Σήμερα Κυριακή 22 Οκτωβρίου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος χοροστάτησε κατά τον Όρθρο και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία, στον ενοριακό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καλαμάτας.
Πλήθος πιστών κατέκλυσε τον Ιερό Ναό προκειμένου να συμμετάσχει στη Θεία Λειτουργία, αλλά και να ευχηθεί στο νέο Ιεράρχη.
Φανερά συγκινημένος, ο προϊστάμενος του Ναού, Πανοσιολ. Αρχιμ. Χριστοφόρος Νταμάτης προσφωνώντας τον Μητροπολίτη Θεόκλητο, αναφέρθηκε στην πορεία της εκκλησιαστικής του διακονίας στη Μεσσηνία, αλλά και στις προσωπικές στιγμές φιλίας και αγάπης που τον συνδέουν με τον συμμοναστή του π. Θεόκλητο.
Συγκινημένος και ο Μητροπολίτης Σταγών ευχαρίστησε όλους για την αγάπη και το σεβασμό στο πρόσωπό του, αναφέροντας και αυτός στιγμές ανάμνησης της συνοδοιπορίας του με τον π. Χριστοφόρο.
Σε ανάμνηση της επίσκεψης το εκκλησιαστικό συμβούλιο δώρισε στο Μητροπολίτη εγκόλπιο μετά επιστηθίου σταυρού και ένα πορσελάνινο χερνιβόξεστον.
Π Ρ Ο Σ Φ Ω Ν Η Σ Ι Σ
πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Σταγῶν & Μετεώρων Κύριον ΘΕΟΚΛΗΤΟΝ κατά τήν τελεσθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἐνοριακῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Γεωργίου πόλεως Καλαμάτας
ὑπό Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Νταμάτη
Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Καλαμάτας
«Μαζί περπατήσαμε χειμῶνες-καλοκαίρια,
καί στῆς γαλήνης τίς στιγμές καί στ’ ἀγριοκαίρια.
Ὁ δρόμος ἀνηφορικός, καί δύσκολος ὁ τόπος·
Μά σάν μονοιάζουν ἀδελφοί κι’ ἀντάμα ξεκινᾶνε,
ἴσιος ὁ δρόμος γίνεται κι’ ἀνάλαφρος ὁ κόπος».
Ἀγαπημένε καί ἀκριβέ Ἀδελφέ μου,
Ἐπιστήθιε καί πολύτιμε Φίλε μου,
Συνοδοιπόρε καί Συναθλητά μιᾶς τριαντάχρονης ζωῆς,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα
Σταγῶν & Μετεώρων Κύριε, Κύριε ΘΕΟΚΛΗΤΕ,
Ἐτούτη τή στιγμή πού σέ θεωρῶ ὑψηλό καί εὐθυτενῆ, ἱστάμενο μεγαλοπρεπῶς στό κεντρικό βῆμα τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, νέο καί ἐλπιδοφόρο Ἀρχιερέα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀναπολῶ μέ χαρά καί συγκίνηση τά χρόνια ἐκεῖνα πού πρωτογνωριστήκαμε καί ζήσαμε μαζί στό μοναστήρι τῆς κοινῆς μας μετανοίας, τήν περιώνυμο καί περιάκουστο Μονή τοῦ Βουλκάνου. Σέ βρῆκα 18 χρόνων, ἐνθουσιώδη καί ἀμούστακο ἔφηβο, δόκιμο ὅμως μέ ρασοευχή Μοναχό καί μέ ἀφόπλισες ἀπό τήν πρώτη στιγμή μέ τή γλυκεῖα ὄψη σου, τό πηγαῖο χιοῦμορ σου καί τή ζεστασιά τῶν ἀρετῶν σου, πού γρήγορα διεπίστωσα ὅτι πρωταγωνιστοῦσαν στό μοναστηριακό κοινόβιό μας. Ἡ πολυτάλαντη παρουσία σου, παρά τό νεαρό τῆς ἡλικίας ἦταν ὑπόδειγμα ὑπομονῆς καί ταπείνωσης, σωματικῆς ἀντοχῆς καί γενναιοψυχίας, προσμονῆς καί ἐλπίδος στήν πορεία μας πρός Ἐμμαούς, συντροφιά μέ τόν Ἀναστάντα Διδάσκαλο καί κοινό στόχο, τήν προσδοκώμενη ἀπ’ ὅλους τούς Χριστιανούς, ζωηφόρα φράση τῶν δύο τότε συνο-δοιπόρων Μαθητῶν Του: «Μεῖνον μεθ’ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἐστι καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα». (Λουκ. 24, 29).
Ὁ ἀείμνηστος Γέροντάς μας Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Θέμελης σέ ἔκειρε Μοναχό καί ἐν συνεχείᾳ Διάκονο καί Πρεσβύτερο καί ἀμέσως σέ διόρισε Ἐφημέριο στό μικρό χωριό τοῦ Ἄμμου, κείμενο νοτίως καί σέ κοντινή ἀπόσταση ἀπό τό μοναστήρι. Ἔτσι ἄρχισε μαζί μέ τά μοναστηριακά σου καθήκοντα καί ἡ ἱεραποστολική σου διακονία στόν εὐλογημένο λαό τοῦ Θεοῦ. Σύντομα κέρδισες τήν ἀγάπη τῶν Ἐνοριτῶν σου μέ τή ζεστασιά τῶν λόγων καί τήν καταδεκτική συμπεριφορά σου ὥστε νά καταστήσεις τή μικρή αὐτή κοινότητα πνευματική κυψέλη χαρᾶς καί δημιουργίας. Τό ἴδιο καί ἀκόμη περισσότερο ἐργάστηκες καί ὅταν μετετέθης στό κεφαλοχώρι τῆς Θουρίας, Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Θεοδώρων καί Ἀρχιε-ρατικός Ἐπίτροπος τῆς εὐρύτερης περιοχῆς. Ποιός δέν ἐκπλήσ-σεται καί δέν γοητεύεται, ἐπισκεπτόμενος τόν βυζαντινό αὐτό Ἱερό Ναό, ὅταν ἀντικρύζει τό ὑπέροχο ξυλόγλυπτο Τέμπλο του, φτιαγμένο στό Μέτσοβο τῆς Ἠπείρου μέ τή δική σου ἔμπνευση καί φροντίδα, περικοσμημένο δέ μέ τίς πανέμορφες δεσποτικές Εἰκόνες, πού ἐσύ ζωγράφισες μέ περισσή καλλιτεχνία στό ἐργα-στήριό σου στό μοναστήρι, ἀφοῦ στόν ἀνθῶνα τῶν χαρισμάτων σου, περικλείεται καί αὐτό τοῦ Ἁγιογράφου; Ἔκανες κι ἄλλα σημαντικά ἔργα στό ναό τῶν Μεγαλομαρτύρων προστατῶν τῆς Θουρίας ὥστε τό πέρασμά σου ἀπ’ ἐκεῖ νά διατηρεῖται ἀκόμη ζωντανό καί ἀνεξίτηλο.
Βραβεύοντας τόν ἔνθεο ζῆλο καί τήν ἀκαταπόνητη ἐργατικότητά σου ὁ μακαριστός Μητροπολίτης σέ μεταθέτει στήν Παναγιοφρουρούμενη πόλη τῆς Καλαμάτας καί σέ διορίζει Ἐφημέριο καί Προϊστάμενο τοῦ μεγαλυτέρου Ναοῦ τῆς πόλεως καί τῆς Μητροπόλεως, τελοῦντος ὑπό τάς πτέρυγας τῶν κορυ-φαίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Ἤσουν ὁ πρῶτος Βουλ-κανιώτης Ἱερομόναχος σέ ναό τῆς πόλεως τῶν ἰβίσκων ἀλλά καί ὁ πρῶτος Ἀρχιμανδρίτης καί παρά τά ἀρχικά ἐμπόδια καί τίς δυσκολίες πού συνάντησες, κατόρθωσες νά ἑδραιωθεῖς καί νά εὐημερεύσεις διότι σέ ἀγάπησε τό νέο πολυάριθμο ἐνοριακό σου ποίμνιο καί αὐτό φάνηκε περίτρανα, εἴκοσι χρόνια μετά, στήν μόλις χθές λαμπρά ἡμέρα τῆς χειροτονίας σου εἰς Ἐπίσκοπον, ὅταν μιά λαοθάλασσα Καλαματιανῶν καί Μεσσηνίων κατέκλυσε κυριολεκτικῶς μέ θερμές ἐκδηλώσεις ἀγάπης καί εὐγνωμοσύνης στό πρόσωπό σου, τόν Καθεδρικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν.
Προσφέροντας ὅλες τίς δυνάμεις σου στόν Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου διακρίνεσαι στό ἱερό τῆς Ἐξομολογήσεως Μυστήριο καί στηρίζεις πολλούς ἀνθρώπους κυρίως νέους τήν ἡλικία μέ τόν καθάριο καί ἀνόθευτο λόγο σου καί τή δεδοκιμασμένη ἐμπειρία καί ἐπιείκιά σου ἐνῶ παράλληλα ἀναβαθμίζεις τή λειτουργική διακονία καί περικοσμεῖς τόν παμμεγέθη ναό μέ κομψοτεχνήματα ξυλογλύπτων ἐπίπλων καί ἱερῶν Σκευῶν καί Εἰκόνων ἀπαραμίλ-λου ἐκκλησιαστικῆς τέχνης.
Καί οἱ εὐεργεσίες τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχουν τέλος στήν τίμια καί ἱεροπρεπῆ προσωπικότητά σου ἀφοῦ τό ἔτος 2004 ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης σέ καθιστᾶ τόν πρῶτο Συνεργάτη του στή διοίκηση τῆς ἐπαρχίας του καί σέ διορίζει Πρωτοσύγ-κελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας. Ἀνταποκρίνεσαι στά νέα σου καθήκοντα μέ αἴσθημα στιβαρᾶς εὐθύνης καί ἀναπτύσσεις μιά παραδειγματική σχέση εἰλικρινείας καί συνεργασίας μετά τῶν ἀδελφῶν συμπρεσβυτέρων σου.
Ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς σέ ἀξιώνει ὁ Παναγάθος Θεός καί ἡ Μεγαλόχαρη Ὑπαπαντή νά κλείσεις τά μάτια τοῦ κοιμηθέντος τό 2007 μεγάλου Ποιμενάρχου τῆς Μεσσηνίας ἀλλά καί νά ὑποδεχθεῖς τήν ἴδια χρονιά τόν νέο Μητροπολίτη Μεσσηνίας καί νῦν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας Χρυσόστομο τόν Γ΄.
Εὐφυής καί διορατικός ὁ 9ος κατά σειράν Μητροπολίτης Μεσσηνίας ἀπό τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων, σέ διατηρεῖ στήν ἴδια θέση τοῦ Πρωτοσυγγέλλου καί σοῦ ἀναθέτει προσωρινῶς τήν ἡγουμενία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς μετανοίας σου, ὅπου σέ ἐλάχιστο χρονικό διάστημα ἀνακαινίζεις ἐκ θεμελίων τόν ἐπιβλητικό λιθόκτιστο Ναό τοῦ ἐν Μεσσήνῃ Μετοχίου, ἀφιερωμένου στήν Ζωοδόχο Πηγή. Στή δεκαετῆ ἕως σήμερα ἐνδελεχῆ ποιμαντορία του, ὁ σεπτός Ποιμενάρχης μας διασπιστώνει τόν πλοῦτο τῶν χαρισμάτων καί τίς ἄπειρες ἱκανό-τητές σου ὥστε τάχιστα προωθεῖ τήν περαιτέρω εὐλογημένη πορεία σου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ καί ἐπιτυγχάνει πανηγυρικῶς τήν πρόσφατη Ἐκλογή καί Χειροτονία σου εἰς Ἐπίσκοπον καί Μητροπολίτην τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Σταγῶν καί Μετεώρων.
Ἀκριβέ ἀδελφέ μου Θεόκλητε, ὅλα αὐτά πού ἀνέφερα καί ἄλλα τόσα πεπραγμένα ἀπό τήν πολυσχιδῆ Σεβασμιότητά σου πλέον, καλύπτουν τριάντα ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τή ζωή σου, πού ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ τά ἔφερε ἔτσι ὥστε νά τά ζήσει καί ἡ ταπεινότης μου κοντά σου ὡς παραδελφός καί συλλειτουργός. Ποτέ δέν χωρίσαμε, στά ἀγωνίσματα καί τίς δοκιμασίες, στίς χαρές καί τίς λύπες, στούς πειρασμούς καί τούς κινδύνους, στά ταξίδια καί τίς ἀτέλειωτες ὁδοιπορίες, στίς συνδημιουργίες καί τίς συνεργασίες. Μαζί στό Μοναστήρι, μαζί στήν πόλη, μαζί τά κελλιά καί τά σπίτια μας.
Θυμᾶσαι; … … Κάποτε φορτώναμε τό γαϊδουράκι τοῦ Πολύκαρπου μέ σκεύη καἰ ἄμφια, ὅπως μπορούσαμε, γιά ν’ ἀνέβουμε τό ἀνηφορικό μονοπάτι πρός τό θρονικό μοναστήρι τῆς Βουλκανιώτισσας Μάνας μας, στήν Κορυφή τῆς Ἰθώμης. Ἔτσι καί τώρα, αὐτές τίς μέρες, φορτώνουμε πάλι… τήν ἀγάπη μας, τήν προσευχή μας, τήν ἴδια τήν καρδιά μας, νά τά ἔχεις κατευόδιο στό μακρυνό ταξίδι, στή νέα σου πατρίδα… καί θάρσει· μή φοβοῦ·
«Μέσ’ στίς ψυχές πού σοῦ ἔλαχε τήν ἀρετή νά σπέρνης,
μήν ἀποκάμῃς, δουλευτή, τή θεία σπορά νά φέρνης.
Θἄρθη ὁ καιρός τοῦ θερισμοῦ καί σύ θ’ ἀναγαλλιάζης·
Θεία εὐλογία! τόν καρπό σωρούς θά τόν συνάζης!».
(Γ. Β.)
Ι. Μ. Μεσσηνίας
