Από τις 8 το πρωί της Μ. Παρασκευής, 14ης Απριλίου τ.έ., λυπηρά ήχησαν τα λυγερόκορμα Καμπαναριά του Αγίου Στεφάνου Αρναίας για να προσκαλέσουν το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα στις Μεγάλες Βασιλικές Ώρες και τον Εσπερινό της Αποκαθηλώσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού από τον Τίμιο Σταυρό.
Των Ακολουθιών προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, συμπαραστατούμενος από τους Εφημερίους του Ναού Παν. Αρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικά και Αιδ. Οικ. π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη και τους Διακόνους του π. Αθανάσιο Σφουγγάρο, π. Νικόδημο Κωτινούδη και π. Νικόλαο Τσεπίση. Ποτάμι με αναμμένες λαπάδες ο Λαός του Θεού χαίρεται το φετινό Πάσχα, μιας και αυτές οι Πάνσεπτες Ιερές Ακολουθίες του έλειψαν για δυό – τρία χρόνια τώρα, λόγω Κορωναϊού. Παρόντες και οι Άρχοντες του Τόπου: ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στυλιανός Βαλιάνος, ο Αντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Θαλασσινός, ο Πρόεδρος του Αριστοτελείου Πνευματικού Κέντρου κ. Αστέριος Τζιτζιρίκας, η Πρόεδρος Α΄ Βάθμιας Σχολικής Επιτροπής κα Ευγενία Γιαννούση, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Αθανάσιος Τσιάλας, ο τ. Δήμαρχος κ. Αστέριος Καραστέργιος, ο Πρόεδρος του Παγχαλκιδικού Συλλόγου κ. Ιωάννης Κοτσάνης κ.ά.
Στο κήρυγμά του επί του Ιερού Κουβουκλίου ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε με πολλή συγκίνηση στο γεγονός της “μοναξιάς” του Θεανθρώπου, λίγο προ του να παραδώση το Πνεύμα Του στον Πατέρα Του, που εκφράστηκε με εκείνο το φοβερό “Θεέ μου, Θεέ μου ἱνατί με ἐγκατέλιπες;”, δηλαδή, “ Θεέ μου Θεέ μου γιατί με εγκατέλιπες;” (Ματθ. 27.46, Μαρκ 15.34)! Κι ο Θεός ακόμα, είπε ο Σεβασμιωτατος, ο περιβεβλημένος Σάρκα Θεός, δεν ανέχεται, δεν μπορεί να ανεχτή και να υποφέρη τη μοναξιά από το ύψος του Ξύλου που Τον ανέβασε η ανθρώπινη μισαλλοδοξία! Πολύ περισσότερο ο Άνθρωπος!
«Ο Άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό να είναι πρόσωπο, να βλέπη προς κάποιον ή κάτι! Και έχει την αυτεπίγνωση ο Άνθρωπος αυτής της μοναδικότητας, της αξίας να είναι πρόσωπο, να μην μπορή να ζή αν δεν κοινωνή με κάποιον ή κάτι. Να γιατί λέγεται – και είναι αλήθεια – ότι το “άνοιγμα” του ανθρώπου προς τον “άλλο” είναι θέμα ζωής και θανάτου! Γιατί τίποτε άλλο δεν φοβάται περισσότερο ο άνθρωπος από τη μοναξιά και φοβάται, όταν τη ζή, σαν μικρό παιδί, κατά τον Έριχ Φρομ. Η κοινωνία με τον άλλον φευγατίζει τη μοναξιά, έχει θεραπευτική αξία για κείνον που ξανοίγεται φοβερή, του πληρώνει τον έσω άνθρωπο, τον γεμίζει με τη ζεστασιά της ανθρώπινης εικόνας και του μεγαλείου της. Μην ξεχνάμε ότι και η Αγία Τριάδα, ο Ένας Θεός, είναι Κοινωνία Προσώπων, μια ουσία, μια φύση, Τρείς όμως Υποστάσεις – Πρόσωπα!»
Και πέρανε τον λόγο του ο Επίσκοπός μας, κάνοντας μια αναφορά – τομή στη δήθεν προσπάθεια του σημερινού ανθρώπου για την αποφυγή της μοναξιάς που σέρνει μαζί της δυστυχώς το προνόμιο της απελπισίας, κατά τον Χρήστο Γιανναρά. «Και με τί προσπαθεί ο τρόφιμος της γης να αναπληρώση τη μοναξιά του, την ευτέλειά του, την αδυναμία του σήμερα; Με τη λεγόμενη “τεχνητή νοημοσύνη”, μιας και η λογική και των πιο σοφών ανθρώπων δεν αρκεί για τον σημερινό άνθρωπο των διαστημοπλοίων και των πυρηνικών κεφαλών! Και τι θα πή τεχνητή νοημοσύνη; Ένα εξελιγμένο ρομπότ ή κομπιούτερ που θα τους αναθέσουμε -διακυβεύοντας την ελευθερία μας- να σκέπτονται και να ενεργούν για μας, χωρίς εμάς! Εδώ φτάνει η ανοησία του ανθρώπου, ή μάλλον η μωρία του Αδάμ, που ξιπασμένος λοιδορεί και την αξία του ακόμα, υποθηκεύοντας το μεγαλείο του. Μα λογαριάζει χωρίς τον “Ξενοδόχο”, και Ξενοδόχος εδώ είναι Εκείνος που ανέβηκε στο Σταυρό για χάρη μας και “τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα τοὺς σοφούς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά”, δηλαδή, “…διάλεξε ο Θεός εκείνους, που ο κόσμος περιφρονεί ως μωρούς και ανόητους για να καταντροπιάση τους σοφούς, αντί των οποίων επροτίμησε ως όργανά του τα μωρά. Και τους κατά κόσμον αδύνατους εξέλεξε ο Θεός, για να καταντροπιάση εκείνους που έχουν ισχυρή κοσμική επιρροή” (Α΄ Κορ. 27)! Ας προσέξουμε οι άνθρωποι, λοιπόν, μήπως με την “τρέλλα”, την τεχνητή νοημοσύνη μας δηλαδή, δημιουργήσουμε μορμολύκεια και ερινύες πλάσουμε, ικανές να φτιάξουν έναν σύγχρονο Πύργο της Βεβέλ και την πλήρη ασυνεννοησία χτίσουν για το σήμερα και το αύριό μας»!
