Τό Σάββατο 6 Ἀπριλίου 2024 ὥρα 7μ.μ. στήν Πρέβεζα καί τήν Κυριακή 7 Ἀπριλίου 2024 ὥρα 6:30 μ.μ. στήν Φιλιππιάδα, στά πλαίσια τῆς λειτουργίας τῆς Σχολῆς Γονέων, πραγματοποιήθηκε ὁμιλία μέ θέμα: Γονεῖς καί παιδιά στήν ἐφηβεία, πού προκάλεσε τό ἔντονο ἐνδιαφέρον τῶν γονέων πού τήν παρακολούθησαν.
Ὁμιλητής ἦταν ὁ κ. Γεώργιος Κίσσας, ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής καί συγγραφέας ὁ ὁποῖος μεταξύ ἄλλων εἶπε: Ἡ ἐφηβεία, πού μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ ὡς τό μεγαλύτερο γεγονός μετά τή γέννηση, εἶναι τό στάδιο ἀνάπτυξης τοῦ ἀτόμου στό ὁποῖο ὁ ἔφηβος βάζει τίς βάσεις γιά νά μπορέσει νά σταθεῖ ἀνεξάρτητος. Ξέρουμε πότε ἀρχίζει, ἀλλά δέν ξέρουμε πότε τελειώνει.
Εἶναι μία περίοδος κρίσεων, μία μεταλλαγή μεταξύ παιδικῆς ἡλικίας καί ἐνήλικης, μέ κύριο χαρακτηριστικό τήν συνεχῆ ἐναλλαγή τῶν συναισθημάτων.
Τήν περίοδο αὐτή ὁ ἔφηβος ἀντιστέκεται βίαια στίς παρεμβάσεις τῶν γονιῶν καί στόν ἔλεγχο καθοδήγησης, καθώς ἐπιθυμία του εἶναι νά κόψει τόν ὀμφάλιο λῶρο καί νά ἀνεξαρτητοποιηθεῖ ἀπό τήν οἰκογένεια. Οἱ συγκρούσεις εἶναι κάτι τό φυσιολογικό. Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἕνας χῶρος πού οἱ ἔφηβοι θά πειραματίζονται μέ ἀγάπη καί ὅρια.
Σέ ἄλλο σημεῖο ὁ ὁμιλητής ἐπεσήμανε πώς ὁ ἔφηβος νιώθει τήν ἀνάγκη νά ἀνήκει σέ μιά δομή, σέ μιά παρέα, στήν ὁποία καί ὑποτάσσεται γιά νά μπορεῖ νά εἶναι μέλος καί νά μήν ἐξοστρακισθεῖ. Οἱ συνομήλικοι εἶναι τό βοηθητικό ἐγώ τοῦ ἐφήβου πού ρυθμίζει τό ἄγχος γιά τήν αὐτοεκτίμησή του. Σκέπτεται μέν νά μήν μπεῖ σέ κανένα «λούκι», ἀλλ᾿ὅμως θέλει καί νά ἀνήκει κάπου. Χαρακτηριστικά τῆς ἐφηβείας εἶναι οἱ φαντασιώσεις παντοδυναμίας. Ὁ ἔρωτας μπαίνει στό χῶρο τῆς φιλοσοφίας καί τῶν ἰδεῶν πού τόν βοηθάει στήν ἀπόκτηση ταυτότητας. Ἕνα σύστημα πιστεύω καί ἰδεῶν εἶναι ψυχική ἀνάγκη πού τοῦ δίνει ἐσωτερική συνοχή. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας χῶρος πού προσφέρει πίστη πού τήν ἔχει ἀνάγκη ὁ ἔφηβος.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ ὁμιλητής εἶπε πώς ἡ βία καί ἡ ἐπιθετικότητα εἶναι μέσα στή φύση τοῦ ἐφήβου καί κάποτε εἶναι τρομακτικῆς ἐντάσεως, γι᾿αὐτό καί τό στοίχημα στήν οἰκογένεια εἶναι νά ἀντέξει τήν ἐπιθετικότητα, νά μήν ἀντεκδικηθεῖ, ἀλλά οὔτε καί νά διαλυθεῖ καί ἐξήγησε πώς οἱ πράξεις βίας ἀκόμα καί στό ἴδιο του τό σῶμα εἶναι πράξεις ἐκτόνωσης, γιατί τό σῶμα εἶναι τό πεδίο ὅλων τῶν μαχῶν. Καί κατέληξε πώς γιά νά βοηθηθεῖ ὁ ἔφηβος πρέπει νά καταλάβουμε τί τόν κάνει καί κάνει τέτοια πράγματα καί πώς ἄν θέλουμε νά καταλάβουμε τούς ἐφήβους πρέπει νά θυμηθοῦμε τούς ἑαυτούς μας ὅταν εἴμαστε ἔφηβοι.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἔκανε εὔστοχες ἐπισημάνσεις πάνω σέ διάφορα σημεῖα τῆς ὁμιλίας, ὑπεβλήθησαν δέ ἀπό τούς γονεῖς ἐρωτήσεις. Στό τέλος ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τόν ὁμιλητή καί τούς γονεῖς καί προσφέρθηκε σέ ὅλους ἕνα μικρό κέρασμα.
