή της αγάπης ή ακόμη και όλους όσοι τον μισούν ή τον αγνοούν ή ευρίσκονται σε πορεία συναντήσεως προς Αυτόν ή ακόμη και δεν τον πιστεύουν. Δεν μισεί, δεν τιμωρεί κανέναν αλλά Αυτός και η Εκκλησία Του καλεί και προσκαλεί τους πάντες να μετάσχουν στο μυστήριο της αγάπης. Μετοχή που με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε θυσιαστική ύπαρξη όχι μόνο για τους δικούς του αλλά για όλους. Όχι μόνον μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή αλλά διαρκώς έως τα έσχατα.
Οι Χριστιανοί, ως αγωνιζόμενες αγαπητικές υπάρξεις, πρέπει να μεταμορφώνουν τον κόσμο και να τον κάνουν Βασιλεία του Θεού. Δεν αποκρύπτουν την ελπίδα τους ότι ο Βασιλιάς ήρθε, ο Κύριος Ιησούς, και η Βασιλεία του είναι «εγγύς» (μαράναθάν). Αυτή η προσδοκία και η ελπίδα μεταμορφώνουν δυναμικά, ξεκινώντας δηλαδή από εδώ και τώρα, τους πάντες και τα πάντα σε κοινωνία ενότητας και αγάπης.
Καμία αντίληψη θεοδικίας, «ιουδαϊκού τύπου», δεν χωρεί στο χώρο του «σώματος του Χριστού», πολλώ δε μάλλον στους κηρυγματικούς λόγους των λειτουργών Του, γιατί Αυτός είναι η πηγή της αγάπης και της θυσίας για τους άλλους, τους αδελφούς, όποιοι και αν είναι αυτοί. Την αποστομωτική απάντηση σε κάθε κηρύττοντα ή θεωρούντα τον Θεό Χριστό εκδικητή και τιμωρό, δίνει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Εγώ για σένα πατέρας, εγώ αδελφός,εγώ σύζυγος, εγώ σπίτι, εγώ τροφή,εγώ ρούχο, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιο,ό, τι θέλεις εγώ. Να μη σου λείψει τίποτα. Θα δουλέψω εγώ.Ήρθα να σε υπηρετήσω, όχι να με υπηρετήσεις.Εγώ και φίλος, και μέλος του σώματός σου και κεφάλι,και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ.Μόνο να είσαι κοντά μου.Εγώ φτωχός για σένα και αλήτης για σένα.Στο σταυρό για σένα, στον τάφο για σένα.Στον ουρανό παρακαλώ για σένα τον Πατέρα μου,στη γη έρχομαι πρεσβευτής του Πατέρα μου για σένα.Εσύ είσαι τα πάντα για μένα, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος μου και μέλος του σώματός μου.Τι άλλο θέλεις;».
