Την 18η Δεκεμβρίου ε.έ, Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ εχοροστάτησε κατά τον Όρθρο, προηξήρχε της Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας και κατά την διάρκεια αυτής ετέλεσε την χειροτονία του Θεοφ. Επισκόπου Βαβυλώνος κ. Θεοδώρου, στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Αγίου Νικολάου Καῒρου.
Στην Ευχαριστιακή Σύναξη και την χειροτονία του Θεοφιλεστάτου συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες, Ερμουπόλεως κ.Νικόλαος, Κισάμου και Σελίνου κ.Αμφιλόχιος, Μέμφιδος κ. Νικόδημος, Πηλουσίου κ. Νήφων, Ιεραπύτνης και Σητείας κ.Κύριλλος και Καρθαγένης κ. Μελέτιος, ενώ συμπροσευχόμενος παρέστη ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ κ.Δαμιανός. Παρευρέθησαν ο Εξοχ. Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος και υπεύθυνος θεμάτων Αποδήμου Ελληνισμού κ.Τέρενς Κουίκ, ο Εξοχ. Πρέσβυς της Ελλάδος στην Αίγυπτο κ. Μιχαήλ-Χρήστος Διάμεσης, ο Εξοχ. Πρέσβυς της Κύπρου στην Αίγυπτο κ.Χάρης Μορίτσης, ο Εντιμ. Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καῒρου κ.Χρήστος Καβαλής και λοιποί Πρόεδροι των Αραβοφώνων κοινοτήτων,σύλλογοι και φορείς της Ελληνικής Παροικίας, εκπρόσωποι της Κοπτικής και Αγγλικανικής Εκκλησίας. Τον Ναό κατέκλυσαν εκτός από τους πιστούς της παροικίας, όμιλος προσκυνητών εκ Κρήτης, οι οποίοι ταξίδευσαν για να παρευρεθούν στην χειροτονία.
Βιογραφικό σημείωμα του
Θεοφιλ. Επισκόπου Βαβυλώνος κ. Θεοδώρου
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Βαβυλώνος κ. Θεόδωρος γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης το έτος 1966 όπου και ολοκλήρωσε την μέση εκπαίδευση. Είναι απόφοιτος της Δ’ τάξης του Εκκλησιαστικού Λυκείου Αθηνών και πτυχιούχος της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης καθώς και του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα στην Ecole Pratique του Πανεπιστημίου Paris IV (πρώην Σορβόνη) και στο Ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Ομιλεί και γράφει την αγγλική και την γαλλική γλώσσα.
Στις 7/8/1988 εκάρη μοναχός και την επομένη χειροτονήθηκε διάκονος στην Ιερά Μονή Παναγίας Ακρωτηριανής (Τοπλού) Σητείας υπό του αοιδίμου Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κυρού Ευγενίου. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε εις την ως άνω Ιερά Μονή στις 22/7/2000 υπό του ιδίου αρχιερέως, ο οποίος και τον χειροθέτησε αρχιμανδρίτη στις 25/3/2002 στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου πόλεως Σητείας.
Εκτός από την Μητρόπολη Ιεραπύτνης και Σητείας υπηρέτησε στις Μητροπόλεις Γαλλίας, εις Παρισίους και Καλής Ελπίδος, εις Durban Νοτίου Αφρικής. Τον Σεπτέμβριο του έτους 2012, ύστερα από πρόσκληση της Α. Θ. Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεοδώρου Β’, μετέβη στο Κάϊρο όπου αρχικά ανέλαβε εφημέριος του Ιερού Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Νικολάου και στη συνέχεια προϊστάμενος του Ιερού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 23/3/2014 ο Μακαριώτατος του απένειμε το οφφίκιο του Μεγάλου Εκκλησιάρχου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας.
Την 17ην Νοεμβρίου 2016 προτάσει του Μακαριωτάτου, εξελέγη παμψηφεὶ Βοηθός Επίσκοπος Αυτού και ανέλαβε καθήκοντα Πατριαρχικού Επιτρόπου εις Κάϊρο. Χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καῒρου υπό της ΑΘΜ, την 18η Δεκεμβρίου 2016.
Ομιλία Επισκόπου Βαβυλώνος
«Δοξάζω του Πατρός και του Υιού την δύναμιν και Πνεύματος Αγίου υμνώ την εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον Θεότητα, την βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.»
Μακαριώτατε και Θειώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Πάπα και Πατριάρχα Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Κύριε μοι, Κύριε Θεόδωρε.
Εξοχώτατε κ. Υπουργέ.
Σεπτή των Ιεραρχών Χορεία, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Χριστού Διακονία.
Σεβαστοί Εκπρόσωποι των Χριστιανικών Ομολογιών.
Εντιμώτατοι Εκπρόσωποι των Διπλωματικών και Παροικιακών Αρχών.
Λαέ του Κυρίου ευλογημένε, αδελφοί μου αγαπημένοι,
«Ου φέρει το μυστήριον έρευναν, πίστει μόνη τούτο πάντες δοξάζομεν…»
Με μόνο εφόδιο την πίστη μου προς τον Τριαδικό Θεό «ίσταμαι ενώπιον Σας σήμερον» Μακαριώτατε Γέροντα για να λάβω από τα τίμια χέρια Σας τον τρίτο βαθμό της ιερωσύνης, αυτόν του Επισκόπου. Ομολογώ ότι αισθήματα φόβου, αδυναμία και δειλία με διακατέχουν αυτή την ώρα. Όμως αντλώ δύναμη από τον λόγο του προφήτη Ησαΐα και αναφωνώ κατά το παράδειγμα εκείνου: «Ιδού Κύριε, εγώ ειμί, απόστειλον με». Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της Εκκλησίας, δια της σεπτής επιλογής του Προκαθημένου και της τιμίας ψήφου της Ιεραρχίας του Δευτερόθρονου Πατριαρχείου, Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, εν πλήρει υπακοή, αναλαμβάνω εις το εξής αποστολή δύσκολη αλλά και ευλογημένη και αρεστή στον Θεό. «Όστις Επισκοπής ορέγεται, καλού έργου επιθυμεί» μας λέει ο Απόστολος Παύλος, διότι το επισκοπικό αξίωμα δεν είναι κοσμική εξουσία, αλλά προϋποθέτει την θυσιαστική διάθεση του υποψηφίου, κατά το πρότυπο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Ο Επίσκοπος της Εκκλησίας καθιστάμενος «θρόνων διάδοχος» των αγίων Αποστόλων, αλλά και των «τρόπων αυτών μέτοχος», οφείλει να βαδίζει στα ίχνη τους και να ακολουθεί την πορεία τους, «πληροφορών την διακονίαν του», «καθήμενος εις τόπον και τύπον Χριστού» κατά τον άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο. Αναγνωρίζω και κατανοώ ότι η ανάδειξη μου σε Επίσκοπο δεν είναι μία κοινωνική καταξίωση αλλά ανάληψη υψηλής ευθύνης ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Γι’ αυτό παρακαλώ, τον Πανοικτίρμονα Θεό να με ενισχύσει, για να ανταπεξέλθω, με τις πενιχρές μου δυνάμεις, στα νέα μου καθήκοντα και να με αξιώσει να σηκώσω τον Σταυρό της Αρχιερατικής Διακονίας «μετά φόβου, πίστεως και αγάπης». Μεγαλύνω και ανυμνώ το Πανάγιο Όνομα του Κυρίου Ιησού «ότι επέβλεψεν επί τον δούλον Του» και επεφύλαξε σ΄εμένα τον χοϊκό τέτοια τιμή, χάρη και ευλογία. «Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας».
Αυτή την ιερή ώρα Μακαριώτατε, επιτρέψτε μου να επιστρέψω νοερά σαράντα χρόνια πριν, όταν, μικρό παιδί, Σας πρωταντίκρυσα, νεαρό τότε διάκονο. Η χαρισματική μορφή Σας εντυπωσίασε την παιδική μου ψυχή. Και όταν αργότερα είχα την ευκαιρία να Σας ξανασυναντήσω πολλές φορές, ως αρχιμανδρίτη και πρωτοσύγκελλο της ακριτικής μας Μητροπόλεως Λάμπης και Σφακίων, επιβεβαίωσα τα χαρίσματα της προσωπικότητας Σας, την καλοσύνη, την ανεξικακία, την αγάπη και την καλή Σας προαίρεση προς κάθε άνθρωπο. Σ’ αυτές τις αναμνήσεις έρχονται να προστεθούν οι εντυπώσεις και οι εμπειρίες από την διακονία μου κοντά Σας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όπου έζησα τον κόπο, τον πόνο, την αγωνία αλλά και το όραμα Σας για το πολυεύθυνο έργο που έχετε αναλάβει ως Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε ολόκληρη την αχανή Αφρικανική Ήπειρο. Η «αγαπώσα καρδία» Σας ξεχειλίζει από θυσιαστική προσφορά για κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος, εθνικότητας ή και θρησκείας. Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πω ότι, η άνευ όρων και ορίων αγάπη Σας ξεπερνά την μικρότητα και την κακία των ανθρώπων και συγχωρεί όχι μόνο όσους Σας πίκραναν ή Σας στενοχώρησαν αλλά και όσους Σας πόνεσαν ή και Σας έβλαψαν. Γι΄αυτό αισθάνομαι ευνοημένος και ευχαριστώ τον Θεό που βρεθήκατε στο δρόμο μου, που έζησα και μαθήτευσα κοντά Σας και διδάχθηκα από Εσάς την αγάπη, την συγχώρηση, την πίστη, την υπομονή, την καρτερία αλλά και την ελπίδα και το όραμα για το μέλλον. Περιποιεί εξαιρετική τιμή και αποτελεί ιδιαίτερη ευλογία για μένα το γεγονός ότι εντός ολίγου Εσείς, το πρότυπο των παιδικών μου χρόνων, θα μου μεταδώσετε την Χάρη της Αρχιερωσύνης, για την οποία αισθάνομαι μικρός και ανάξιος και γι’ αυτό απεριόριστα ευγνώμων. Η σημερινή ημέρα, είναι απόρροια της πατρικής Σας αγάπης προς το ταπεινό πρόσωπο μου, της απέραντης και άδολης αγάπης του Πατέρα που παραβλέπει τυχόν αδυναμίες ή ελλείψεις και εμπιστεύεται την καλή πρόθεση του παιδιού Του και το στηρίζει, του δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψει τις δυνατότητες του, το βοηθά να βρει την δύναμη να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει στο δικό του ουρανό. Με δεδομένη την απέραντη ευγνωμοσύνη μου προς το Σεπτό Πρόσωπο Σας, υπόσχομαι να δαπανήσω τον εαυτό μου για να εκπληρώσω τις προσδοκίες Σας και να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της υπεύθυνης αλλά και τιμιτικής θέσης του Πατριαρχικού Επιτρόπου Σας. Να είστε σίγουρος ότι θα παραμείνω πάντοτε το στήριγμα και η παρηγοριά Σας όσοι πειρασμοί κι αν προκύψουν κι όσα αγκάθια κι αν φυτρώσουν στην πορεία. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Στο Πρόσωπο Σας επιτρέψτε μου ευσεβάστως να ευχαριστήσω και τους Αγίους Αρχιερείς τους συγκροτούντες την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον του Πατριαρχείου μας για την τίμια ψήφο τους.
Θα ήθελα επίσης, τούτη την ώρα, να ευχαριστήσω όλους όσους, με οποιοδήποτε τρόπο, με ευεργέτησαν, μου συμπαραστάθηκαν και με τίμησαν, με την φιλία, την συμπάθεια και την εκτίμησή τους, στη μέχρι τώρα πορεία της ζωής μου, είτε βρίσκονται ανάμεσα μας, είτε συμμετέχουν νοερά από μακριά, είτε παρακολουθούν από την αιωνιότητα, ακόμη και εκείνους που μου παρείχαν κόπους, πόνους και εμπόδια γιατί με τον τρόπο τους με ωφέλησαν πνευματικά. Ευχαριστώ και όλους εσάς που ήρθατε σήμερα εδώ στον ιστορικό, πατριαρχικό ναό του Αγίου Νικολάου, να μοιραστείτε τη χαρά μου και να προσευχηθείτε για μένα. Πρωτίστως ευχαριστώ τους ανθρώπους που με έφεραν στη ζωή και με μεγάλωσαν, τους γονείς μου, αλλά και τα αδέλφια μου για όσα πρόσφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν στην οικογένεια μας και για τη στήριξη που εξακολουθούν να μου παρέχουν. Ευχαριστώ τους συγγενείς, τους συντοπίτες και τους φίλους που ήρθατε από την πατρίδα ή από αλλού στο εξωτερικό και «οδεύσατε οδόν μακράν» για να είστε μαζί μου αλλά και όσους ήρθατε από κοντά, τους αξιότιμους προύχοντες και τους αγαπητούς συμπαροίκους της Ελληνικής Παροικίας Καΐρου καθώς και της Κοινότητας των αραβοφώνων αδελφών μας. «Μνησθείη Κύριος ο Θεός» του κόπου και της αγάπης σας.
Ευγνώμονες ευχαριστίες απευθύνω στους Αγίους Αρχιερείς, που πλαισιώνουν σήμερα το Ιερό Θυσιαστήριο και συλλειτουργούν το Μυστήριο της προσωπικής μου Πεντηκοστής, για την ευλογητή παρουσία και συμμετοχή τους. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τον παλαιό γνώριμο Σεβ. Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιο, τον παραδελφό Σεβ. Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλο στο πρόσωπο του οποίου χαιρετίζω τον κλήρο και τον ευγενή λαό της επαρχίας Σητείας όπου έκανα τα πρώτα βήματα της ιερατικής μου πορείας, τον Σεβ. Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Νικόδημο για την μέχρι σήμερα αγαστή συνεργασία μας και την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο μου. Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνω στον Σεβ. Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο για την, από το περίσευμα της αγάπης του, πολύτιμη αρωγή και στήριξη του. Ευχαριστώ ακόμη τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Σιναίου κ. Δαμιανό για τον κόπο του να έρθει σήμερα κοντά μας, τον Πανοσιολογ. Αρχιμ. Αθανάσιο Καραχάλιο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητρόπολης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων και δι’ αυτού τον Επίσκοπο της γενέτειρας μου Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ειρηναίο, τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής της μετανοίας μου Αρχιμ. Φιλόθεο Σπανουδάκη, τον συμμαρτηρήσαντα με, κατά την εις διάκονον χειροτονίαν μου, πνευματικό, Αρχιμ. Γαβριήλ Τσάφο, τον εφημέριο του χωριού μου και μόνιμο λειτουργό της Παναγίας της Σελλιανής πρωτοπρεσβύτερο Ιωάννη Βάθη στο πρόσωπο του οποίου χαιρετίζω τους απανταχού Σελλιανούς. Ευχαριστώ και όλους τους αδελφούς και φίλους κληρικούς που με τιμούν με την παρουσία τους και την συμπροσευχή τους.
Ευγνωμόνως επίσης μνημονεύω τον προσφάτως κοιμηθέντα αοίδιμο Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κυρό Ευγένιο από τον οποίο έλαβα τους δύο πρώτους βαθμούς της ιερωσύνης, τον αοίδιμο Μητροπολίτη από Λάμπης και Σφακίων Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κυρό Θεόδωρο, το όνομα του οποίου πήρα κατά την μοναχική μου απόκαρση, τον μακαριστό ιερέα του χωριού μου παπά-Κωστή Κουρμούλη, τον μακαριστό φίλο και προκάτοχο μου στη θέση του Μεγάλου Εκκλησιάρχου Αρχιμ. Ισίδωρο Σαλάκο, τον ανάδοχο και τους δασκάλους μου, την αγαπητή δασκάλα Χαριτίνη Παπακυρίλλου και όλους τους προαπελθόντες προγόνους μου.
Μακαριώτατε Γέροντα, σε λίγο θα γονατίσω στο Θυσιαστήριο όπου, πριν από εκατόν είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια, γονάτισε ο Άγιος Νεκτάριος για να λάβει την αρχιερωσύνη από τον Πατριάρχη Σοφρώνιο. Δέος και συγκίνιση πλημμυρίζουν την ψυχή μου , δυσκολεύομαι να ατενίσω το μέγεθος και την δύναμη των γενομένων. Τούτη την ώρα αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγχώρηση από όλους όσους έθλιψα, επίκρανα ή και έβλαψα στη ζωή μου και να επαναλάβω την ομολογία του Ευγνώμονος Ληστού «Μνήσθητι μου Κύριε εν τη Βασιλεία Σου». Πριν εισέλθω εις τα ενδότερα του καταπετάσματος επικαλούμαι την χάρη του Τριαδικού Θεού, το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τη μεσιτεία της Παναγίας Μητέρας Του, τις πρεσβείες του Αγίου Αποστόλου Μάρκου, ιδρυτού της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, του Αγίου Αποστόλου Τίτου πρώτου Επισκόπου Κρήτης, των Αγίων «παππούδων» της Πατριαρχικής μας Επιτροπίας Νικολάου, Νεκταρίου και Ιωάννου του Ελεήμονος, του προστάτου μου Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων της Ρεθύμνης, των Οσίων Πατέρων Ιωσήφ του Ηγιασμένου και Νικολάου του Κουρταλιώτου καθώς και του σύγχρονου Οσίου Πατρός Παϊσίου του Αγιορείτου τον οποίο είχα την ευλογία να γνωρίσω από κοντά και να πάρω την ευχή του για να συνεχίσω την πορεία μου στην Εκκλησία παρά τους λογισμούς και τις αμφιβολίες μου.
Και τώρα Μακαριώτατε, προσερχόμενος εις τα Άγια των Αγίων, παρακαλώ να ενώσετε τις προσευχές Σας με αυτές των αγίων αρχιερέων, των αδελφών πρεσβυτέρων και διακόνων και σύνολου του πιστού λαού «ίνα θυσία ευρεθώ τω Θεώ» και να αξιωθώ εν ημέρα κρίσεως να ακούσω της μακαρίας Του φωνής «ευ δούλε αγαθέ και πιστέ! επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».
Ο Θεός ιλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ.
Προσφώνηση τῆς ΑΘΜ ἐπὶ τῇ χειροτονίᾳ εἰς Ἐπίσκοπον τοῦ Θεοφ. Ἐψηφισμένου Βαβυλῶνος κ. Θεοδώρου
Θεοφιλέστατε ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Βαβυλῶνος καὶ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητέ ἀδελφέ κ. Θεόδωρε,
Εἶναι βαθειὰ συνείδηση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὅτι θεμέλιον κάθε πνευματικῆς προόδου, εἶναι ἡ ἐξαντλητικὴ αἴσθηση τῆς πτωχείας μας. Ἐξάλλου σύμφωνα μὲ τὸ βιβλίο τῶν Παροιμιῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «ὁ Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν», (Παρ. 3, 34). Ὅποιος, δηλαδή, προσπαθεῖ μὲ τὴν δύναμη τῆς λογικῆς καὶ ἀποθεώνοντας τὴν φιλοσοφία, νὰ προσεγγίσει τὸν ταπεινὸ Θεὸ τῆς Ἀγάπης, αὐτὸς ἀντικειμενοποιεῖ τὸν Θεὸ, τὸν βάζει στὸ μικροσκόπιο σὰν ἀντικείμενο μελέτης καὶ τελικὰ μένει μὲ τὰ χέρια του ἀδειανά, ἐνῶ ὅποιος, ὑπηρετεῖ ταπεινὰ καὶ ἀθόρυβα τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς δέχεται τὴν πλημμύρα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὴν καρδιά του, καὶ τὴν σκορπίζει ἔπειτα πλούσια στοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὴν τὴν ἴδια ἀλήθεια, ἐπὶ τὸ ποιητικότερον, ἐγκρύπτει καὶ τὸ τροπάριον τῶν στιχηρῶν τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων ὡς ἑξῆς: «διὰ καταδύσεως ἡ πρὸς Θεὸν ἡμῶν ἄνοδος γίνεται», πρέπει δηλαδή, νὰ καταδυθοῦμε στὴν ἄβυσσο τῆς ταπεινώσεως γιὰ νὰ ἀναδυθοῦμε στὴν σφαίρα τῆς θείας χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ἀγαπητὲ μου π. Θεόδωρε,
Ἀπὸ τρυφερῆς ἡλικίας σὲ γνώρισα, στὸν Ναὸ τῆς Παναγίας τῆς Σελλιανῆς, στὴν κοινή μας γενέτειρα στὴν Κρήτη, ὅταν ἥσουν 9 ἐτῶν. Τότε, στὰ ἁγνὰ παιδικά σου μάτια, διεῖδα τὸν πόθο σου γιὰ τὴν ἀφιέρωση στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καὶ πράγματι, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, κατέθεσες τὴν ἐπιθυμία σου νὰ ἀφιερωθεῖς ὁλοκληρωτικὰ στὴν Ἐκκλησία, στὸν ἤδη Μακαριστὸ Γέροντά σου, Μητροπολίτη Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας κυρὸ Εὐγένιο, γιὰ νὰ λάβεις ἀπὸ τὰ τίμια χέρια του, τὴν Μοναχική σου κουρὰ καὶ τὶς δύο χειροτονίες σου, εἰς Διάκονο καὶ Πρεσβύτερο ἀλλὰ καὶ τὸ ὀφίκκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Εἶναι, παιδί μου, Θεόδωρε, μεγάλη ἡ συγκίνησή μου, γιατὶ ἔχουμε καὶ οἱ δύο τὸ ὄνομα τοῦ κοινοῦ Γέροντά μας, Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου κυροῦ Θεοδώρου Τζεδάκη, τοῦ διαπρεποὺς Ἱεράρχου, μὲ τὴν τεράστια ἱστορικὴ γνώση καὶ θεολογικὴ μόρφωση, τὴν πληθωρικὴ προσωπικότητα, μὲ τὴν καλοσύνη καὶ τὴν ἀγαθότητα ποὺ σὲ ἔκαναν νὰ τὸν ἀγαπήσεις ἀμέσως. Ἀλλὰ καὶ σὺ παιδί μου, Θεόδωρε, μὲ τὴν καλοσύνη καὶ τὴν ἀγαθότητά σου ὑπηρέτησες ἀπὸ διάφορες θέσεις τὴν Ἐκκλησία, τόσο στὴν Γαλλία, κοντὰ στὸν ἀγαπητὸ μας ἀδελφὸ Μητροπολίτη Γαλλίας κ. Ἐμμανουὴλ, ἀλλὰ καὶ στὸ Ντέρμπαν τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς.
Καὶ ἀργότερα, ὅταν ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὸ θέλησε, ἦλθες πλησίον μου, ἀποδεικνύοντας ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν, τὴν ἀφοσίωσιν καὶ ὑπακοὴν σου στὴν Ἀλεξανδρινὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Προκαθήμενον αὐτῆς καὶ εἰδικὰ στὸ Κάϊρο, ὅπου ἀθόρυβα, μὲ τὴν ὑπευθυνότητα τοῦ χαρακτῆρος σου καὶ τὴν ὑπακοὴ σου, ὑπηρέτησες τὸ Πατριαρχεῖο καὶ μάλιστα ἀπό τήν θέση τοῦ Μεγάλου Ἐκκλησιάρχου, ὡς ὑπεύθυνος τοῦ τελετουργικοῦ καὶ τῆς εὐταξίας τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καὶ ἰδού, ἡ χάρις τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, ἐπιβλέψασα εἰς τὴν ἀγαπῶσαν καρδίαν σου, ἐνέπνευσεν τὴν ἁγιωτάτην Σύνοδον τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, τῇ προτροπῇ τοῦ Προκαθημένου αὐτῆς, νὰ σὲ ψηφίσει Βοηθὸν Ἐπίσκοπον Βαβυλῶνος, ἐκτιμώντας τὴν ἀθόρυβη διακονία σου, τὴν ἀφοσίωσή σου, ἀλλὰ καὶ τὴν τιμιότητά σου καὶ νὰ σοῦ ἀναθέσει τὸ διακόνημα τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Καΐρου, μιὰ θέση ἀπ’ ὅπου, σὲ συνεργασία πάντοτε μὲ τὸν Μητροπολίτην Μέμφιδος κ. Νικόδημον, θὰ εὑρίσκεσαι στὴν ἐμπροσθοφυλακὴ τοῦ Πατριαρχείου μας, θέτοντάς σε «ὥς λύχνον ἐπὶ τὴν λυχνίαν», (Λουκ. ια΄, 33).
Ἀγαπητὲ μου, π. Θεόδωρε,
Στὴν προσωπικὴν σου Πεντηκοστὴ, στὴν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν σου, μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπην ὅλων μας ποὺ ἤλθαμε νὰ χαροῦμε μαζὶ σου, ἀοράτως παρίστανται καὶ ὅλη ἡ χορεῖα τῶν μεγάλων Ἁγίων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας, τῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν μας καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων καὶ τῶν Ὁσίων Ἀββάδων τῆς ἐρήμου τῆς Θηβαΐδος. Εὔχομαι ὁ Πανάγαθος Θεὸς νὰ σοῦ χαρίσει στὴν Ἀρχιερατικὴ σου πορεία, τὴν ἀνεξικακία, τὴν σοφία καὶ τὴν ἐλεήμονα καρδία τῶν Ἁγίων αὐτῶν Ἱεραρχῶν μας, τὴν ἁπλότητα, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν πραότητα τῶν Ἁγίων Ἀββάδων μας.
Νὰ ξέρεις ὅτι ἡ πατρικὴ μου ἀγάπη θὰ εἶναι πάντα μαζί σου, δίπλα σου, ὅπως καὶ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ προσευχὴ τῶν ψηφισάντων σε Ἁγίων Ἀρχιερέων, σὲ κάθε βῆμα τῆς ἀρχιερατικῆς σου πορείας. Σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἀπάνθρωπος, γίνε κῆρυξ τῆς ἐλπίδας πρὸς τὸν Ἐλεήμονα Θεό. Ὡς χριστιανοὶ ἔχουμε τὸ προνόμιο νὰ εἴμαστε χαρούμενοι ἄνθρωποι. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας ἀμέσως μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, ἡ πρώτη λέξη ποὺ εἶπε, ἦταν «χαίρετε». Ὁ λυπημένος καὶ ἀπελπισμένος ἄνθρωπος εἶναι ὁ πιὸ ἄδικος ἀπέναντι στὸν Θεό. Αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀλήθεια, μὲ ἁπλᾶ λόγια δίδασκε καὶ ὁ πρόσφατα ἀνακηρυχθεὶς Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, λέγοντας: « ὅση κι ἄν εἶναι ἡ πτώση μας καὶ ἡ πίκρα μας ἀπὸ τὰ πολλὰ προβλήματα τῆς ζωῆς, ποτὲ δὲν πρέπει νὰ χάνουμε τὴν ἐσωτερικὴ χαρὰ μας, τὴν ὁποία ἔχουμε, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ζῶν καὶ παρὼν στὴ ζωὴ μας»!
Ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ προχωροῦμε μὲ χαρὰ πάντα ἐμπρὸς, ἐμπνέοντας τοὺς ἀδελφούς μας πὼς ὁ Θεὸς δίνει λύσεις ἐκεῖ ποὺ σταματᾶ ἡ ἀνθρώπινη λογικὴ καὶ ἀδυναμία. Μόνο ἔτσι θὰ ἀνακαλύψουμε τὸ αὐθεντικὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ποὺ ποτὲ δὲν εἶναι προβλέψιμο. Στὴν διαπίστωση τῆς διαφορετικότητας, νὰ μὴν τρομάζουμε ἀλλὰ νὰ χαιρόμαστε μὲ τὴν ἔκπληξη τῆς δυνατότητας ἐξεύρεσης συνάντησης μὲ τὸν ἄλλον, τὸν ἀδελφό μας, σὲ πολλαπλὰ ἐπίπεδα, γιατὶ στὸν πνευματικὸ κόσμο δὲν ὑπάρχει μονοτονία καὶ πλήξη. Καὶ ἡ ἐν Χριστῷ ἑνότητα δὲν φοβᾶται τὴν διαφορετικότητα, ἀλλὰ αὐτὴ τὴν νοηματοδοτεῖ καὶ τὴν ἐμπλουτίζει! Αὐτὴν τὴν ἔμπνευση χρειάζεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν σκληρὴ πραγματικότητα τῆς ἐποχῆς μας.
Σ’ αὐτὴν τὴν νέα διακονία λοιπόν, ποὺ σοῦ ἀναθέτει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐναπόθεσε τὶς ἐλπίδες σου στὸν Ἀρχηγό τῆς σωτηρίας μας Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσει ὡς ἱκανὸς οἰακοστρόφος σὲ ἀσφαλεῖς λιμένας τῆς πληρώσεως τοῦ Θείου θελήματος, τῇ πνεύσει τοῦ γαληνοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖον δι’ ἐμοῦ τοῦ Πνευματικοῦ σου Πατρός, κελεύει νῦν ἵνα εἰσέλθεις εἰς τὰ ἄδυτα τοῦ ἁγίου καταπετάσματος.
Εἴσελθε, Θεοφιλέστατε Ἅγιε ἀδελφέ, π. Θεόδωρε, εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου!
Εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας
