Στον Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου Όπλων Κ. Πατησίων οργανώθηκαν από τον προϊστάμενο του Ναού Αρχιμ. Φιλούμενο Ρούμπη ευκαιρίες λειτουργικές κλπ για να τονισθή η Πανήγυρη του Ναου και να προσέλθουν οι πιστοί.
Στον πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων,πλαισιωμένος από τους ιερείς του Ναού και από άλλους προσκυνητές ιερείς. Πολλοι πιστοί προσήλθαν να αςπαςθούν την εικόνα του Αγίου με κατάνυξη και να ζητήσουν τις πρεσβείες του.Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος είπε :
Τιμάμε την μνήμη του Αγ. Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου και μας γεννιέται ένα ερώτημα : Τι έκανε τον Δημήτριο, τον Θεσσαλονικέα, ανώτατο αξιωματικό του Ρωμαϊκού στρατού,να θυσιάσει τα πάντα και μέλλον ένδοξο και νεότητα και ζωή χάριν του Χριστού ; Η απάντηση είναι απλή : Ο Δημήτριος είχε συνειδητοποιήσει ότι ο θάνατος χάριν του Χριστού,είναι ζωή, ενώ η ζωή χωρίς τον Χριστό ,είναι θάνατος. Ζωή χωρίς Χριστό για τον Δημήτριο δεν έχει αξία,νόημα,περιεχόμενο.
Και τίθεται ένα δεύτερο ερώτημα : Ο Χριστός μπορεί νά νοηματοδοτήσει την ζωή του συγχρόνου ανθρώπου ; Του ανθρώπου ,που ζεί μέσα σε τόσες προκλήσεις,συγκρούσεις,αβεβαιότητες ,κρίσεις, αλλά και τόση καταπληκτική πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας ;
Αλλά τι σημαίνει νόημα ζωής ; Να ζει κανείς ισορροπημένα με τον εαυτό του,με τους ανθρώπους γύρω του και να αξιοποιεί τα δώρα του Δημιουργού και να γίνεται και αυτός δημιουργικός. Να φθάνει στο ” καθ’ ομοίωσιν “, έχοντας μια σωστή σχέση με τον Δημιουργό.
Ο άνθρωπος χωρίς Χριστό,όσον αφορά την σχέςη μετον ίδιο τον εαυτό του, είναι συνήθως τυφλωμένος από εγωϊσμό και ιδιοτέλεια. Δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Ενώ ο άνθρωπος του Θεού ” ου παύεται διερευνώμενος εαυτόν ” ( Μ. Βασίλειος ) , ώστε να βλέπει καθαρά τις ελλείψεις του και να αγωνίζεται να βελτιώνεται με την χάρη του Θεού. Γι’ αυτό είναι ταπεινός. Η ταπείνωση δεν είναι απλώς μια αρετή. Είναι δείγμα ψυχικής υγείας.
Και τι γίνεται με την σχέση με τους ανθρώπους ; Ο καθ’ ένας βλέπει τον άλλο σαν χρηστικό αντικείμενο. Σαν σκαλοπάτι για να πατήσει και να ανεβεί αυτός. Κοιτάξτε τι γίνεται σε όλα τα πεδία της ζωής. Στην πολιτική. Ο ένας προσπαθεί να κατασπαράξει τον άλλο ή δίνει ψεύτικες υποσχέσεις, με μόνο σκοπό την κατάκτηση της εξουσίας. Παντού αθέμιτος ανταγωνισμός. Οχι ευγενική άμιλλα.Ακόμα και μέσα στην οικογένεια ! Ο ένας προσπαθεί να επιβληθεί πάνω στον άλλο. Ενώ ο Χριστός εμπνέει σχέσεις αγάπης και κοινωνίας, αυθεντικές, σωστές σχέσεις.
Και τελικά έρχεται η αποξένωση από τον Θεό και η ζωή μεταβάλλεται σε ζούγκλα, αφού ” χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται ” ! Χάνεται η ευγένεια του ανθρωπίνου προσώπου. Γίνεται ο άνθρωπος το εξάρτημα μιας μηχανής. Μια παραγωγική μονάδα. Ένας αριθμός. Ενα πιόνι στην παγκόσμια σκακιέρα των συμφερόντων. Ενα όν με βιολογικές,ζωϊκές μονο ανάγκες. Για να αποδειχθεί ότι και σήμερα,περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά μας χρειάζεται ο Χριστός.
Μόνο ο Χριστός και η αυθεντική διδασκαλία του μπορεί να νοηματοδοτήσει και την ζωή του ανθρώπου του 21ου αιώνος. Γι’αυτό ας επαναλαμβάνουμε και εμείς το ” Θεέ του Δημητρίου βοήθει μοι ” και ο Κύριος δια πρεσβειών του Αγ. Δημητρίου θα νοηματοδοτεί την ζωή μας και θα μας οδηγεί σε μια ζωή πραγματικά ανθρώπινη,που θα επιβεβαιώνει το ” ως χαρίεν άνθρωπος, όταν άνθρωπος ή ” . Και εμείς προσθέτουμε ” όταν Άγιος ή ” γιατί αυτή είναι η κλήση όλων μας.
