Μέ ἰδιαίτερη ἐκκλησιαστική λαμπρότητα μέσα στήν ἀναστάσιμη καί εὐφρόσυνη περίοδο τοῦ Πάσχα, ἑορτάζεται κι ἐφέτος ἡ μνήμη τῆς ἁγίας καί ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καί Ἰσαποστόλου Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος, πολιούχου καί προστάτιδος τῆς πόλεως τῆς Νέας Σμύρνης καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Προσκεκλημένοι Ἱεράρχες στήν ἐφετινή μας πανήγυρη ἦταν οἱ Σεβασμ. Μητροπολίτες Εἰρηνουπόλεως κ. Νίκανδρος καί Γλυφάδας κ. Ἀντώνιος.

Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου στίς 7, τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, τελέσθηκε ὁ Μέγας Πανηγυρικός πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Ἀντωνίου, ὁ ὁποῖος καί ἐκήρυξε τόν θεῖο Λόγο μετά τήν προσφώνηση τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου μας.

Ὁ Μητροπολίτης Γλυφάδας ἀντευχήθηκε τά ἔτη τοῦ Ποιμενάρχου μας νά εἶναι εἰρηνικά, εὐλογημένα καί καλλίκαρπα.

Μέσα στήν ἀναστάσιμη αὐτή περίοδο πού διανύουμε ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει θέσει ἀκριβῶς στό κέντρο τῆς περιόδου δύο γεγονότα πού διασώζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Τό πρῶτο εἶναι ἡ συνάντηση τοῦ Κυρίου παρά τῷ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ στήν Συχέμ τῆς Σαμαρείας μέ τή Σαμαρείτιδα καί τό ἄλλο ἡ ὁμιλία καί ἡ δράση τοῦ Ἰησοῦ κατά τή Σκηνοπηγία πού ἀκολουθοῦσε τό Ἑβραϊκό Πάσχα. Ἔχουν ἐσωτερική συνάφεια μεταξύ τους τά δύο γεγονότα.

«Ἄν ἤξερες ποιός εἶναι Αὐτός πού σοῦ ζητάει νά πιεῖ νερό ἐσύ θά τοῦ ζητοῦσες καί πάλι νά πιεῖς ἀπό αὐτό καί δέν θά διψοῦσες ποτέ!», ἐρώτημα πού ἔθεσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός στή Σαμαρείτιδα. Θά γίνει μέσα της πηγή πού θά ἀναβλύζει τήν αἰώνιο ζωή!

Γιά νά ἐμβαθύνουμε: Ὅποιος διψᾶ, πεθαίνει. Ὅμως ὅποιος πίνει ἀπό τό νερό πού τοῦ δίνω Ἐγώ, δέν θά διψάσει ποτέ! Ὁ Θεός δέν δημιούργησε τόν θάνατο. Ἐμεῖς αὐτοτιμωρούμεθα ὅταν ἀπομακρυνόμαστε ἀπὀ τό θεῖο θέλημα. Δύο παραδείγματα: ὅταν τό παιδί δέν τρώει τό φαγητό του, ἐπειδή θέλει νά διατηρήσει τή σιλουέτα του, οἱ γονεῖς του τό προειδοποιοῦν ὅτι ἄν συνεχίσει ἔτσι, θά πεθάνει. Τό παιδί συνεχίζει. Ποιός θά φταίει ἄν πεθάνει τό παιδί; Οἱ γονεῖς ἔδωσαν συμβουλή πού παραβιάστηκε καί τό παιδί πέθανε. Τό δεύτερο παράδειγμα ἔχει νά κάνει μέ τά ποτάμια, πού ἔχουν νερά κι ὅμως δέν εἶναι δικά τους. Μαζεύονται ἀπό τίς γύρω πηγές, ὑπόγεια κ.λπ. Ἄν μεταφέρουμε τήν κοίτη, τά ποτάμια θά στεγνώσουν καί θά ξεραθοῦν. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἑνωμένοι μέ τήν Πηγή τῆς Ζωῆς οἱ ἄνθρωποι ἀκτινοβολοῦσαν καί ἐξέπεμπαν τή Χάρη πού καί οἱ Πρωτόπλαστοι εἶχαν.

Μέ τή συνδρομή τοῦ διαβόλου ἀρνήθηκαν τή Χάρη μέ ἀποτέλεσμα τόν πνευματικό θάνατο. Ὁ διάβολος εἶπε: «Μπορεῖτε νά γίνετε θεοί ἀπό μόνοι σας». Ἀποτέλεσμα; Μετά τόν πνευματικό, ἀκολούθησε ὁ σωματικός θάνατος.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς χάρισε τἠν αἰώνια ζωή, μέ τόν θάνατο καί τήν Ἀνάστασή Του νίκησε τόν πνευματικό θάνατο. Μέ τό «Ἀληθῶς Ἀνέστη» ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἡ Ζωή νίκησε τόν θάνατο καί ὁμολογοῦμε ὅτι θά ζήσουμε αἰώνια… Ὅποιος διψᾶ, ἄς ἔρθει σέ Μένα γιά νά πιεῖ, καί τότε «ποταμοί ρεύσουσι ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ποταμοί ζωῆς».

Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι καί ἡ δόξα Του. Μᾶς χάρισε τή δυνατότητα νά ζήσουμε αἰώνια. Ἔβαλε πάλι τήν κοίτη τοῦ ποταμοῦ τῆς Χάριτος μέσα στόν ποταμό τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Πῶς τήν ἐνεργοποιοῦμε; Μέ τή θέλησή μας καί τή συνεργεία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά τῶν μυστηρίων τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, τοῦ Χρίσματος καί τῆς θείας Κοινωνίας.

Νά πάρουμε τό νερό τῆς ζωῆς. Ἡ Ἁγία Φωτεινή πίστεψε στόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν διέδωσε ὅπου μποροῦσε: καί μέσα στό σπίτι της. Ἔτσι μαρτύρησαν καί οἱ τέσσερις ἀδελφές της καί τά δύο παιδιά της. Ἤπιαν τό νερό τῆς Ζωῆς.

Τελειώνοντας ὁ Σεβασμ. Γλυφάδας ἀνέφερε: «Θά ἤθελα, Σεβασμιώτατε, να παρακαλέσετε τήν Ἁγία Φωτεινή νά δέεται στόν Θεό, ὥστε νά ἐμβαθύνουμε στήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά γίνουμε παιδιά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά ρέει ἡ χαρά τῆς αἰωνίου ζωῆς μέσα μας καί νά τήν προαπολαύσουμε ἀπό τώρα καί στήν ὁλότητά της ὅταν θά φύγουμε ἀπό τόν μάταιο αὐτό κόσμο».