Τό Σάββατον, 30ήν Ὀκτωβρίου/ 12ην Νοεμβρίου 2016, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀνεχώρησεν ἐξ Ἱερουσαλήμ καί διαβάς τήν γέφυραν τοῦ Ἰορδάνου, ἀφίκετο εἰς τήν ἐν Ἀμμάν Μητρόπολιν τοῦ Πατριαρχείου, ἐκεῖθεν δέ ἐξῆλθε διά τήν πόλιν τοῦ Μάφρακ, εὑρισκομένην εἰς τήν βόρειον Ἰορδανίαν.
Εἰς τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος συνωδεύετο ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ καί τοῦ ἐν Φχές Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ π. Ἤσσα Μοῦσλεχ ἡγουμένου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Μάρκου.
Πλησιάσας εἰς τήν πόλιν τοῦ Μάφρακ ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο ἐνθέρμως δεκτός ἐν ἀρχῇ πρό τῆς πόλεως ὑπό προπομπῆς μεγάλης ὁμάδος προυχόντων. Ἐν συνεχεία ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός πρό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Κοινότητος τοῦ Μάφρακ τῆς ἀριθμούσης περί τάς 120 οἰκογενείας καί ὑπαγομένης εἰς τήν Ἐπιτροπείαν τῆς Βορείου Ἰορδανίας, ὑπό τοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, ὑπό τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φχές Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου καί τῶν εἴκοσι περίπου ἱερέων τῶν ὁμόρων ἐνοριῶν, τῶν Ἐπιτρόπων τοῦ Ναοῦ, προυχόντων καί πολλοῦ λαοῦ.
Ἐνδυθείς μανδύαν ὁ Μακαριώτατος, εἰσῆλθεν καί ηὐλόγησε τόν πιστόν λαόν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό ἀπολυτίκιον «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας».
Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τοῦ πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ, περιστοιχούμενος ὑπό τῶν συνελθόντων ἱερέων, ἀκολούθως δέ ἐτέλεσε τά θυρανοίξια ἀνεγερθείσης αἰθούσης τῇ οἰκονομικῇ ἐνισχύσει του Πατριαρχείου πρός στέγασιν τῶν ποικίλων δραστηριοτήτων τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος ταύτης.
Εἰς τό ἐν συνεχείᾳ ἐν τῇ αἰθούσῃ ταύτῃ παρατεθέν δεῖπνον ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀραβιστί, ἴδε:
http://www.jp-newsgate.net/ar/2016/11/12/25264
καί προσέφερεν οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν ἐκ δέκα χιλιάδων δηναρίων.
Εὐχαριστίας ἐξέφρασεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Πέλλης κ. Φιλούμενος διά τήν δωρεάν ταύτην καί διά τήν ὅλην ἠθικήν καί ὑλικήν συμπαράστασιν τοῦ Μακαριωτάτου καί προσέφερεν εἰς Αὐτόν εἰκόνα ἐκ σμάλτου.
Τήν ἑπομένην, Κυριακήν 31ην Ὀκτωβρίου / 13ην Νοεμβρίου 2016, ἐτελέσθη εἰς τόν ὡς ἄνω Ἱ. Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Πολυαρχιερατικόν Συλλείτουργον, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακέιμ, ἱερέων τῆς περιοχῆς καί τοῦ Ἰεροδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ διακόνου π. Εὐαγγέλου Πσιάρα, παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Βασιλείου Μπορνόβα, ψαλλούσης ἑλληνιστί καί ἀραβιστί βυζαντινῷ τῷ ὕφει τῆς ἐκ νέων καί νεανίδων χορῳδίας καί μετέχοντος ἐν κατανύξει πολλοῦ λαοῦ εἰς τήν λειτουργίαν καί τήν θ. Κοινωνίαν.
Πρός τό πλήρωμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
“ Εἰς ἅπασαν τὴν γῆν, ὁ σοφὸς ὑμῶν φθόγγος, ἐξῆλθεν ἀληθῶς, τοῦ Κυρίου αὐτόπται, Ἀπόστολοι ἔνδοξοι, Οὐρβανὲ σὺν Ἀμπλίᾳ τε, Ἀριστόβουλε, καὶἈπελλῆ σὺν Ναρκίσσῳ, μετὰ Στάχυος, ὑπὲρ ὑμῶν τὸν Σωτῆρα, ἀπαύστως πρεσβεύσατε ”, ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Ἡ σεβάσμιος μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῶν ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα συνήγαγε σήμερον πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ Ναῷ τῷ ἐπωνύμῳ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἴνα εὐχαριστιακῶς δοξολογήσωμεν τόν Ἅγιον Τριαδικόν ἡμῶν Θεόν, τόν ποιοῦντα μεγάλα καί θαυμαστά, τά συνεργοῦντα εἰς πᾶν ἀγαθόν τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν, (Ρωμ. 8,28).
Ὁ σοφός καί σωτήριος λόγος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐξῆλθεν εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Λόγος ὡς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι τό Εὐαγγέλιον τῆςἈγάπης τοῦ Χριστοῦ, «τοῦ φωτίζοντος καί ἁγιάζοντος πάντα ἄνθρωπονἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». Αὐτό τοῦτο τό φῶς τῆς δικαιοσύνης κηρύττουν οἱἍγιοι Ἀπόστολοι καί Εὐαγγελισταί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῆςἘκκλησίας Αὐτοῦ. Αὐτό τό φῶς τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης, δηλονότι τοῦΧριστοῦ, καλούμεθα νά ἐνδυθῶμεν καί οὐχί τήν πορφύραν καί τήν βύσσον τοῦἀδίκου πλουσίου ἀνθρώπου τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς, ὁ ὁποῖοςἦν εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς μέ τά ὑλικά αὐτοῦ ἀγαθά καίἀδιαφορῶν καί μάλλον περιφρονῶν τόν πτωχόν καί ἡλκόμενον Λάζαρον, τόνἐπιθυμοῦντα χορτασθῆναι ἀπό τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπό τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου.
Σχολιάζων τήν παραβολήν ταύτην ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «ὡς ἐν εἰκόνι γέγραπται πλούσιος τρυφῶν ἀφιλοικτίρμων καί πένης ἐνἀρρωστίᾳ, ἵνα εἰδεῖεν ὡς οἱ τόν ἐπί γῆς ἔχοντες πλοῦτον, ὡς εἰ μή βουληθεῖεν εἶναι χρηστοί καί εὐμετάδοτοι καί κοινωνικοί καί ταῖς τῶν πενήτων ἀνάγκαιςἐπικουρεῖν ἕλοιντο, δεινῇ καί ἀφύκτῳ περιπεσοῦνται δίκῃ».
Ἐν τῇ παραβολῇ ταύτῃ δύο τινά προβάλλονται. Τό ἕνα εἶναι ἡ κατάστασις τοῦἀνθρώπου ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, τό ἄλλον ἡ κατάστασις τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν μετά θάνατον ζωήν, ἔνθα ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου κρίνεται τήν κρίσιν τήν δικαίαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγελιστοῦ Ἰωάννου: «Ὥσπερ γὰρ ὁ Πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν Ἑαυτῷ· οὕτωςἔδωκε καὶ τῷ Υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν Ἑαυτῷ καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν Αὐτῷ καὶ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστί. Μή θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα, ἐν ᾗπάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς Αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰςἀνάστασιν κρίσεως. Οὐ δύναμαι ἐγὼ ποιεῖν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ οὐδέν. Καθὼς ἀκούω κρίνω, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν· ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸθέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός». (Ἰω. 5, 26-30).
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ δύναμις τοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελίου,ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἡ δύναμις τῆς Χριστιανικῆς πίστεως ἐρείδεται πρῶτονἐπί τοῦ γεγονότος τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «εἰ δέ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκἐστιν, οὐδέ Χριστός ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν κενή δέ καί ἡπίστις ὑμῶν, (Α’ Κορινθ. 15,13,14). Καί ἀλλαχοῦ: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ἡμῶν» (Α´ Κορ 15,17). Δεύτερον δε βασίζεται ἐπί τῆςὑπάρξεως τῆς θείας Δικαιοσύνης, «τοῦ ἀπροσωπολήπτως κρίνοντος ΘεοῦΠατρός κατά τό ἑκάστου ἔργον», (Α’ Πετρ. 1,17). Τῆς θείας δικαιοσύνης κατά τήν ὁποίαν θά κατακριθοῦν ὅλοι ὅσοι δέν ἐπίστευσαν εἰς τήν ἀλήθειαν, ἀλλἠσπάσθησαν μέ εὐχαρίστησιν τήν ἀδικίαν. «Ἵνα κριθῶσιν πάντες οἱ μή πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ’ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ», κατά τόν σοφόν Παῦλον, (Θεσσ.Β 2,12).
«Πάτερ Ἀβραάμ», φωνάζει ὁ ἄδικος πλούσιος τῆς Εὐαγγελικῆς παραβολῆς, «ἐλέησόν με καί πέμψον Λάζαρον, ἵνα βάψῃ τό ἄκρον τοῦ δακτύλου αυτοῦὕδατος καί καταψυξῃ τήν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί ταύτῃ. Εἶπε δέ Ἀβραάμ. Τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σύ τα ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου καί Λάζαρος ὁμοίως τά κακά. Νῦν δέ ὁδε παρακαλεῖται, σύ δέ ὀδυνᾶσαι», (Λουκ. 16, 24-25). Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες πρέπει νά ἔχωμεν «μνήμην θανάτου», θανάτου βεβαίως τοῦ Χριστοῦ, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος: «Ὁσάκις γάρ ἄν ἐσθίητε τόν ἄρτον τοῦτον καί τό ποτήριον τοῦτο πίνητε τόν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἄν ἔλθῃ», (Α’ Κορ. 11,26). Ἐδῶ ὁθεσπέσιος Παῦλος ἀναφέρεται εἰς τήν συμμετοχήν μας εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἰδού λοιπόν, διά τί διά τῆς Ἐκκλησίας κηρύσσεται καί καταγγέλλεται ἡ θεία δικαιοσύνη.
Εἰς τήν πρός Γαλάτας σημερινήν περικοπήν τῆς ἐπιστολης του, ὁθεόπνευστος Παῦλος ἐπισημαίνει ὅτι μέ τό μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος ἔχει οὐσιαστικά σταυρωθῇ μαζί μέ τόν Χριστόν καί τώρα πλέον δέν ζῇ αὐτός ἀλλά ζῇ μέσα του ὁ Χριστός: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι, ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐνἐμοί Χριστός» ,(Γαλ. 2,20).
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ἡ ζωή μας πρέπει νά ἐμπνέηται καί νά κατευθύνηται ἀπό τήν ὑγιαίνουσαν πίστιν μας εἰς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας, τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα ὑπέρ ἡμῶν τῶνἁμαρτωλῶν. Πρέπει νά ἀγωνιζώμεθα νά νεκρώσωμεν τά πάθη καί τάςἐπιθυμίας τῆς σαρκός, ἰδιαιτέρως δέ τό ἐγωϊστικόν ἡμῶν φρόνημα. Τάἀποτελέσματα τῆς ἀλαζονικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ἀδίκου πλουσίου τῆς Εὐαγγελικης παραβολῆς μᾶς προτρέπουν εἰς ἐγρήγορσιν. «Γρηγορεῖτε οὖν ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ἡμῶν ἔρχεται», (Ματθ. 24,42), λέγει ὁ Κύριος.
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος ἐπιστέλλει λέγων: «Πρέπει νά προσέχητε,ὥστε νά μή γίνησθε σκληροί καί ἀσυμπαθεῖς διά τῶν προσωποληψιῶν σας, διότι ἡ κρίσις τότε τοῦ Θεοῦ θά εἶναι χωρίς ἔλεος καί ἐπιείκειαν δι’ ἐκεῖνον πού ὑπῆρξεν ἄσπλαγχνος εἰς τούς ἀδελφούς του. Ἡ εὐσπλαγχνία δέ καί τόἔλεος δέν φοβεῖται τήν κρίσιν, ἀλλά καυχᾶται κατ’ αὐτῆς, διότι τήν κατανικᾷκαί ἀποδεικνύεται τό ἔλεος ἰσχυρότερον ἀπό τήν κρίσιν. «Ἡ γάρ κρίσιςἀνήλεος τῷ μή ποιήσαντι ἔλεος, κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως», (Ἰακ. 2,13).
Διά τοῦτο καί ἡμεῖς δεηθῶμεν τοῦ ἐλεήμονος καί φιλανθρώπου Θεοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Φωστῆρες ὑπέρλαμπροι Χριστοῦ, σκεύη καθαρώτατα, ὅλην τήν αἴγλην τοῦ Πνεύματος, πίστει δωρήσαντες, Ἐκκλησίας στῦλοι, οὐρανοί περίδοξοι τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ διηγούμενοι, Αὐτῷπρεσβεύσατε, δωρηθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τήν εἰρήνην καί τό μέγα ἔλεος»,Ἀμήν.
καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:
http://www.jp-newsgate.net/ar/2016/11/13/25262
Ἅμα τῇ Ἀπολύσει τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα προσεκύνησε ἀπό τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου τόν Τίμιον Σταυρόν καί ἔλαβε ἀντίδωρον καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.
Ὁ Μακαριώτατος ὡσαύτως προσέφερε βυζαντινήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου διά τόν Ἱερόν Ναόν, σταυρόν ἐπιστήθιον διά τόν Ἱερέα π. Δημήτριον Σαμάϊ, ἡ Κοινότης δέ προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐκ σμάλτου.
Εἰς τήν δεξίωσιν ἐν τῇ αἰθούσῃ ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν ὡσαύτως οἰκονομικήν εὐλογίαν εἰς τήν χορῳδίαν καί εἰς τόν Σύλλογον Γυναικῶν.
Τήν μεσημβρίαν ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ καί πολλῶν ἄλλων παρεκάθισεν εἰς γεῦμα παρατεθέν πρός τιμήν Αὐτοῦ ὑπό τῆς Κοινότητος.
Μετά τό γεῦμα, καθ᾽ ὁδόν πρός Ἀμμάν, ὁ Μακαριώτατος ἐξεναγήθη εἰς τά ἐρείπια δύο προσφάτως ἀνασκαφεισῶν βυζαντινῶν Ναῶν μετά ψηφιδωτῶν καί ἐπιγραφῶν ἑλληνιστί εἰς τήν περιοχήν Ἰρχάμπ. Ξεναγηθείς εἰς ταῦτα ὁ Μακαριώτατος ὑπό τοῦ Ἰορδανοῦ Ἀρχαιολόγου καί θεωρήσας τάς ψηφιδωτάς παραστάσεις μετ᾽ ἐπιγραφῶν εἰς τό δάπεδον, ἐν ᾧ διακριτά ὁ κυρίως Ναός, τό στηθαῖον, τό Ἱερόν Βῆμα καί ἡ κολώνα τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί ἀνεχώρησε διά τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἀμμάν, ἐκεῖθεν δέ μέσῳ τῆς γεφύρας τοῦ Ἰορδάνου ἀφίχθη εἰς βραδυνήν ὥραν εἰς Ἱεροσόλυμα, δοξάζων τόν Θεόν, τόν ἐπιτρέψαντα τήν πραγματοποίησιν τῆς ἐπισκέψεως ταύτης.
Eκ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
