Τό Σάββατον, 21ην Μαΐου / 3ην Ἰουνίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἡ μνήμη τῶν ἱδρυτῶν αὐτῆς Ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης εἰς τόν ἱερόν αὐτῶν Ναόν ἐντός τοῦ Πατριαρχείου, προσκείμενον δυτικῶς εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Α’ Ἑσπερινός.
Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη διά Μεγάλου Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας, προεξάρχοντος ἐν χοροστασίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί μοναχῶν, ὧν πρῶτος ὁ Τυπικάρης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξιος καί συμμετεχόντων ἐνδεδυμένων εἰς τήν Μεγάλην Εἴσοδον καί τήν Ἀρτοκλασίαν τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τούτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου μετά τοῦ κ. Γεωργίου Τόμπρου δεξιά καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου ἀριστερά καί μετεχόντων ἐντοπίων Ἑλλήνων τῆς παροικίας Ἱεροσολύμων καί Ἀραβοφώνων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσσίας, Κύπρου καί Ρουμανίας.
Μετά τόν Ἑσπερινόν οἱ Ἁγιοταφῖται ἐκεράσθησαν μέ τό κόλλυβον, τόν οἶνον καί τό παξιμάδιον κατά τό ἔθος αὐτῶν εἰς τήν αὐλήν ἔμπροσθεν τοῦ Ἐπιτροπικοῦ.
Β. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.
Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου ἤρξατο κατά τήν τάξιν τῆς Ἀδελφότητος τήν 6.30 π.μ. ὁ Ὄρθρος, ἐν ᾧ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατῆλθεν τήν 8.00 π.μ. ὥραν καί ἐνδυθείς μανδύαν «ἔλαβε καιρόν» καί ἤρξατο νά προεξάρχῃ τῆς θείας Λειτουργίας κατά τήν τάξιν τῆς Ἀδελφότητος, συλλειτουργούντων μετ’ Αὐτοῦ τοῦ Τυπικάρη καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί ψάλλοντος δεξιά τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τούτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου καί ἀριστερά τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου καί προσευχομένων πολλῶν προσκυνητῶν ἐν κατανύξει, προερχομένων ἐξ Ἱεροσολύμων, Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας καί Ρουμανίας.
Ἅμα τῇ λήξει τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος μετά τῶν ἐνδεδυμένων ἱερέων, ἀκολουθούντων τῶν λοιπῶν Ἁγιοταφιτῶν, ἀνῆλθεν ἐν λιτανείᾳ καί ἐν ψαλμῳδίᾳ τῶν Ἱεροψαλτῶν εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἀφ’ οὗ εἰς τήν εἴσοδον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἔλαβον πάντες τό ἀρτίδιον εὐλογίας τῆς ἑορτῆς.
Εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:
«Ἔλαιον ἀγαλλιάσεως τούς σούς μετόχους Χριστέ, Κωνσταντῖνον Ἑλένην τε παραδόξως ἔχρισας τήν ἀπάτην μισήσαντας καί Σοῦ τό κάλλος ἐπιποθήσαντας καί βασιλείας τῆς οὐρανίου Σου, τούτους ἠξίωσας, εὐσεβῶς τό πρότερον, ἐπί τῆς γῆς, Λόγε, βασιλεύσαντας τῇ ἐπινεύσει Σου», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός ῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος
Κύριε Χρῆστε Σοφιανόπουλε,
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί Προσκυνηταί,
Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων εὐφραίνεται σήμερον μυστικῶς ἐπί τῇ ἑορτίῳ μνήμῃ τῶν μεγάλων αὐτῆς κτιτόρων καί ἀναστηλωτῶν μεγαλοπρεπῶν Ναῶν ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἀφ’ ἑνός καί τοῦ ἐγκαινισμοῦ τῆς Οἰκουμενικῆς ἐν Χριστῷ Ρωμηοσύνης ἀφ’ ἑτέρου, Ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων καί ἰσαποστόλων μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.
Οἱ ἅγιοι οὗτοι βασιλεῖς καί ἰσαπόστολοι «οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἔλαβον τό βασίλειον κράτος ἀλλ’ οὐρανόθεν ἐκ τῆς θείας Χάριτος», ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει καί ὁ μελῳδός αὐτῶν λέγων: «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καί ὡς ὁ Παῦλος τήν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος, ὁ ἐν βασιλεῦσιν Ἀπόστολός Σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρί σου παρέθετο, ἥν περίσῳζε διά παντός ἐν εἰρήνῃ πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε».
Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης εὐχαριστήριον δόξαν ἀνέπεμψε τῶ Τριαδικῷ Θεῷ ἐν τῇ ἐπωνύμῳ τῶν ἁγίων Βασιλέων Μοναστηριακῷ Ναῷ ἐπί τῇ ἐτησίῳ αὐτῶν ἱερᾷ μνήμῃ, τελέσασα Πατριαρχικήν θείαν Λειτουργίαν. Καί τοῦτο διότι οἱ σύν τοῖς Ἁγίοις κατασκηνώσαντες οὗτοι βασιλεῖς ὑπῆρξαν οἱ θεόπνευστοι ἱδρυταί τοῦ πρωτογενοῦς τάγματος τῶν Σπουδαίων, δηλονότι τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ἐν τῷ τόπῳ τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
«Τόν γάρ τοῦ κόσμου θαυμασιώτατον τόπον κατ’ ἀξίαν φαιδρύνεσθαι δίκαιον», γράφει εἰς τήν ἐπιστολήν τοῦ πρός Μακάριον Ἐπίσκοπον τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἐκκλησίας περί τῆς οἰκοδομῆς τοῦ μαρτυρίου [ δηλαδή τοῦ Παναγίου Τάφου] ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος (Εὐσεβίου, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, Βίος Κωνσταντίνου, Βίβλ. 3 , κεφ. 33).
«Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος πάντα τά θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς», (Ψαλμ. 15,3), ψάλλει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ. Ὄντως ὁ Κύριος κατέστησεν ἀξίους θαυμασμοῦ τούς ἁγίους Κωνσταντῖνον καί Ἑλένην τήν μητέρα αὐτοῦ, διαχρονικῶς καί οἰκουμενικῶς, διότι εἰς αὐτούς ὀφείλεται τόσον ἡ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ζῶσα μαρτυρία, ὅσον καί ἡ τῶν Χριστιανῶν παρουσία ἐν τῇ ἁγίᾳ Γῇ ὡς καί ἐν τῇ ὑπό ἐμφυλίων πολέμων καί τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν δοκιμαζομένῃ περιοχῇ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
Διό καί ἡμεῖς, οἱ διαβιοῦντες καί διακονοῦντες ἐν τοῖς τόποις τοῖς ἁγίοις μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ βοῶμεν καί λέγομεν: «Χαίροις Κωνσταντῖνε πάνσοφε, Ὀρθοδοξίας πηγή, ἡ ποτίζουσα παντοτε τοῖς γλυκέσι νάμασι τήν ὑφήλιον ἅπασαν. Χαίροις ἠ ῥίζα, ἐξ ἧς ἐβλάστησε, καρπός ὁ τρέφων, τήν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, Χαίροις τό καύχημα τῶν περάτων ἔνδοξε Χριστιανῶν βασιλέων πρώτιστε. Χαῖρε χαρά τῶν πιστῶν». Ἀμήν. Ἔτη πολλά.
…καί ηὐλόγησε τό προσελθόν ἐκκλησίασμα.
Ἠκολούθησε τήν μεσημβρίαν ἑορταστική μοναστηριακή τράπεζα.
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
