Του Νείλου Ζοναγκίτη
«Αλάνθαστος» επί γης, κατά την θέση των Δυτικών, γνωρίζει καλά ο Μακαριώτατος Αλβανίας ότι είναι μόνο ο Πάπας της Ρώμης και όχι ο Κωνσταντινουπόλεως, ο Μόσχας, ή ο Τιράνων.
Η άποψη του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου Γιαννουλάτου για το λεγόμενο Ουκρανικό, όπως αυτή εκφράστηκε Συνοδικά εκ μέρους της Εκκλησίας της Αλβανίας, από το προ ολίγων ημερών δημοσιευθέν γράμμα, εκπλήσσει.
Η έκπληξη, έρχεται από το ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος προέρχεται από μία Εκκλησία που δεν είναι ακατάκριτη για τα περί σχισμάτων. Έλαβε και τους τρεις βαθμούς της ιερωσύνης και κατέχει την Αποστολική Διαδοχή, από προερχομένους από σχισματικούς Ιεράρχες.
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι οι Ελλαδίτες Ιεράρχες από την ανεξαρτησία, εντός εισαγωγικών, της Εκκλησίας της Ελλάδος έως το 1850 ήταν σχισματικοί, για σύμπασα την Ορθοδοξία. Το έλεος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δέχθηκε την κατάσταση που δημιουργήθηκε πραξικοπηματικά και έδωσε το πρώτο Αυτοκέφαλο των νεοτέρεων χρόνων, χωρίς όμως φυσική εν προσώπω πρώτου, κεφαλή.
Αλλά να τα φέρουμε στους συγχρόνους του Μακαριωτάτου και να μην πάμε τόσο πίσω. Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας επελέγη, με τον τίτλο Ανδρούσης, να γίνει Βοηθός Επίσκοπος και χειροτονήθηκε από Ιεράρχες οι οποίοι αποδέχθηκαν την χειροτονία εις Επίσκοπο, των Χριστοφόρου Χατζή ως Μεγαρίδος και Πολυκάρπου Λιώση ως Διαυλείας. Οι δύο, μαζί με τον Κυκλάδων Γερμανό και τον Βρεσθένης Ματθαίο λάβανε την Αρχιερωσύνη από σχισματικούς Επισκόπους, τους Μητροπολίτες, Δημητριάδος Γερμανό, Ζακύνθου Χρυσόστομο Α΄ και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο, οι οποίοι το 1935 αποκήρυξαν την Εκκλησία της Ελλάδος και ηγήθηκαν της Κοινότητας των Παλαιοημερολογιτών. Και οι επτά, καθαιρέθηκαν. Αργότερα, την δεκαετία του 60, με δήλωση μετανοίας και άνευ άλλου, τους εν λόγω δύο Επισκόπους η Εκκλησία της Ελλάδος τους εισήγαγε στην Ιεραρχία της, εκλέγοντας τους Μητροπολίτες. Έτσι, τον μεν ονομασθέντα κατά την πρόσληψη του από την Εκκλησία Καρυουπόλεως Χριστοφόρο τον εξέλεξε στο Δελβινάκι, τον δε ονομασθέντα Χριστιανουπόλεως Πολύκαρπο στην Σιάτιστα.
Από τα παραπάνω, ο άγιος Αλβανίας έλκει την αρχιερωσύνη του από μία Εκκλησία, η οποία δύο φορές έχει να μας δείξει φαινόμενα τα οποία καταγγέλλονται για τους Ουκρανούς Ιεράρχες.
Ο Μακαριώτατος μαζί με την περί Αυτόν Σύνοδο, μπορεί να αποδείξει την παγκοίνως αναγνωρισμένη σοφία Του. Όχι γιατί οφείλει και οφείλουνε κάτι στον Οικουμενικό Πατριάρχη και την Κωνσταντινοπολίτιδα Μητέρα Εκκλησία, αλλά γιατί είναι «άξιον και δίκαιον».
Πρώτοι, o Μακαριώτατος ως πρόσωπο και η Εκκλησία της Αλβανίας, θα πρέπει άνευ άλλου ν΄ αναγράψουν στα Δίπτυχα τον Κιέβου Επιφάνιο, γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί.
