Τήν Παρασκευήν, 21ην Μαΐου / 3ην Ἰουνίου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου συμφώνως πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων μεγάλων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.
Ὡς γνωστόν, ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζει τούς δύο τούτους Ἁγίους, μητέρα καί υἱόν, ὡς ἰσαποστόλους, λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, συνεργούσης καί τῆς μητρός Του Ἁγίας Ἑλένης, ἐπισκεψαμένης τούς Ἁγίους Τόπους, ἔδωσε μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων τοῦ ἔτους 312 μ.Χ. τήν ἐλευθερίαν εἰς τήν ἐξάπλωσιν τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καί λατρείας καί τήν ἀνέγερσιν χριστιανικῶν ναῶν, ὧν πρῶτος ὁ ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου Ναός τῆς Ἀναστάσεως.
Διά τήν μνήμην τῶν δύο Ἁγίων τούτων, προστατῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἐτελέσθη εἰς τόν ἐν τῇ Ἀδελφότητι ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν ἱερόν ναόν Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ἱερουργούντων τῶν ἐφημερίων ἱερέων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τούτου καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν, ψαλλόντων δεξιά τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ ναοῦ τούτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου καί ἀριστερά τοῦ Τυπικάρη τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τούτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξίου καί μετεχόντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, καί μελῶν τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις Ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἑλλήνων τῆς Παροικίας καί ἄλλων Χριστιανῶν.
Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ, οἱ Πατέρες κατά τήν συνήθειαν αὐτῶν, παρεκάθισαν εἰς τό προαύλιον τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καί ἔλαβον τό κόλλυβον καί τό παξιμάδιον μετ’ οἴνου.
Τήν ἑπομένην, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος ὡς λειτουργοῦ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεςροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ψαλλόντων δεξιά τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τούτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου καί ἀριστερά τοῦ Τυπικάρη τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τούτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί μετεχόντων μοναχῶν καί λαοῦ ἐξ ἐντοπίων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Οὐκρανίας.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν ἐπίσημος ἄνοδος ἐν πομπῇ εἰς τά Πατριαρχεῖα, τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν λειτουργησάντων Ἱερέων ἐνδεδυμένων διά τῶν ἀμφίων αὐτῶν, τῶν δέ Ἀρχιερέων φερόντων ἐγκόλπιον. Οἱ διερχόμενοι διά τῆς θύρας, ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία καί ὁ λαός, ἔλαβον τήν εὐλογίαν τῶν ἀρτιδίων, παρά τῶν ἀρτοποιῶν Ἱερομονάχου Παϊσίου καί γεροντίσσης Σεραφείμας καί εἰσῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἱερεῖς ἀνέπεμψαν δέησιν, μετά δέ τοῦτο ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, ὡς ἕπεται:
«Οὐκ ἐξ ἀνθρώπων εἴληφε τό βασίλειον κράτος, ἀλλ’ ἐκ τῆς θείας χάριτος Κωνσταντῖνος ὁ μέγας σύν τῇ μητρί Ἑλένῃ οὐρανόθεν. Ἐξαστράπτον δέ βλέπει Σταυροῦ τό θεῖον τρόπαιον. Ὅθεν τούτῳ ὀλέσας τούς δυσμενεῖς τῶν εἰδώλων ἔλυσε τήν ἀπάτην, ἐν κόσμῳ δέ ἐκράτυνε τήν Ὀρθόδοξον πίστιν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκλάμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιε Ζαχαριουδάκη,
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή τῶν Ἱεροσολύμων, μυστικῶς εὐφραίνεται σήμερον ἐπί τῇ σεπτη ἑορτῇ τῆς Ἱερᾶς Μνήμης τῶν Ἁγίων Θεοστέπτων Βασιλέων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τήν ὁποίαν εὐχαριστιακῶς καί πανηγυρικῶς ἐτιμήσαμεν ἐν τῷ φερωνύμῳ αὐτῶν Πατριαρχικῷ καί Μοναστηριακῷ Ναῷ.
Πρῶτος μεταξύ τῶν εἰδωλολατρῶν Ρωμαίων Αὐτοκρατόρων ἀναδειχθείς βασιλεύς τῶν Χριστιανῶν παρά τοῦ Θεοῦ ὁ μέγας Κωνσταντῖνος ἐσφράγισε τήν Οἰκουμένην γενικώτερον καί τήν Ἁγίαν Γῆν εἰδικώτερον μέ τό σωτήριον ὄργανον τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τοῦ σταυροῦ, περί οὗ ὁ θεῖος Παῦλος λέγει: «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστί», (Α’ Κορ. 1,18).
Τήν σωτήριον ταύτην θείαν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ κηρύττουν καί ὁμολογοῦν τά πάνσεπτα προσκυνήματα τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οίκονομίας δηλονότι τῆς Γεννήσεως, τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπί τῶν ὁποίων ἀνηγέρθησαν οἱ περικαλλέστατοι ναοί μετά τῶν περί αὐτῶν Ἱερῶν Μονῶ,ν τῶν γνωστῶν ὡς Κωνσταντινείων, καί ἐπί τῶν ὁποίων ἐγκατεστάθησαν ὡς φύλακες, διάκονοι καί λειτουργοί οἱ τοῦ τάγματος τῶν Σπουδαίων, τουτέστιν τά τίμια μέλη τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.
Χάριν εἰς τούς Κωνσταντινείους τούτους ναούς μέ ἀποκορύφωμα τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ διατηρεῖται ζῶσα καί ἀλώβητος ἡ μαρτυρία τῆς Εὐαγγελικῆς καί ἀποστολικῆς ἀληθείας, ὡς καί τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς καινῆς δηλονότι ἐν Χριστῷ ζωῆς. Τούτου ἕνεκεν χρεωστικῶς τιμῶμεν καί περιχαρῶς πανηγυρίζομεν τήν μνήμην τῶν θεοστέπτων ὄντως ἀνάκτων τῆς Ρωμηοσύνης Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ὧν τάς ἱκεσίας ὑπέρ ἡμῶν πρός Κύριον αἰτούμενοι τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ως θαυμαστός ὁ πόθος σου καί ὁ τρόπος σου ἔνθεος, ἔνδοξε Ἑλένη, γυναικῶν τό καύχημα. Τούς τόπους γάρ φθάσασα, τούς τά σεπτά παθήματα ὑποδεξαμένους τοῦ Δεσπότου τῶν ὅλων, ναοῖς πειρκαλλέσι κατεκόσμεις βοῶσα. Λαός ὑπερυψοῦτε Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας», Χριστός Ἀνέστη.
Ἡ μεγάλη ἑορτή καί πανήγυρις αὕτη τῶν ἱδρυτῶν, φροντιστῶν καί προστατῶν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἐπεσφραγίσθη διά τῆς ὑλικῆς καί πνευματικῆς κοινωνίας καί ἀπολαύσεως ἐν τῇ πλουσίᾳ μοναστηριακῇ ἑορταστικῇ τραπέζῃ.
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
