Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου Θεολόγου – Κοινωνιολόγου
Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, η ζωή τους και οι επιλογές τους δεν ήταν έκφραση στιγμιαίου ενθουσιασμού. ΄Ηταν απόρροια θείας επέμβασης, για να αλλάξει στην συνέχεια και η δική μας διαδρομή. Όταν δούμε μέσα στα έργα των προαναφερθέντων Αποστόλων τα δικά μας, με τις πτώσεις μας και τις αστοχίες μας, με τα λάθη μας και τις υπερβολές μας, με τον αυθορμητισμό μας και τις εντάσεις μας, τότε θα καταλάβουμε ακόμα καλύτερα την ελπίδα που έχουμε, να κερδίσουμε ότι και εκείνοι: τον Ιησού. Υπήρξαν σε διαφορετικές εποχές, έζησαν όμως ως δύο όψεις του αυτού νομίσματος και έγιναν οι κήρυκες του σωτηριώδους μηνύματος που έφερε Εκείνος στην οικουμένη. Ήταν ετερόκλητοι, αλλά και Θεόκλητοι, γι’ αυτό και πέτυχαν τα ακατόρθωτα. Ο Πέτρος ακούει την πρόσκληση του Κυρίου, αφήνει αμέσως τα πάντα, κάνει και οτιδήποτε για την δόξα του Θεού. Θα τον δούμε όμως κάποια στιγμή να έχει υπερηφάνεια, άλλη να κοιμάται σε ώρα προσευχής και να κάνει παρέα με εχθρούς του Χριστού, μακριά Του και να φτάνει στην άρνηση. Βλέπουμε όμως και τα δάκρυά του που ξεπλένουν κάθε μελανό σημείο της πορείας του.
Ο Παύλος, φανατικός Ιουδαίος, διώκτης του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Με ένα όραμα μεταστρέφεται και υπομένει βασανιστήρια, διώξεις, ναυάγια, χλευασμό. Τα πάντα υπέστη επειδή κήρυττε Χριστό εσταυρωμένο και αναστημένο. Και τους δύο τους ενώνει πλέον ένα στοιχείο, το μαρτύριο. Αυτό ήταν το κοινό τέλος της επίγειας ζωής τους.
Πολλοί αναρωτιούνται αν και πού θα μας βρει ο Χριστός; Θα μας βρει στην θάλασσα της ζωής μας, στην βιοπάλη μας, στην αγωνία μας για το αύριο της οικογένειάς μας, όπως βρήκε τον Πέτρο στην Γαλιλαία. Αυτός πλέον άφησε σπίτι, περιουσία, οικογένεια για να ακολουθήσει τον Κύριο. Θα μας βρει επίσης στον δρόμο της ζωής όταν διανύουμε τις δεκαετίες της, στην πορεία πριν την δική μας Δαμασκό, των αναζητήσεών μας και του προβληματισμού μας, όπως βρήκε τον Παύλο. Θα μας βρει λοιπόν εκεί που είναι η βιωτή μας ή η απιστία μας. Η αλλαγή που θα συμβεί σε εμάς, όπως σε εκείνους, είναι και η κύρια ιδέα της μεταστροφής που κηρύσσει ο Χριστός. Απτές αποδείξεις μετάνοιας λοιπόν τιμά η Εκκλησία την 29η Ιουνίου κάθε χρόνου.
Άσχετο ποιό είναι το παρελθόν μας, σημασία έχει πώς μέσα από το παρόν, ετοιμάζουμε το αύριο. Όσο άγιος και να είναι κάποιος, έχει έστω και μια ρωγμή πτώσης. Όσο αμαρτωλός και αν φαίνεται ο άλλος, υπάρχει μια αχτίδα διόρθωσης. Γι΄ αυτό ήρθε ο Χριστός στην γη, για να διορθώσει την ρωγμή και την αχτίδα να κάνει φως. Η αλλαγή που θα συμβεί στην ζωή μας, μπορεί να είναι ένα ξύπνημα από τον λήθαργο της και ίσως έρθει με την φωνή ακόμα και από έναν πετεινό. Ένα πτηνό μπορεί να αναπληρώσει και να καταφέρει όσα δεν έκαναν αμέτρητα βαθυστόχαστα κηρύγματα για να κλάψουμε πικρά μετανοιωμένοι.
Μετά την ανατροπή αυτή, από αρνητές ή διώκτες μπορεί να γίνουμε διαπρύσιοι ιεροκήρυκες όπως οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, οι Πρωτοκορυφαίοι. Η ιεραποστολή δεν χρειάζεται πανεπιστημιακά πτυχία και ακαδημαϊκές περγαμηνές, αλλά δύναμη καρδιάς και θέληση ψυχής.
Τους έχουμε για θαυμασμό η για κομπασμό; Δεν τους χρειαζόμαστε για τους λόγους αυτούς, είχαμε και έχουμε αρκετούς ήρωες και ιδεολόγους. Τους έχουμε για μίμηση, κάπου ακουμπάνε στην ζωή μας, στον ενθουσιασμό μας ή σε κάποια άρνηση του Χριστού, άμεση ή έμμεση. Υπάρχει όμως πεποίθηση, ότι ο Θεός μάς αγαπά, μεριμνά και μάς φροντίζει. Είναι η πίστη που μετακομίζει ακόμα και τα βουνά των δυσκολιών, των εμποδίων, των αδυναμιών μας και την θέση τους να παίρνει η αρετή, η μετάνοια, η αγιότητα.
Όταν κοιτάξουμε τον Χριστό στα μάτια, στις τρικυμίες της ζωής μας, Εκείνος θα τις γαληνεύσει και θα σωθούμε. Η αγιότητα δεν είναι δεδομένη ποτέ και σε κανένα. Ούτε είναι και κτήμα κάποιων και συγκεκριμένων ως προνόμιο καταγωγής ή ως δικαίωμα διαδοχής. Είναι θέμα αγώνα προσωπικού. Η αγιότητα ως παραδείσια κατάσταση ανήκει σε εκείνους που έχουν πεισθεί και ετοιμασθεί σε γίνουν νέοι Πέτροι και άλλοι Παύλοι.
Όποτε γυρίζουμε την πλάτη στον Θεό τότε βυθιζόμαστε και χανόμαστε με δική μας ευθύνη. Όταν Τον βλέπουμε με ευθύτητα και τον ακούμε απροϋπόθετα τότε σωζόμαστε. Ας διαλέξουμε επιτέλους πορεία. Θα είναι ίδια με εκείνη των Απόστολων Πέτρου και Παύλου ή ξένη με Εκείνον; Ο βηματισμός ο δικός μας μπορεί να μην έχει μαρτυρικό τέλος, αλλά τουλάχιστον ας τελειώσει δια της Εκκλησίας στου Κυρίου την αυλή και Βασιλεία.
